καφοτσιγαρο #41

(στα μικρα μπαρ του χρόνου, εχθρός το ποτήρι που ξεψυχισμένο ζήτησε αγαπη, πριν το πιει το βλέμμα, το θέλω, μια ομορφια και η άρνηση)

"Οσο αναπνεω, 

Θα παίζω με το χρονο, 

Θα γυρίζω γύρω απο μένα, 

Θα φωνάζω δυνατα"

(κατι παίζει, ακούγεται για μένα, ακούστε το -Α- απο μένα, πείτε μου -Ω- να τελειώνουμε, μάδησα τη μαργαριτα και γέμισα τον κοσμο θύματα) 

"Οσο φοβάμαι, 

Θα παίζω με το χρονο, 

Θα γυρίζω γύρω απο μένα, 

Και θα φωνάζω δυνατα"

(βαλε ακομα ενα, άλλο ενα απο κείνα που γυαλίζουν χρυσό στα ματια σου, μιδα πονοκεφαλε, άχρηστε προδότη..δεν εχω νεύρα, μ'εχουν) 

"Οσο αγαπω, 

Θα παίζω με το παιδι μεσα μου, 

Θα γυρίζω γύρω απο μένα, 

Και θα κλαίω δυνατα"

(σήκωσε με, θέλω βα φύγω, να περπατησω στο δρομο-να δω τα ψαρια νεκρά, σε σακούλες πρινσολιβερ)

"Οσο ζω, 

Θα παίζω με τους άλλους, 

Θα γυρίζω γύρω απο μένα, 

Και ξανα, ξανα"

καφοτσιγαρο #40

εχω ενα σωρό απο πραγματα στο κεφαλι μου, και ο δεύτερος καφές που ήρθε μάλλον θα με κρατήσει μακρια του οσο θα γράφω πεντε γράμματα.. αδικημένη κυριακη, 

ξημερωνεις μετα απο ψυχοσαββατο, γαματη πολη, 

αδύναμοι πόλοι, 

επαφές κρότους λαμψης, 

ιαχες πολεμου, 

μέχρι και οι πουτάνες κρατούσαν την ανάσα τους μη τελειώσουν και εκτεθούν.. 

Μιλούσα με ενα ντόπιο χτες αργα, 

οταν οι ομιχλες άρχισαν να πατούν στη γη..

"με κουράζουν οι τουριστες Κωνσταντίνε"..μου ειπε, 

"προσπαθω  να καταλάβω, 

γιατι να ζούμε οταν νεκρωνουν τα παντα; βρίσκουν τι μαγικο εχει αυτη η γειτονια; τους αρέσει η ρετσινιά; δεν ειναι αϊνταχο, ουτε και φαληρακι..

τι το γαματε; 

πιάσε δεκαπέντε δελτία αναγνώρισης και δες..

ποτε, 

κανενας, 

ολοι σπιτια σας, 

να κάψετε τους κάδους σας, 

να γκρεμισετε τη γειτονια σας, 

να βάλετε φωτια στον κωλο σας.."

μιλάει ,ξέρω οτι εχω απέναντι μου, εναν απλο ίσκιο με όνομα και αρκετα φεγγάρια στα ματια του..

"Το'χε πει ο ξαναπες" συνεχίζει , 

"δεν ειμαστε η μήτρα που τους γέννα, ειμαστε η λύκαινα που τα μαζεύει,  δεν αντέχουμε αλλα ορφανά κουλτούρας. Μάθανε και τους μάθαμε, σε καθε πλευρά αυτής της πλατείας σε καθε στενό αυτής τη γειτονιάς, βρωμάει μαγκα μου η ανθρωπιλα απο μακρια στο πετσί μας, μας βλέπει η μερα και μας χαιρετα, η νύχτα δεν μας ξέρει, η νύχτα ανήκει στους τουριστες..δεν κολλάμε ένσημα εδω, ακομα και η μακαριτισα η Γαβριέλα ψηλα στον περιφερειακό έλεγε στα πιτσιρίκια: με πηδάτε, αλλα δεν εχω νταβα να δειρετε, για να γίνετε άντρες...

Ας κρατήσουν το αλφαδι μακρια απο τον κύκλο μας, οι ωμεγάδες. 

Σπιτια τους Κωστή ή οπου αλλου " 

Ν. Π.

 ..γέννημα-θρεμα της Καλλιδρομίου, καθηγητής μου