..καφοτσίγαρο #4

..θυμάμαι ήμουν μικρός, 

γύρω στα εφτα, 

όταν είδα για πρώτη φορα θαύμα στη ζωη μου. 

Παίζοντας, 

φωνάζοντας, 

ζώντας μια ανεμελια έβλεπα τη μάνα μου, 

ζωντανό μπαλκόνι στο λουνα πάρκ του χωριου.. 

Για όλους όσους με ήξεραν, 

ήμουν ένα αγόρι ξανθο με μαγουλα και κοιλια, που κάτι του έλειπε και ποτε δε ζήτησε.. 

Ζώντας το παρών και βλέποντας τις δημοσκοπήσεις σκέφτομαι πόσο ανάποδα γίνονταν τα πράγματα τότε.. 

Δε ρωτούσε ένας άνθρωπος άλλους εκατό τη γνώμη τους, 

αλλα για κάποιο περίεργο λόγο, 

όλοι αυτοι οι εκατό ζητούσαν τη δικη μου...

και εγω απαντούσα:

"αδελφούλα.." 

Γερε Χρόνε φύγε τώρα και φτάσαμε στο σημερα που η αδελφούλα έγινε μανούλα..

τόσο όμορφη, 

όσο γεννήθηκε..

...και η μικρη της ακόμα πιο όμορφη αδελφούλα ( το προτιμω απο το ανιψιά;)

..διάλειμμα στη δουλεια

..η αλητεία ενός τσιγάρου μετριέται σε τζουρες ή σε στάχτες; 

Δε ξέρω.. 

Πέρασε η ώρα και με άφησε μια Παρασκευή να σκέφτομαι τη μοναξιά της πόλης που απλώνεται σα σκοτάδι.. 

και άντε να πείσεις τα άστρα ότι ψυχές δεν γίνονται αλλα γεννιούνται.. 

Τριάντα λεπτα μετα τα μεσάνυχτα και μια κίτρινη γραμμή απο ταξι θυμίζει το πράσινο μίλι που διαβαινεις, περπατώντας στα πεζοδρόμια.. 

Φασαρία δεν γίνεται και αυτο ειναι λογικό..

νταβαδες της νύχτας τα τζιτζικια δεν αφήνουν. 

Πέντε λεπτα μετα την τελευταία παράγραφο, κρατάω σημειώσεις...

"..Πες μου...... 

Να σου πω... 

Σε κοιτουσα χτες και ένιωθα τόσο ήρεμα . 

Τα ματια μου γέμιζαν από την εικόνα σου 

και όσο και αν το σώμα ήθελε να γίνει ένα , 

η σκέψη μου ζούσε την απόλυτη ηδονή . 

Δεν υπάρχουν απαντήσεις που δε ξέρεις , 

γιατί είσαι η απάντηση σε όλα σου τα ερωτήματα 

.....είμαι εδώ

είσαι εκεί...."

καφοτσίγαρο #3

..μια μέρα σαν και αυτη οι πιθανότητες να επιζητούμε το καλύτερο αυξάνονται ολοένα, 

αφου πλέον μπορούμε να αποκαλούμε τους ανθρώπους που έχουν φύγει μακρια απο την κιμωλιοχωρα αουτσάιντερ.. 

Τι ειναι όμως επιτυχία εκτός απο το αντίθετο της δυστυχίας; 

..έχω πιει καφέδες, 

στριψει τσιγάρα, 

άνοιξα ακόμα και Πατάκη, 

καμια λογικη, καμια απάντηση.. 

έχω την εντύπωση της πρώτης καλής πράξης που έκανα, 

αν και δε τη θυμάμαι..

αλλα που και που φωνάζει το όνομα μου υποσυνείδητα..

τι θεωρώ σημαντικό να αφήσω και τι παράλογο να κρατησω;

οι νόμος της ζωης μου εξοργίζει την ηρεμία, αλλα δεν ειναι μόνο αυτο.. 

Ειναι η ανάγκη που έχω να γίνομαι ολοένα και καλύτερος, πιο δυνατός, μια εξελισσόμενη πραγματικότητα..

θέλω να κάνω μια ευχη, παγκόσμια γαλήνη να το πω, δε ξέρω.. 

εξάλλου πόσοι απο μας έχουν κλείσει τον κόσμο τους σε έναν άνθρωπο; 

το τσιγάρο στο χέρι μου κλεψυδρα, έφτασε η καφτρα στο φίλτρο..

μια τελευταία, 

μια ανάποδη, 

για το καλο..

Θα άφηνα το τσιγάρο για έναν μαρκαδορο, 

αλλα δε μπορω να σημειώνω με το αριστερο όσα σκέφτομαι με το δεξι.. 

έχω λοιπόν επιλογές; 

Έχω..

Τριτη λοιπόν στην εδεμ, 

η πόλη ακόμα αιμορραγεί φως, πίσσα,και πορνο.. 

αστα να πανε και όσα έρθουν θα ειναι..μαυρισμα 

24 χαρακτήρες

Αρχή.. 

Βέβαια κανεις δε ξεκινά..

Γιατι κανεις; 

Δεν έχω ιδέα..

Έχω χρονο..

Ζητα μου κάτι..

Η πες μου..

Θέλω ότι αξίζει..

Ίσως και παραπάνω..

Κάθομαι..

Λεπτα..

Μονάδες χρόνου..

Νιφάδες ωροθυελας..

Ξανα..

Όπως πρώτα..

Πάντα μαζι..

Ροές στιγμών..

Σημάδια ζωης..

Τέλεια..

Υστερα μαζι..

Φαγητο, ποτο, καθημερινότητα.. 

Χείλη ενωμένα..

Ψέμα κανένα.. 

Ως το τελος.. 

..καφοτσίγαρο #2

..νομίζω ότι το ένα και ένα κανουν δυο συμβολίζει τα παιδικα μας χρονια, πολυ πριν τα έπιπλα σημάνουν το πέρασμα στην εφηβεία. 

η εποχη του σουηδικου ξύλου σε παιδικο δωμάτιο λουσμενο με αφίσες της σιντι και η χώρα που το απέρριψε στην τελική σαν ξένο μόσχευμα. 

Δομησαμε τα θέλω μας ωστε να ειναι ελκυστικά στο εκάστοτε όνειρο, άσχετα αν κάθε πρωι το φως έκανε τα δικα του.. 

σχέσεις οργής και επιθυμίες, βγαλμενες και οι δυο απο τα απαγορευμένα τραγούδια, 

που το άκουσμα τους ηταν το αποτέλεσμα της αφής και της μεταβολής:

μιας βελονας,

μιας ταινίας, 

μιας κεραίας..

το κατοχικο σύνδρομο έκρινε ενοχα τα περιστατικά μόδας όσο και αν προσπαθήσαμε να στριμωξουμε τον εγωισμό μας σαν πουκάμισο.. 

Ηρθαμε για να μείνουμε χωρίς να σκεφτούμε ποτε ότι θα φύγουμε χωρίς να σταθούμε.. 

αυτο και μόνο μας κάνει να θελουμε μια επανάληψη, 

ένα δεύτερο γύρο, 

ακόμα ένα κανονακι..

παίζοντας με τις λέξεις, καταλάβαμε ότι το να μιλάς ειναι σα να κλεβεις ορθογραφία, 

το να γράφεις σα να ζητάς δανεικά, 

και το να διαβάζεις φυσικός νόμος, αφου η πίεση ισούται με δάκρυ στην εικόνα του αναγνώστη..

κάποιος είπε το ανέκδοτο με τα δύσκολα παιδικα χρόνια την ώρα που πλέον τα ρούχα μας δε σηκώνουν αλλα σκονακια με τόσες ετικέτες πάνω τους.. 

κοιτώντας λοιπόν στους ώμους σου σα να κοιτάς στους καθρέφτες βλέπεις τι έχεις περάσει και τι έρχεται.. 

το θεμα ειναι ότι αν τους σηκώσεις όλα ειναι πιο κοντινά απ'οσο νομίζεις..

..για να μη το ξεχάσω, σε ποια γλώσσα ονειρευόμαστε;

Όχι πως η ώρα παίζει ρόλο..

and..ACTION!

πιάσε έναν καφε και άναψε το να πούμε δυο λογακια μέρα που ειναι.. 

όπως ξεκινάμε κάθε φορα έτσι και σημερα το δελτίο δεν έχει εκπλήξεις. Παίζουμε στάνταρ ζέστη και καντηλια και περιμένουμε την λογικη να κάνει την ανατροπή.. 

περπατούσα το πρωι και σκεφτόμουν πόσο κινηματογραφικό ειναι το σκηνικό που ζούμε, απο την άποψη ότι υπάρχουν σημεία αλλα και τέρατα σε αυτο το νουαρ φιλμ που πρωταγωνιστή έχουμε μια ορθή γωνία ισκιου-ανθρώπου.. 

τη στιγμη λοιπόν που διαδραματίζονται όλες αυτές οι σκέψεις,

 ένας άνθρωπος μπαίνει στο δοκιμαστηριο του ψυχω, 

ένας ταριφας στη σταδίου κάνει ασκήσεις αυτογνωσίας, 

κάποιος ξεχασμένος σε αυτη τη γη στέκεται μπροστα σε ένα καρτοτηλέφωνο για να ισιωσει την καπα του,

ενώ ταυτόχρονα τρία πουλακια κάθονταν υπό την καθοδήγηση του Ζιμερ, συνθέτοντας το σαουντρακ..

..μέσα σε αυτη λοιπόν τη σκοτεινή αίθουσα ο ήλιος προβάλει εικόνες δράσης, 

και η μυρωδια του αντηλιακου σκεπάζει αυτη του ποπκορν.. 

αν η γέννηση μας αποτελεί το εισιτήριο σε αυτη τη φαντασμαγορική πραγματικότητα, 

όταν τελειώσει το έργο  θα έχει μείνει καθόλου αγωνία για τους επόμενους; 

Η απλώς θα τους βάλουμε τα θρι-ντι γυαλια και θα τους πούμε το τελος ως ένδειξη κατανόησης.. 

Κωμωδία ή δραμα, 

περιπέτεια ή αίσθημα, 

ρόλο παίζουν ο διπλανος σου, 

το μαλλι που στέκεται εμπόδιο μπροστα σου, 

ο θόρυβος απο τα σνακς πίσω σου, 

δηλαδή μικροπράγματα.. 

21 χιλιοστα φιλμ ζωης συν 30γραμμαρια υποτιτλους με ΦΠΑ..

και μην κανεις το λάθος να πας για προσωπική σου ανάγκη, 

γιατι μπορει να χάσεις το καλύτερο μέρος..σου

έντ δε σκαι ιζ γκρέι..

..δυο χιλιάδες δεκατρία χρόνια μετα την εφεύρεση του δρόμου γηρασκω αει αδιέξοδος. 

η στιγμη μετρήθηκε, 

η εμπιστοσύνη κλεφτηκε μαζι με το σεβασμο, 

 και τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωη δεν ειναι πράγματα αλλα πρόσωπα..

κάθε φορα που σηκωνεις το τηλέφωνο παίρνεις και μια βαθειά ανάσα, παίζεις το γιατρό μόνος σου.. 

στην τριτη καιγεσαι, 

την πρώτη την περασες με τον μέσο όρο, 

τη δεύτερη χαριστική, 

παιδι δεν ήσουν ποτε..

..όλοι για μένα και εγω για κανένα.

στο δίλημμα αλκοόλ ή ναρκωτικά διαλέγεις τραμπολίνο..

Το μόνο που μεγάλωσε μαζι με σένα ειναι η σκιά σου και αυτη το σκέφτεται σοβαρά να σε αφήσει..

..και ρωτάς το γιατι, 

..και απαντας εγω, το εγω του μαλακα που κοπιασες να αναδειξεις γράφοντας, παίζοντας, μετρώντας στιγμές ηρεμίας σε καταιγιστικους καιρούς.. 

Τι θα κανεις τώρα που βρήκε κατω το μαρσπιέ..;

..ένα οροθετικο φιλι για καληνύχτα

..ειναι στη φύση μας να μιλάμε στον καθρέφτη σε ΠΡΩΤΟ ενικο μπάς και γελάσουμε ή μήπως πρέπει να αυξησω τη δόση της οδοντοκρεμας για να δούμε άσπρη μέρα;

..ώρες ώρες δε φαντάζομαι τι μπορει να φτάσει στο μυαλο μου συστημένα και να μην έχω βγαλει την απάντηση απο την κατάψυξη για να ξεπαγωσει. 

Ίσως η δοσολογια ειναι σωστή, ίσως οροθετικη, ίσως λιγότερο ανθρώπινη απο τα λογικα για την εποχη επίπεδα.. 

Όταν ο πόνος γίνεται μάχη και το πεδίο- παιδικη χαρα για να βγάλει ο κάθε καρεκλαρχης τα απωθημένα του να παίξουν..

Χαιρε Αδωνη