ραμ #3421-5

Η κόρη του ήλιου γεννήθηκε μέσα απο δάκρυα χαλκού,

 που ελιωσε πνιγοντας τον κόσμο σε μια ομίχλη σαν αυτη που ταχα μου σκέπαζε την πυθια τη νύχτα, 

κανεις δεν ήξερε να την ονομάσει απλα φανταζόταν την κάθε ηλιαχτιδα γράμμα σύμφωνο, 

φωνηεν αθόρυβο όπως η ματια της στα αγουρα κορομηλα του πεζόδρομου..

πακέτα χαρτομάντηλα-δεσμιδες καλοσυνης, 

επαιτης που απαιτεί.. 

διαίρει και βασίλευε στη μοναξιά του κοσμου των ηχειων μιας καροτσας,  γεματης σκουπίδια-απομεινάρια κατανάλωσης πολιτισμού.. 

η κόρη του ήλιου περιπλάνηση θιάσου στις σκιές τούτης της πόλης, 

βλέπει τα λεωφορεία να περνούν γεμάτα στιγμές, 

ονειρεύεται ταξι με τη σημαία της ευκαιρίας ψηλα..

ελεύθερη..

ήρεμη..

όμορφη..

σκουπιδακι στο μάτι του τερατος που κοιμάται και φυλά το χρυσό των νανων που μεγάλωσαν άνθρωποι-μιζεροι πολεμιστές..

κύλησε ένα δάκρυ και παρέσυρε στο διάβα του το βλέμμα απο πάνω μου..

η κόρη του ήλιου κοιτα ψηλα έχοντας κατα νου το αύριο, ενώ παίζει κρυφτό με τα αστέρια στο φως..

και μετα δώσαμε ότι πήραμε..

ηπιαμε και φαγαμε..

κέφια-ντεφια..

αλλάξαμε τη μοίρα μας σε ορθή γωνία..

επόμενη στάση αυτη της προσοχής 

σκεψη-καφές-μολύβι-χαρτί

μια νύχτα, 

μια γη γυρίζει γύρω απ τις σκέψεις και συ μόνος.. 

Αστέρι χωρίς προορισμό διαβαινεις τη νύχτα-66 σαν αυτοκίνητο. 

ο δρόμος, 

ειναι μακρύς και καμια απόσταση δε φαίνεται να σε νοιάζει..

Σιλβερ-φώτα-αλερτ της πόλης χάνονται το ένα πίσω απο το άλλο. 

οι δείκτες, 

καρφωμενοι στα ματια σου χορεύουν μαζι με αριθμούς..

Η μια ταχύτητα διαδέχεται την άλλη, σε ένα άλλο χορό ζαλογγου. 

η άκρη, 

που θες να σταματήσεις λέγεται γκρεμός..

Δυο οι πόρτες της ζωης, πάλι ανοιξες τη λάθος. 

(υπάρχει γυρισμος, δε θες να προχωρησεις προς τα πίσω)

η ερημιά, 

απλώνεται ενώ εσυ αναζητας την όαση.. 

Αγία η νύχτα που σε γλιτώνει απο τις ξέρες. 

το τσιγάρο, 

αναμενο, βάζεις πρώτη και συνεχίζεις..

Ο δρόμος ειναι ανοιχτός και το σκυλί των Μπασκερβιλ δεμένος-θεός να φυλάει τους εφιάλτες σου

..χειροποίητο

λίγα λόγια..

..νονός του προγράμματος ειναι ο μεγάλος Μότσαρτ. 

Ηταν το 96, όταν γνώρισα για πρώτη φορα το προγραμμα "αμαντεους". 

Νέος, πάνω στον επαγγελματικό σεξουαλικο προσδιορισμό μου αποφάσισα να δουλέψω στο εξωτερικό, σε ένα προγραμμα ανταλλαγής ξενοδοχουπαλληλων. 

Εμείς στα χιονιά, άλπινιστες σερβιτοροι, αντάλλαγμα με θερινούς στρατούς της Καλίση στα ξενοδοχεία των νησιών κάθε καλοκαίρι. 

Ένα μήνα γλώσσα, για τα υπόλοιπα υπάρχει και αυτη του σώματος. 

Και δουλεια, πολυ δουλειά για επαγγελματίες με μισθό μαθητή. 

Δε μιλουσες..

Είχες μια σκεπή, ένα πιάτο φαΐ και τις βόλτες σου..

Βασιλιάς. 

Αλλαξαν πολλα χαρτάκια στα ημερολόγια απο τότε, ο τουρισμός μεταλλαχθηκε, έγινε πιο massive, και οι "μαθητές" απο χώρες της ανατολικής Ευρώπης άρχισαν τις εργασιακές διακοπές σαιζόν στα ξενοδοχεία της χώρας. 

Παροχή υπηρεσιών..

Παροχή και εκμετάλλευση..

Μεταμορφώθηκε ο χάρτης και στο τζι πι ες η διεύθυνση "δικαίωμα" δεν αντιστοιχεί πουθενα... 

Παντού προγράμματα απασχόλησης, πουθενα ο προγραμματιστης..

Ειμαι στο επάγγελμα απο το 91, απο τις "λεγεωνες των ξένων" στα ξενοδοχεία έφυγα το 08..

Και κάποιες φορές η κούραση δεν με αφήνει να κοιμηθώ..

ΜΠΟΥ! μπς..

..προσπαθώ να καταλάβω την αισθητικη στη χώρα που πρώτα ανακάλυψαν οι βικινκς και έπεσε πάνω της ο κολομβος, όχι τυχαία..

Φαντάζομαι κοπελίτσες στα χουτερς κοιτάζοντας η μια την άλλη να σκέφτονται το 85% των πιθανοτητων, ενώ στη λαγουδερα ο Χιού καθυσηχαζει τα πουλεν του, ότι ο πατερουλης-ως άλλος σταλιν-ειναι κοντα τους..

Δυο πράγματα έχουν τιμήσει το στήθος της αντζελινας όσο τίποτε άλλο, το χέρι μας και το κοντρόλ του playstation, γυναίκα-ηρωίδα ηταν να μη σκάσει το χειλακι της..

Βέβαια εδω στην κιμωλιοχώρα του παντός επιδεικτικου, πάλι οι μισοί πήγαμε ομονοια και οι άλλοι μισοί στην κλαθμωνος με το σύλλογο τομπραιντερ..

Δυο στήθη, 

Δυο μέτωπα, 

215 γκει συνελήφθησαν στο κουβειτ, και όχι δε κρατούσαν ρεσω προς συμπαράσταση της πρέσβειρας..

Χρειάστηκαν 8 ώρες για να γίνει η επέμβαση, δε ξέρω αν ξεπέρασε και αυτη του ψινακη..

Αν κρατάω κάτι απο όλο αυτο ειναι η υπόσχεση που έδωσε στα μικρά της. 

Ελπίζω να την κρατήσει, η ζωη της υποσχέθηκε ομερτά ...

ΥΓ: Η σημασία της είδησης δίνει αξία στην άγνοια του αναγνώστη 

νικε..ρόντεο

..στη χώρα του "πρέπει" και του "δεν", έχουν Τρίτη, και όπως κάθε Τριτη μικρά καρτουν προσπαθούν να ζήσουν έξω απο τα όρια. 

Τολμούν, 

Αποφασίζουν, 

Δίνουν και παίρνουν με σκοπο τη συνέχεια του επεισοδίου και τη μεταμόρφωση τους απο ύλη σε συναίσθημα. 

..στη χώρα του "αδιαφορώντας" και του "δεν ξέρω", ένα απο αυτα τα συναισθήματα-ζωντανό σαν κάθε ξημέρωμα-προσπαθεί βα ανατρέψει τα δεδομένα. 

Αγαπά, 

Μισεί, 

Μοιράζει χαρές και λύπες, με σκοπό να ξυπνήσει μέσα στον άβουλο τούτο κόσμο, αυτο που κρατα επίμονα σωστο μέσα του.. 

Άραγε.. 

Άραγε, αν κάποτε το συναίσθημα και το καρτουν βρεθούν μαζι... 

Τι θα γίνει; 

Τι θα κανουν; 

Τίποτα.. 

Τίποτα δε τα συνδέει, 

Τίποτα δε βγάζει νόημα, 

Μονάχα η διάρκεια..

(η σύνδεση δεν ειναι εφικτή)

Reset-Restart-Refresh-Rethink..

.....Ι 

Τίποτα, 

Τίποτα λιγότερο απο το να σε μάθουν να είσαι άνθρωπος και να ξέρεις ν'αγαπας..

ντοτς με θητα

το μήλο, 

η μηλιά, 

τα απαντα, 

ο μιδας, 

η Εύα, 

ο θεός, 

η ψυχη, 

η ανάγκη, 

το θέλω, 

το ειναι, 

το γίνομαι, 

το 3, 

το 2, 

το 1, 

το μπαμ, 

η έκπληξη, 

η συγκίνηση, 

η σύγκρουση, 

η αίσθηση, 

ο καλός, 

ο κακός, 

ο χαμός, 

η ασφάλεια, 

η πόρτα, 

το ξύλο, 

το δέντρο, 

το δάσος, 

το δάχτυλο, 

η κρυψωνα, 

το παιχνίδι, 

η ήττα, 

η νίκη, 

το αποτέλεσμα, 

το εγω, 

το εμεις, 

οι άλλοι, 

το φταίω, 

το πάλι, 

το εγω...

(νομίζω ότι το έχω ξαναπεί και δεν απορώ)

η νύχτα, 

η ώρα, 

η απουσία, 

η παρουσία, 

η αναισθησια, 

η επιρροή, 

η μεγάλη του εγω σχολή,

(σταματα), 

η αρχή, 

το τελος, 

το βέλος, 

η πληγή, 

η αφή, 

ή εσυ, 

ή εγω, 

(καταντας κουραστικος), 

το ίχνος, 

το ύφος, 

η στιγμη, 

η μαγεία, 

η πορεία, 

το μέρος, 

η καρδια, 

η λατρεία, 

η φωνή, 

η μελωδία, 

το τελος, 

η αρχη, 

το α, 

το ω, 

το κενο,

Εγω

....κατέληξα σε επισφαλες συμπέρασμα 

τρας-φόρμες

δεν ειμαι και χρήσιμος σαν άνθρωπος όταν σκέφτομαι ότι η πόλη που ζω ειναι επίπεδη..

προσπαθώ να κινουμαι αμήχανα ώστε να βοηθήσω τα πνευμονια μου να απορροφήσουν όλα αυτα τα πνευματικά συστατικά που θα με κανουν άνθρωπο υγιή του σημερα, αλίμονο τι περιπέτεια ζω. 

Αλλες φορές ξεχνιεμαι αλλα δεν ειμαι και χθεσινός, ντυνομαι Τουτσι πετάω και μια ατάκα του στυλ πα-μαλ και προσπαθώ να ισορροπησω δέκα πόντους πάνω απο το επίπεδο της ασφάλτου. 

νομίζω ότι τα καταφερνω καλα, άλλωστε    έχω δει τον ομπραξ μικρός να το κάνει..

κάτι άνθρωποι δίπλα μου πίνουν sticky coffee, 

προφανώς κολλητοί, αλλα ας μείνουμε στο επίπεδο της αναμνησης μιας μακρινής προχθεσινής παραλίας