καφοτσίγαρο #12

..την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, 

η σκέψη γυρίζει πίσω στο χρονο και προσπαθεί να συλλέξει μνήμες απο το ηρωικό παρόν που ζούμε. 

Γιατι έπρεπε να φτάσουμε ως εδω, χωρίς ερωτηματικό.. 

Γιατι θελουμε σώνει και καλα να πληρώνουμε το αντίτιμο της μιζέριας με σκηνές τηλεοπτικής αρένας, 

τα πλάνα μας-οι σκέψεις μας, 

οι ρολοι μας-τα πρέπει μας, 

οι αξίες μας-τα αναθεματισματα μας, 

..και ο αντιχειρας της δικαιοσύνης δεν ειναι ζυγος, 

αλλα καρκίνος στα ματια μας.. 

Συνεχώς αναρωτιέσαι τι θα φορεσεις, 

την ώρα που παραδοσιακές αξίες όπως ποιος θα δουλέψει και ποιος θα φυλάει το σπίτι χάνονται στο χρονο.. 

Θα μου πείτε ποιος κέρδισε ή έχασα κάτι; 

Ότι αλμοδοβαρικη σκηνη και καταδίωξη έχει μπει στο μυαλο μας γίνεται πράξη, 

η ταινία εξελίσσεται ομαλά, 

η κυκλοφορία απαγορεύεται και όσο αυτη η γλυκια ζέστη μας αγκαλιάζει εμείς θα θεριζουμε κουτόχορτο.. 

παραμένει η ζωη μας μια ώριμη έφηβη, με μέρες, 

με νύχτες, 

με όνειρα και με ένα πατερα-σύστημα αλκοολικο..

..θυμάμαι 

"Κοιτα ο λιμαρης, παει ροδανι η γλώσσα του, στόμα γριάς στην καπνα βουτηγμενης..", 

απο κάποια οδυσσσεια, 

κάποιου Ομήρου, 

κάποιας χώρας που εφηυρε τη δημοκρατία, αλλα δε βρήκε ποτε τον τροπο να την κάνει να δουλέψει..

καφοτσίγαρο #11

Τι βολεύει; 

Τι χρειάζεται; 

Τι μας νοιάζει; 

Ποιος χρειάζεται; 

Πόσο πια; 

Πόσο πλέον; 

Ειναι αρκετό; 

Δεν ειναι επιπλέον;

Τι ειναι αυτο; 

Ποιος το ξέρει; 

Γιατι μιλά; 

Σε τι διαφέρει; 

Τι γράφεις; 

Τι νιώθεις; 

Πως είσαι; 

Αντεχεις; 

..ερωτήματα μικρού μήκους σε ανθρώπους του πλήθους, 

μουσικη για τις μάζες, 

χιονοστιβάδα το Σεπτέμβρη. 

Βγαίνεις απο το μετρο και πεφτεις στο παγόβουνο του τιτανικου.. 

Περνάς μια διάβαση πεζών ή την αφετηρία μιας πορείας διποδων οχημάτων σκέψης; 

πίσω απο τα συνθήματα κάναμε τις μέρες μας, μεγάλες εβδομάδες.. 

οι νεκροί με τους νεκρούς τα βρίσκουν, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς τα χάνουν, 

για κάποιο λόγο που πιστεύαμε εδω και καιρο πεθαμενο.. 

το αρχαίο πνεύμα συρρικνώθηκε, 

η πίστη κάνει το σταυρο της, 

χαλάρωσε ηφαιστίωνα το μυστικό παραμένει στον τάφο σου.. 

Ας πιάσουμε τις απαντήσεις μια μια, προσαγωγή στη ΓΑΔΑ για εξακρίβωση φρονήματος, 

τα περισσότερα δόντια ειναι τραπεζίτες και δεν υπάρχουν αμουστακα παιδια.. 

Μια μέρα αυτη η χώρα θα σε ευχαριστήσει για την κατανάλωση χαρτιού και την εξοικονόμηση ενέργειας, 

θα σου αφιερώσει και τρία μέτρα έκτασης στον νέο κόσμο.. 

Που πάμε; 

Τι σε νοιάζει; 

Μ'αγαπας; 

..μένουμε ελλαδα

καφοτσίγαρο #10

..δηλαδή αν είμασταν μια χώρα ανάπτυξης θα μιλούσαμε για αντίθετες ραπ συμμορίες; 

Ε, δεν είμαστε, 

ούτε θα γίνουμε, 

ούτε ήμασταν φυσικά, 

ολο αυτο ειναι μια διαφήμιση που παραμένει καρφωμενη στο μέρος του μυαλού που γράφει τυρι-ρύζι-γάλα-καμπά.. 

Φαντασου πριν χρόνια τις αντιδράσεις των γηραιων αυτού του τόπου, όταν έφερνε η νεολαία σπίτι την εικόνα του παιδιού που κατουρουσε μέσα στο στέμμα.. 

Ιδιες αντιδράσεις..

Μεγαλύτεροι άνθρωποι.. 

Λιγότερα λεφτα.. 

Περισσότεροι μπράβοι και απο τα μπαλέτα της Ρούλας.. 

Την ώρα που καταδικάζουμε τη βία κάποιοι διαβάζουν δαρβινο.

Την ώρα που οργανώνουμε τον αγώνα κάποιοι στέλνουν για καφε στο γουατσάπ. 

Ένας άνθρωπος ειναι νεκρός και δε διαφέρει απο αυτόν που αύριο θα βάλει τη θηλιά στο λαιμό και θα φύγει.. 

Ο θάνατος ειναι αυτόπτης μάρτυρας αλλα ποιος παει απέναντι να του πάρει κατάθεση; 

.. ζούμε το underworld σαν υπηρέτες των βρυκολακων. 

Κρίμα, γιατι δροσισε..

..τα παιδια ισοπεδώνουν την πόλη

..μετα απο τέσσερα αποτυχημένα τσιγάρα και έναν καφε που ποτε δεν ήπιε, 

το σκηνικο στον καναπε παραμένει το ίδιο. 

Προσπάθεια καθημερινή για πιο ψηλα, για πιο όμορφα, 

για την ελλαδα ρε γαμωτο.. 

Εκπομπές χωρίς γονικη συναίνεση, θίασος μέσα απο γυαλί, 

ξανα και ξανά δε το λες πια βιασμό του νου, 

αλλα παρτουζα-αρπαχτή.. 

Διαδήλωση απο την άκρη του κρεβατιού με ένα ποτήρι αγωνιστή γεμάτο βότκα και ένα σταθμο στο ράδιο που το μυαλο χρησιμοποιει για ανεφοδιασμό.. 

Μου'ρθε μια λέξη στο μυαλο, 

αλλα ποιος ειμαι εγω να σκέφτομαι το θέλω.. 

δε πρέπει να θέλω να τα κάνω όλα μόνος μου, 

..έχω τη δύναμη χιλιάδων μικρών αγοριών σε μια χώρα που τα ένσημα σε κανουν άντρα. 

..έχω τις δικές μου ντιριντάχτα-σκοτούρες 

..δε ξέρω τι να διαλέξω για φαγητο, 

δε μιλάω σε ξένους γιατι οι άνθρωποι δεν ειναι αυτο που φαίνονται, 

δε θυμάμαι τους ήρωες γιατι ζουν για να μου το θυμίζουν, 

δε χρωσταω φιλότιμο γιατι με κυβερνούν συγνώμες, 

δε νιώθω, γιατι βιάζονται..

..και η ραπουνζελ δεν ειναι φυσική ξανθιά..

καφοτσίγαρο #9

Σημερα ειναι μια μέρα διαφορετική, 

Σημερα ειναι η μέρα του αύριο. 

Σημερα ειναι μια ώρα διαφορετική, 

Σημερα ειναι μια ώρα.. 

..που ποτε δεν περίμενα ότι θα έρθει τόσο γρήγορα όπως το ξημέρωμα. 

Χτες ηταν μια μέρα ίδια, 

Χτες ηταν η μέρα του σημερα. 

Χτες ηταν μια ώρα ίδια, 

Χτες ηταν μια στιγμη.. 

..που έγραψε ιστορία δίχως τελος μονάχα αρχη. 

Τι ειναι αρχη, τι τελος; 

Τι ειναι ώρα, τι στιγμη; 

Τι σημασία έχει το σημερα; 

Τι νόημα το χτες; 

οποιος γνωρίζει..

..να σηκώσει τα ματια του