γραι (φι) κοι..

Το τελευταίο 24ωρο ξεφτυλιζουν τη νοημοσύνη μας, 

εμεις την αποτελειώνουμε..

Προδομενοι και καλα οι μισοι, 

του "να τους δούμε κι αυτους", εκνευρισμένοι οι άλλοι μισοι του "σας τα λέγαμε".

Δεν ειδα να σηκώνεται το πρωι κανένα αεροπλάνο να παει Βρυξέλλες, 

γεμάτο τσολιάδες, 

να παραλάβουν τη σημαία απο το κλαμπ..

ο γερο Μανώλης δεν μπορει να την κατεβάσει μόνος του. 

Αυτο και μονο αν υπήρχε κοκκορο-εγωισμός. 

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, 

το μπαλάκι αλλαζει συνέχεια γήπεδο, αυτοτιμωρουμαστε με τον ιδιο ζήλο που βριζουμε οτι μας φταιει...

και μετα απλα σκεφτόμαστε οτι ολα ηταν στο χερι μας. 

Να αλλάξουν, 

Να γίνουν καλυτερα, 

Να πανε χειρότερα, 

Να ικανοποιηθούμε και να ικανοποιήσουμε..

με μια χειραψία, 

μια υπογραφή. 

Μια αυτο ικανοποίηση ειμαστε, 

μεχρι κει.

Αν μας φταιει λοιπόν το χερι που ψηφίζει/πληρώνει/χαϊδεύει κ.ο.κ 

...ας το κόψουμε και ας του περάσουμε ενα γάντζο..

Δε θα γίνουμε πειρατές, 

αλλα σαν "περήφανος" λαός, 

που βαρέθηκε να περπατά σε τεντωμένο σκοινι, ας κρεμαστουμε απ'αυτο. 

..αρχίζοντας απ'το χερι

βόϊντ

η ζωη ειναι ενα ψέμα, 

ενα ψέμα στο οποιο γεννιεσαι για να βρεις την αληθεια, 

να ξεχωρίσεις ανάμεσα στους ψεύτες ως ο μόνος αληθινός..ψεύτης. 

ποτε δεν κατάλαβα τι κανω σωστά, 

ισως γιατι δεν κατάλαβα οτι ήμουν λάθος, 

λάθος άνθρωπος, 

λάθος τρόπος, 

λάθος ζωη, 

λάθος γραμμη..

η ζωη δεν με μαθαίνει, 

με μαλωνει, 

και εγω τις τρώω..και όσες τις ρίξω. 

Δεν πονάει η πουτανα, 

ποτε δε θα πονέσει, 

ζωαρα, 

αθάνατη, 

θνητη στο κρεβατι, 

εκει που γράφονται ιστορίες, 

γεννιούνται παραμύθια, 

πεθαίνουν άρχοντες, 

ονειρεύτηκα μια πολη με αγγέλους, διαβολε, 

δεν ειχα πιει.. 

πονάω, οπως δεν πόνεσα ποτε, 

δεν εχω ανάσα και βγάζω καπνούς απο το στήθος μου, 

καίγομαι σαν μάγισσα, 

τα σεντόνια μου βουτηγμένα στην πανώλη, 

μισός, 

άρρωστος, 

πεθαμένος, 

δοξασμένος, 

νεκρός, 

ενα τιποτα

Δεν εχω τιποτα να δώσω, 

ειμαι ενα τιποτα, 

ενας γαμημενος ροκανρολας που θελε τα παντα, 

αλλα οχι σημερα, 

οχι ακομα, 

ολοι θα ζήσουμε καποια μερα για δευτερη φορα, 

και ας ελπίζουμε να'χουν διαγραφεί τα χρέη μας..

κοστίζει η αγαπη, 

κοστίζει ανθρώπινες ζωές