για χτες με ενα καφοτσιγαρο

Έκατσα χτες αργά μέχρι κάποια ωρα, 

ειδα το κοντραστ συναισθημάτων ανάμεσα σε πάνελ και ανθρώπους στο δρόμο. 

Δεν κρύβομαι, 

σε κάποια φάση μου φάνηκε οτι ειδα τον εαυτό μου στους ώμους του πατέρα μου πισω στο 81', 

και μπορω να πω οτι ειδα και αλλα "παιδάκια" σαν εμένα εκει, 

σαν αυτο που ανέβηκε στο βήμα της πλατείας.. 

Μπραβο Αλέξη, 

οχι γιατι εισαι αυτο που εισαι, 

αλλα για τα χρόνια σου, τη γενιά σου. 

Για εμάς αυτής της γενιάς που μεγαλώσαμε απο γονείς με υπέρμετρο κατοχικό σύνδρομο, 

για εμάς που κατηγορηθηκαμε οτι τα βρήκαμε όλα έτοιμα.. 

Μέχρι εκει όμως Αλέξη, μετα μπαίνουν οι προσωπικές μας διαφωνίες σε οτι εχει να κάνει τα παλιά μαθητικά χρόνια, εκει γίνομαι λίγο "δε ξεχνώ!"

 Τι ειδα εγώ χτες; 

Η συνταγή Αντρέα ειναι αξεπέραστη, 

σαν το χανουμ μπουρεκ του χατζη, 

με τα σωστά λόγια, κινήσεις και κλείσιμο του ματιού όλα γίνονται και εμεις ξεχνιόμαστε. 

Μπορω να φανταστώ τα ανάμεικτα συναισθήματα της κωνσταντοπουλου, 

όταν ειναι υποχρεωμένη να πανηγυρίζει το ύφος της νίκης που έστειλε κάποτε τόν πατέρα της εκτός ΠΑΣΟΚ. 

Κακά τα ψέματα όμως δεν κέρδισε μονο ο Ανδρέας αυτές τις εκλογές, 

τις κέρδισε και ο καθε ένας που ψήφισε με το χέρι να κρατά την κομπρεσα στο σβέρκο απο τα χτυπήματα, 

και δεν έχουν φαει και λίγα.. 

Οι εικόνες διαδέχονταν η μια την άλλη.. 

Όλο το πλάνο μαζί θύμιζε γιορτή, σκέφτηκα γελώντας.. 

"δεν έχουν το θεό τους" ( κρατήστε το αυτο)

Στον πόλεμο των καναλιών έπαιρνες μια πρωτη γεύση απονομής εξουσίας. 

Απο το "ξεπέρασα τους 1k φολοουερς" του  αλαζονικου Παπαπαδημουλη, 

στο "κόβω την πίτα στη μέση" του σκύλου αυτής της εκστρατείας Στρατούλη. 

Απο το "κοεμτζιδικο" του Λαφαζανη και το "σου'φαγα τον γκόμενο" της Ζωής, 

στον με διαφορά μεγαλύτερο παίχτη πόκερ ( μέχρι τον επόμενο) Σταθάκη..

Ηταν τόση η χαρά των ανθρώπων χτες, 

που οι προεργασίες πριν βγει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ πέρναγαν στο βρόντο, 

και ο Σταθάκης ως ο μποέμ αυτής της κυβέρνησης κάρφωνε την Τρέμη, 

και της πέταγε απο μια φορα και ενα τυρακι λαβάς, οτι μπορεί και να γίνει κατι μεταξυ τους..

Πάμε δεξιά..

Η τελευταια ελπίδα του σαμαρα ηταν να τσιμπήσουν όλοι το δόλωμα του Χ"νικολαου, 

αν έπεφτε το βάρος στον Καραμανλή, τα αυγά του θα ηταν ακόμα στην καρέκλα.. 

Λογάριασε χωρις τον Δένδια, που στα χρόνια μου οι εφημερίδες είχαν στήλες σελίδες ολόκληρες αφιερωμένες στους "δελφίνους", 

οτι αλλο αν πω για τη ΝΔ, εχει ειπωθεί σε αμέτρητες ώρες πάνω απο μια βασιλόπιτα στη διάρκεια αυτού του αγώνα..

Έρχομαι στο τρίτο κόμμα...

ποιοι το ψήφισαν; 

δες τον διπλανό σου.. 

δε θελω να γράψω κατι αλλο για την άκρα δεξιά γιατι μπορεί να ξυπνησει η άκρα αριστερά και να ζητα εξουσία, 

και δεν μας περισσεύουν λεφτά για τζάμπο..

έκανε οτι θα έκανε και καθε φίδι στη θέση του, 

σσσσσσσσιωπη και δάγκωμα.. 

Πάμε κέντρο(;) αριστερά..

Τέταρτο  κόμμα ο Μπόμπολας, πέμπτο το ΚΚΕ, 

Τετάρτη πως βαριέμαι, την Πέμπτη δε κρατιέμαι, 

τι είχες Γιάννη; Τι ειχα πάντα;! 

Πως τον λεν τον ποταμό; Πάντως οχι Περισσό! 

Στικάκι βερσους κασέτας και παει λέγοντας..

Πάμε, προχωράμε, ένας θεός ξέρει που...οχι αυτοί!

Φτάνω στους ανεξάρτητους επιχειρηματιες, το νέο εσκορτ σέρβις κόμμα της βουλης. 

Φαντάζομαι οτι ο καμμένος θέλει να φτάσει τα κιλά του κουβελη και αποφάσισε να το ρίξει στην συγκυβέρνηση.. 

Δε ξέρω επίσης, τι μπορεί να εχει συμφωνήσει με το ΣΥΡΙΖΑ, 

πιο πιθανό μου κάνει να ανεβάσει ο Λαζοπουλος τον θάνατο του εμποράκου, με πρωταγωνιστή τον Χαϊκάλη..

απο το Αντρέα προχωρά-άλλαξε τα όλα, στο Αλέξη ξεκολλα-με μας τα κανεις όλα..

Παω ναφησω λίγα λουλούδια..

Και πριν γράψω RIP ΠΑΣΟΚ, ας ανοίξουν λίγο τα μάτια τους και προπάντων τ'αυτιά τους και να βρουν την κερκόπορτα που άφησε όλο το σύστημα που έφτιαξε να περάσει στην κουμουνδουρου..

 

..τελος σκέφτομαι αυτο που έγραψα στην αρχή και είπα να κρατήσετε, 

πραγματι ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτο που έκανε δεν εχει το θεό του, που λέει ο λαός, 

δε θελω όμως να φανταστώ ποτε οτι αυτός ο θεος ειναι ο Ιανος,  

και ο Καμμένος ειναι το μισό του πρόσωπο 

καφοτσιγαρο #44

η μυρωδια του καφε ξυπνάει κανένα ή τσαμπα φυσάει; 

Καλημέρα.. 

ποσο πιο δύσκολη να ειναι απο αυριο, ποσο ευκολότερη απο χτες..

φτάνουμε στο τελος του πανηγυριού, ειμαι αισιόδοξος, 

οχι χαρούμενος, 

απλα αισιόδοξος για αυτα που πιστεύω. Δεν ειναι και πολλα, λιγα και απλα..

Προσπαθούσα να καταλάβω την εξίσωση, 

το πρόβλημα το οποιο αντιμετωπίζουν οι θάλαμοφυλακές των κομμάτων και ολοένα η προοπτική της φυλάκισης λύσεων φαντάζει ιδανική. 

αφηνω τον κορυδαλλο απεξω, 

φτιάχνω Γκουαντάναμο στο μυαλο μου, τους πετάω ολους μεσα και...περιμένω 

Να βρούνε λύση, 

την εχουν..οσο και αν φαινεται περίεργο ειναι χαμένοι στο ίδιο κελί, 

ολοι τους περιμένουν απο εμας να τους υποδείξουμε τη σειρα για την τουαλέτα, σε αντάλλαγμα τη διαδρομή εξω απο το λαβύρινθο..

Και τους κοιτάμε, 

οι νέοι με αγωνία, 

οι μεγαλύτεροι με απορία, 

τα δυο Α αντικατέστησαν τις παθήσεις όσων ειχαν πρόβλημα να δουν κοντα ή μακρια, 

(γελαω) 

υπαρχει και τρίτο Α, 

το αλφαδι αυτο ειναι ο καταρράκτης στα ματια τους.. 

Επιστρέφουμε στους ηγέτες, λύση; Μπορει ναι, 

μπορει και οχι; 

Μπορει ακομα να σκέφτονται πως θα κόψουν τη γωνία σε ίσα μέρη ή να ψάχνουν το σημείο τζι, 

σε ενα πληρωμένο απο εμας call-girl με εκπληκτικό εκλογικό σώμα..

Αφήσαμε ομως κατι στη μέση, κατι απλο και σημαντικό..

σε ποιον εχουμε δώσει τα κλειδιά του κελιού οσο μιλάμε; 

σε κανένα..

Αυτοι ομως δε το ξέρουν, οσο εμεις προσπαθούμε να διαλέξουμε ανάμεσα τους, ποιος ειναι πιο έξυπνος απο τους μαλακες και ποιος περισσότερο ηλίθιος απο αυτούς που τα ξέρουν ολα..

..μια επιλογη-τεσσερα χρονια στη στενή 

ΦιλⒶκια 

καφοτσιγαρο #43

μισο βήμα, 

μια συνήθεια, 

μια αλλαγη κατεύθυνσης, 

δε ξέρω που παει, 

που θα φτάσει, 

αν θα πέσει, 

φανταζομαι ομως οτι κανεις δε ξέρει.. 

υπέροχο πρωινο, 

αυτο που το περπατησες, 

αυτο που ξεχάστηκες, 

αυτο που σε εκανε η αγαπη θεο, 

αυτο που ο διαβολος κοιμάται σ'ένα κορμι διπλα σου.. 

ξυπνας σιγα, 

οι στροφές στο μυαλο σου γινονται ευθείες, 

αλλο ενα μισο βήμα προς τα εξω, 

εκει που συνήθεια και φαντασία, φτιάχνουν διασκευές απο το σκοπο που εχεις μάθει, 

και σε εχει μάθει..να χορευεις, 

ή να περπατας οπως λένε και οι κανονικοί άνθρωποι. 

Ποσο εχουμε περπατήσει μέχρι τωρα; 

Τι ωρα ειναι; 

Ας αναψουμε ενα τσιγάρο ακομα και ας παμε σιγα, 

οποια και αν ειναι η διαδρομή.. 

Δεν μπορεις να ξεπερασεις το χρονο, ειναι αθρωπινος αδύνατο, 

κι ας εισαι ενα ανθρώπινο εξπρές..

καφοτσιγαρο #42

(το ψέμα εχει κοντα ποδια, 

δεν μπορει να κανει καριέρα στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης, 

αν και υπαρχει και αυτο των αχρήστων..)

ξεκινάμε.. 

καλημέρα σας λέω, 

δεν παίρνω και όρκο, 

γιατι δε μπορω να σας υποσχεθω το σημερα, 

ουτε το αυριο, 

ποσο μάλλον το τωρα που μιλάμε. 

η ωρα παραμένει σκοτεινή, 

οχι απο σκοτούρες, 

αυτές πνίγηκαν στη βασιλόπιτα, 

στη γεύση που αφήνει το γκι στα χείλη, 

και την ισοτιμία τύχης-φλουριου. 

Ωραια πραγματα,

βλεπεις δεν εχουμε φως, 

αυτο που μας κανει να βλέπουμε την καμπούρα στον ίσκιο μας, 

δε λέω ωραια η νύχτα and I've been working like a dog, 

αλλα ξέρετε πως ειναι να νιώθεις το συναίσθημα του ok καθε πρωι,

ιδίως αν το όνειρο ειχε υποτιτλους..

εβλεπα οτι χορευα στον ύπνο μου, 

θελω να το ξαναδώ αυτο το όνειρο, ανάποδα ομως. 

να δω τι με εκανε να χορεύω..

παει..

χάζεψα..

αληθεια..

ποσο τυχεροί ειστε όσοι εχετε ντιτζιταλ ρολόγια, 

και οχι τα κλασικά που κανει η ζωη κύκλους..

..αχρειαστους παρα ασήμαντους

το ξερεις οτι αν αναποδογυρισεις την ωρα, 

θα φτάσεις απο το Α στο Ω, 

χωρις να ξοδεψεις ουτε εναν παραπάνω εκτός, 

απο το δικο σου χαρακτήρα..