καφοτσιγαρο #44

η μυρωδια του καφε ξυπνάει κανένα ή τσαμπα φυσάει; 

Καλημέρα.. 

ποσο πιο δύσκολη να ειναι απο αυριο, ποσο ευκολότερη απο χτες..

φτάνουμε στο τελος του πανηγυριού, ειμαι αισιόδοξος, 

οχι χαρούμενος, 

απλα αισιόδοξος για αυτα που πιστεύω. Δεν ειναι και πολλα, λιγα και απλα..

Προσπαθούσα να καταλάβω την εξίσωση, 

το πρόβλημα το οποιο αντιμετωπίζουν οι θάλαμοφυλακές των κομμάτων και ολοένα η προοπτική της φυλάκισης λύσεων φαντάζει ιδανική. 

αφηνω τον κορυδαλλο απεξω, 

φτιάχνω Γκουαντάναμο στο μυαλο μου, τους πετάω ολους μεσα και...περιμένω 

Να βρούνε λύση, 

την εχουν..οσο και αν φαινεται περίεργο ειναι χαμένοι στο ίδιο κελί, 

ολοι τους περιμένουν απο εμας να τους υποδείξουμε τη σειρα για την τουαλέτα, σε αντάλλαγμα τη διαδρομή εξω απο το λαβύρινθο..

Και τους κοιτάμε, 

οι νέοι με αγωνία, 

οι μεγαλύτεροι με απορία, 

τα δυο Α αντικατέστησαν τις παθήσεις όσων ειχαν πρόβλημα να δουν κοντα ή μακρια, 

(γελαω) 

υπαρχει και τρίτο Α, 

το αλφαδι αυτο ειναι ο καταρράκτης στα ματια τους.. 

Επιστρέφουμε στους ηγέτες, λύση; Μπορει ναι, 

μπορει και οχι; 

Μπορει ακομα να σκέφτονται πως θα κόψουν τη γωνία σε ίσα μέρη ή να ψάχνουν το σημείο τζι, 

σε ενα πληρωμένο απο εμας call-girl με εκπληκτικό εκλογικό σώμα..

Αφήσαμε ομως κατι στη μέση, κατι απλο και σημαντικό..

σε ποιον εχουμε δώσει τα κλειδιά του κελιού οσο μιλάμε; 

σε κανένα..

Αυτοι ομως δε το ξέρουν, οσο εμεις προσπαθούμε να διαλέξουμε ανάμεσα τους, ποιος ειναι πιο έξυπνος απο τους μαλακες και ποιος περισσότερο ηλίθιος απο αυτούς που τα ξέρουν ολα..

..μια επιλογη-τεσσερα χρονια στη στενή 

ΦιλⒶκια