καφοτσιγαρο #25

η πεμπτη ειναι μια μερα απόμερη, 

μια μερα χωρις παρόν και ταυτότητα, 

το μισο λεπτο στη ζωη μιας βδομάδας που βιάζεται να χαλαρώσει.,

μια τέτοια πεμπτη διάλεξαν τα θέματα του κοσμου να βγάλουν εκθέσεις, πίνακες έβαλαν τα λαμπερά τους ανεκτίμητα κόκκινα και βόλτες σχεδιάζονται ως νεα μοντέλα διασκέδασης..

η κιμωλιοχώρα με πρωτεύουσα την καφεδουπολη αργεί να ξυπνήσει, 

βηχει δίνοντας σημάδι ζωης και γεμίσει τους δρομους με ίχνη που δεν οδηγούν πουθενα παρα μόνο επιβεβαιώνουν το ρυθμο..

ξυπνησα απο εναν τέτοιο τρομερό βήχα, ξερό, 

ανοστο και γερασμένο.. 

το τσιγάρο απλα τον έπνιξε, 

έκανα και μια βόλτα χωρις προορισμο, έτσι για να δω αν οι τοίχοι ειχαν ξυπνήσει..

φανταζομαι οτι οσο μεγαλο ειναι αυτο το σχέδιο που χουνε φτιάξει, 

πάλι θα μείνω χωρις ρολο, 

κομπάρσος να κομπάζει, 

γνώμη στο μιουτ, 

σκέψεις λουπες..

τριάντα γεναρη και τι να κανω..

τρεις τέσσερις φωτογραφίες και άλλες τοσες στο μυαλο μου, 

πέντε έξι προτάσεις και άλλες τοσες στο αλφάβητο μου, 

τελικα ποσα ξέρω και ποσα έζησα να τα βάλω κατω να δω: 

τι κέρδισα 

τι έχασα 

τι έμαθα 

τι έπαθα. 

τίποτα δεν ειναι προσωπικό δεν τα'χω μαζι μου, 

τα'χω με τον καιρο τον δύσκολο, 

τον χαλασμένο, 

τη μερα που μεγαλώνει και τη νύχτα που μικραίνει και κρύβονται όλο και λιγότεροι μέσα της..

έγινα ωραίος όμορφος πολύς ή λίγος, περνώντας απο τη μια μερια της ώρας στη πλευρά του κοσμου που δε βλέπει και δεν ακούει παρα μόνο γράφει.. 

και ειναι ακόμα πεμπτη 

και ειναι ακόμα νωρίς 

και ειναι ακόμα απλα τα πράγματα 

και αυτο ειναι το δύσκολο..

..δεκάξι χαρακτήρες καρτουν έφτιαξαν οι αμερικάνοι για να φέρουν τα παιδια πιο κοντα στον κοσμο των κατασκοπων, τριάντα χρονια μετα σκέφτομαι οτι ο Νιλς Χολγκερσον είπε στη μανα μου οτι δεν ειχα πιει το γαλα μου μια πεμπτη σα τη σημερινή...

καφοτσιγαρο #24

"..δεν εχει σήμα εδω κατω", είπες κοιτάζοντας το δρομο

στο ύφος των περιστάσεων 

στο ύψος των όμως,

στο ύφος των ωμών καθημερινών σταντς

πεμπτη μερα απο τις υπόλοιπες, συνηθισμένη, 

ισως λιγο πιο μουντη,

ισως για άλλους πιο βαρετή ακόμα και απο τη δεξιοστροφη κίνηση πανω απο το μπρίκι του ελληνικού..

ισως πιο ερωτική απο χτες, 

ισως πιο κυνική απο το χτες, 

ισως πιο ελεύθερη απο το αύριο..

δεν εχεις ακόμα σήμα, 

ακόμα και αν ζεις στο απόγειο της ομορφιάς σου, 

ακόμα και αν βασιλευεις στο ματριξ, ακόμα και αν το χαπυ δεν ειναι συναίσθημα αλλα σύνθημα απο τοίχο σε τοίχο..

και ακόμα περπατάς με τα χέρια στις τσέπες, 

άδειες απο φράγκα που σε κανουν άρχοντα και δαχτυλιδια που σε κανουν αόρατο..

δεν εχεις σήμα, 

αλλα δεν εχει σημασία γιατι ακόμα εσυ και εγω και κανένας άλλος δε ξέρει και ποτε δε θα μάθει τα μυστικά τατου που εχεις κεντησει στο μυαλο σου..

Κοντοσκεφτεσαι στην άκρη του δρόμου, 

ο ηλιος σου παίρνει το σκαλπ

"του βαλεντινου πέφτει Παρασκευή , πριν το σαββατο των τρανσφόρμερς"

..ακόμα πεμπτη και δεν εχεις σήμα 

καφοτσίγαρο #23

αν έχει αλλάξει κάτι στη ζωη μας τον τελευταίο καιρο δεν ειναι ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα, 

αλλα η όψη όλων όσων κοιτάμε. 

θα μου πεις και καλα δε σημαίνει τίποτα αυτο, 

θα σου πω πως μπορει να έχεις δίκιο αλλα σκέψου..

το εικοσιτετράωρο στη ζωη σου δεν ειναι η ίδια επαναληπτική καραμπίνα που αδειάζει πάνω σου και σε βρίσκει στην κορυφη ενός βουνού; 

(τι και αν ειναι απο καλυκες, 

τι και αν το ανεβηκες)

μια στο φιλι, 

μια στο όπλο, 

μια στο ψωμι, 

..δεν αδειαζουμε ποτε κουφαλα καλαχαν

 πρώτη σφαίρα...υπερτιμημενη, 

ανθρώπινο δικαίωμα ή δικαίωμα στην προσωπικότητα; 

ώρες ώρες πιστεύω ότι όλοι χάνουν το δίκιο τους με το δίκιο τους..

κάποτε όλοι οι σεξουαλικα καταπιεσμενοι έψαχναν την αναγνώριση της κοινωνίας, 

τώρα φοβάμαι ότι περισσότερο ψάχνουν την αναγνώριση ανάμεσα τους, και το γεγονός ότι το κεφάλι του αιφον ειναι ομοφυλοφιλος καταρρίπτει το μύθο της ευας αλλα όχι το ρολο της

..και 2014 χρόνια μετα, μιλάμε για σεξουαλικα μεταμφιεσμενη κοινωνία

πάμε στο υγρό πυρ.. 

όσες φορές και να θες βα γράψεις για την εκκλησία, άλλες τόσες τη στολιζεις. 

όχι δεν είμαστε πιστοί, 

είμαστε άπιστοι θωμαδες, 

υπεροπτες παυλοι, 

δειλοί πετροι, 

αγαπημένοι ιωαννιδες, 

σεξυ μαγδαληνες, 

πιστες μαριες, 

τεχνοκράτες ιουδες, 

ενάμιση κιλό γαλοπουλα το Δεκέμβριο και τρία κιλά αρνί τον Απρίλη..

φοραμε σταυρούς, 

χτυπάμε σταυρούς, 

κάνουμε σταυρους, 

κουβαλάμε σταυρούς, 

και δοκιμάζουμε τα χείλη κάποιου/ας μπροστα στα ματια της εκάστοτε μέρας του χρόνου 

(το praise you απο fatboyslim δεν ειναι αυτο;)

..βία και γοητεία απο το πολιτεία 

Εδω δεν υπάρχουν δυσκολίες, μόνο ευκολίες πληρωμής. 

το σύστημα ισορροπεί ανάμεσα στον καρναβαλο και τον επιταφιο, 

σε μια βουλη-κλουβί με τις τρελές φωνές 

το γνήσιο σύστημα φέρει τα γονιδια μας, είμαστε γονείς, παιδια και εραστές του..

..κάποια στιγμη θα καταλάβεις  ότι όταν βλέπεις το δέντρο θα χάσεις τον τοίχο..και τα μούτρα σου

καφοτσίγαρο #22

ένα κανάλι με 61 βίντεο των στερεο νοβα που δε θέλω ν'αλλαξω 

ένα διαστημα του χρόνου που δε θέλω να ψάξω 

ένας ήλιος που κρύβεται και δε θέλω να τρέξω 

ένα μήπως που χάθηκε και δε θέλω να πεσω 

μια νίκη 

μια ήττα 

μια ισοπαλία απο δυο σώματα 1=1

οι μικρές, 

οι απλές, 

οι πτυχές ενός ονείρου που έμεινε χωρίς υποτιτλους, 

ένας γείτονας για ζάχαρη, 

ένα περίπτερο για τίποτα, 

ένα απο όλα και όλα σε ένα, 

η διαφήμιση που έγινε θρησκεία, 

η όψη απο χιλιάδες τοτεμ στους δρομους της πόλης, 

κατω όλοι πάνω οι άλλοι γράφουν τα τείχη

ηλίθια αστεία..

ηλίθια πρωινα, 

απογεύματα, 

βραδια 

μόνα η με παρέα 

γλυκά η σκετα 

κοιταζεσαι στον καθρέφτη σου μπροστα και ζεις, 

κοιταζεσαι στο παράθυρο και βλέπεις τι έχεις ζήσει.. 

με πάθος 

με λάθος 

..και λουπα στο λαθος

δώσε μου ρυθμο, 

δώσε μου ένταση, 

δώσε μου ένα φιλι χωρίς να θες 

ασε που θες

βγες στον εξώστη, 

άκου τον

..ο θάνατος στη Βενετία σου παει πολυ

δε ξέρω τι νομίζεις,

αν και πιστεύω ότι κλαις και μόνο που σκέφτεσαι 

δε ξέρω τι πιστεύεις, 

αν και νομίζω ότι γελας και μόνο που με σκέφτεσαι..

ότι και να'ναι περνάει

όπως τα αστεία 

αυτα που σε κανουν να αναρωτιέσαι απο παιδι...

....τι κολώνια βάζεις στα νύχια σου άνθρωπε αυτές τις μέρες;

καφοτσίγαρο #21

..χοπ χοπ 

καλημέρα και ευχαριστούμε αθηνα, ευχαριστούμε ελλαδα, 

το βραβείο για τον Τσίπρα θα παραλάβει η τροχαία Αθηνών, 

ο αρχηγός λείπει για γύρισμα..

..ωραίο το σκηνικο του αρμαγεδωνα στο κέντρο χτες

να το ξανακάνουμε..

να κλείσουμε τους δρομους χορεύοντας, 

να νιώσουμε ζωντανοι στο ρυθμο των φαναριων..

φανατικοί νομαδες, 

ελεύθεροι περιορισμένοι. 

..τα θελουμε και μεις όλα, 

και καθόλου κίνηση και να ακούγεται το μπάζερ των τυφλών στα φανάρια, 

πως να το κάνουμε;

Περπατώντας, 

μάθαμε τα πρώτα μας βήματα

μιλώντας, 

είπαμε τα πρώτα μας λόγια 

εξηγώντας, 

ήρθαν τα πρώτα ψέμματα.. 

η γενια του shake the disease στη χώρα της πίστης, 

της αμφισβήτησης, 

του κάθε ρεντφορντ απέναντι στην κάθε γκλόουζ..

Ε και..;!

Κάποια μέρα ίσως τα πράγματα αλλάξουν προς τα εκει που μας δείχνουν..

Κάποια μέρα ίσως γίνουμε όπως φαντάζονται όσοι μας έχουν..

Κάποια μέρα ίσως να χυθεί ο καφές στη λιμνουπολη και ο σκρουτζ ανοίξει τις πόρτες..

Μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα θα αγαπάμε τη νύχτα, 

τα αποτσίγαρα, 

τα ποτήρια και τις γερα χτισμενες μπάρες-γιοφυρια που τα θεμέλια τους έχουμε κτίσει με βλέμματα..

..προχωράμε 

καφοτσίγαρο #20

πρώτο σαββατο στο δεκατέσσερα..

πρώτη ώρα στη δουλειά, 

χαμένος στο ταγκό της σκουπας και του αλλοδαπού παρτενέρ της..

κάτι γκι ξεχασμένα με σημάδια απο κραγιόν, 

αναμνήσεις απο φιλιά με ευχές και ποτήρια με φυσαλιδες που αρνούνται πεισματικα να σπάσουν..

το ηχητικό άνθος της κίνησης πάνω στο δρομο μάρτυρας ζωης, 

που και που χαζευεις και καμια βιτρίνα, προχωρας αλλα δεν κινείται τίποτα 

Στριμωγμένοι σε ένα απόγειο χαρμολυπης, 

φτιαγμένοι να περιμένουμε, 

έτοιμοι να φύγουμε, 

πλασμενοι ο ένας για τον πόνο του αλλου, σε διάφορες γεύσεις, 

πιάνουμε αυτη τη μέρα απο τα μαλλια και τη φιλαμε σαν εραστές που ποτε δεν συναντήθηκαν στο φως παρα μόνο για τσιγάρο.. 

κάθε σαββατο ειναι το εικοσιτετράωρο του μεινε μέχρι να ξημερώσει το ποτέ..

γυρνάμε την έννοια μας ένα κέφι πίσω, διασκεδαστική ώρα, 

παράξενη, 

τυπική αλλα απροσωπη, 

κυνική και αβάσταχτη,

 μοναχική και τελος.. 

το θέσαμε λάθος, 

η ουσία όμως παραμένει χαοτική, 

μαύρη τρύπα στο πίσω μέρος του μυαλού που συνωμοτεί και ενίοτε πετυχαίνει το στοχο φτιαγμένο απο παλαμάκια..

χτυπάς τη  δυνατότητα να πετύχεις και βρίσκεις κέντρο.. 

κοιτάς τι πετυχες και βρίσκεις κούραση..

δεν έκατσε σε κανένα κύκλο, 

στον κύκλο σου, 

δε γίνεται να μη θυμάσαι, 

δε μπορείς παρα να ξεχνάς..

..δε τελείωσε ακόμα το σαββατο, 

ούτε καν ξεκίνησε, 

πάρε ανάσα και κανε το πρωτο βήμα, 

αν τα ποτήρια που θα περπατησεις ειναι μισογεματα, 

τότε θα μιλάμε για θαύμα..