έχω καιρό να γράψω
έχω καιρό να νιωσω όπως σήμερα
σήμερα που τα χρειάστηκα..
ο μεγάλος έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει
Να νικήσει
Για τον εαυτό του
Για τον πατέρα του και τη μητέρα του, που ήρθαν να τον δουν
Όμως πριν νικήσει τον αγώνα, έπρεπε να νικήσει τη λύπη του
Ο μεγάλος μεγάλωσε απότομα με τον χωρισμό
Αντιλαμβάνεται πιο γρήγορα
Όπως επίσης και κλείνεται στον εαυτό του
Από τα χειρότερα που μπορούσε να πάρει-όπως λένε-από μένα
Ο μεγάλος ξέρει πως είναι όταν ο μπαμπάς αποφάσισε να φτιάξει ξανά τη ζωή του
Το αν απέτυχε δε νομίζω να τον ένοιαξε..
Τον νοιάζει μόνο ο αδελφός του
Τώρα ήρθε η σειρά της μαμάς
Δεν του είπα τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο
Δεν αλλάζει κάτι,
είμαι και θα είμαι πάντα δίπλα του,
κομμάτι του..
άσχετα με το πως θα διαμορφωθεί η ζωή της μαμάς
Μου είπε "να σου πω τι θέλω;!"
..και σώπασε
Τι το θελα..;!
Φόρεσε γυαλιά ηλίου μες τη συννεφιά
Μπήκε σα σταρ με την κουκούλα στο κεφάλι στα αποδυτήρια
Ζήτησε να μη του μιλάω μέχρι να τελειώσει και η τελευταία σκέψη-λυγμός
Άλλαξε και πήγε στη θέση του
Του ζήτησα να χαμογελά για να του βγάλω φωτογραφιες και το πιο ψυχρό βλέμμα καρφώθηκε πάνω μου..
Περίμενε υπομονετικά τη σειρά του,
χωρίς να λέει πολλά..
Μια χειρονομία
Μια γκριμάτσα, όταν μας είδε δίπλα δίπλα με τη μαμά και μετά το βλέμμα του καρφωθηκε στην πισίνα
Κι όταν έφτασε η ώρα μου έκανε στη νοηματική, που σπάω το κεφάλι μου σε ποια ταινία το είδα,
"Εγώ και συ μαζί για πάντα"
Βούτηξε..
Και πέταξε..
Όταν βγήκε κοίταξε στην εξέδρα και με έδειξε
..είχα προλάβει να φορέσω τα γυαλιά μου
Όχι δεν με ένοιαζε αν με δουν να κλαίω, αλλά είμαι τόσο εγωιστής, που δε μοιράζομαι με κανέναν άλλο την περηφάνια μου
Με λένε Κωνσταντίνο και αυτός είναι ο Γιος μου
Ο Πάνος μου..
