καφοτσιγαρο #72

Ετσι όπως σε βλεπω , δε φαίνεται κατι

Γελάς ομως..

..αλλα πρεπει και να μιλάς 

πρεπει να πείσεις τον εαυτό σου οτι ζεις το τέλειο πλάνο

αυτο που θα σου αφήσει ενα σημάδι στο χρονο που γυρνάει στις τζουρες σου

σημαδέυεις τη νιότη

μερα και νύχτα 

καμια σημασία, 

σημασία θα χει οταν αποκτήσει νόημα 

και οι σκέψεις-παραγγελιάς μαγκιές, 

χτυπάνε παλαμάκια στο παιδί που χορεύει την πρωτη ζεμπεκιά

άντρες-χέρια

γυναικες-λουλούδια 

ξεκινάς να σκουπίζεις την πιστα μπροστα σου όπως ζεις

απο τ'ακρα

ζητάς νερο για τη φωτια

πίνεις το νερο 

το ποτήρι ειναι άθικτο ή σπασμένο;

Εχει σημασία; 

Δεν κρατάς τιποτα γεμάτο 

Ακομα και το άδειο, το κενο ειναι βαρύ 

κοιμάσαι με κορινες, 

δε θες να παρκάρουν εφιάλτες στο κρεβάτι σου

κοιμάσαι με ανθρώπους που γράφουν στο κορμί σου κατι αξιόλογο 

ή διαβάζουν στα ματια σου κατι που αξίζει μεχρι τέλους 

μετα απο μια τζούρα καφε..να σου πω τη μοίρα του κόσμου

Καμια

μετα απο μια τζούρα τσιγάρο..να σου πω που φτάσαμε

Πουθενά 

Ειμαστε φτιαγμένοι για όμορφα πράγματα

Για μεγάλα προβλήματα 

Για μεγάλα κενά 

Ειμαστε φτιαγμένοι για μαύρα πουκάμισα

καφοτσιγαρο #71

Μερα που βρηκα, νυχτα που ξόδεψα

Καλημέρα και καλο βόλι

Ίσως πετύχει και μενα

Ίσως μου ξεφύγει

Δε ξερω, αυτο ειναι μάταιο

Ίσως και όμορφο

Καλημέρα, πανω απ'ολα και πρωτα απ'ολα, η δυναμη 

Να συνεχίσω

Τι θα δω;

Νιωθω ακομα ζεστός απτο σκοτάδι

Ξυπνησα

Βαριέμαι αναρωτιέμαι

Το τραπεζι λευκό με τον καφε να σχηματίζει κύκλους ζωης

Ο ήλιος πέφτει ξερός στο χορτάρι

Το νερο διπλα του αμήχανα φλύαρο

Τσιγαρο

Διάλειμμα 

Ξεχάνομαι μαζι με τις ιστορίες που καίνε μεσα απο τα ματια μου

Μυρίζει καμμένο

Πρωι μεσημέρι βραδυ

Ισοποσα διαστηματα

Ανάμεσα στην καρδια και το μυαλο

Στο δήθεν, στο ζαμέ

Ξεχάνομαι

Μπορω και μονος μου να προσφέρω την πίστη που χρειάζομαι 

Μπορω να σκεφτώ;

Μπορω να μπορω;

Ο άνθρωπος εχω δυο πόλους, τη ψυχή μου και τη ζωη μου

Δίνω σημασια στη ζωη για να στείλω την ψυχή μιυ στο διάολο 

Ή να δωσω βάση στη ψυχή για μια ζωη επαιτη;

Δίνω τόπο στη ζωη για να βρει η ψυχή μου παράδεισο με αντιπαροχή 

Ή να δωσω στη ψυχή μου χρονο για να τσιλιμπουρδιζει η ζωη με στιγμες; 

Θα με δωσω και θα αφήσω τους άλλους να ενδώσουν..

καφοτσιγαρο #70

Γιατι κοιτάμε και δε ρωτάμε

οταν οι λέξεις ειναι άγνωστες, εμεις γελάμε

Γιατι ζητάμε και δε θυμαμαι

οταν οι πράξεις ειναι δρόμοι του που παμε

Να μιλας άνθρωπε για να θυμασαι

Να ακούς άνθρωπε για να ξεχνιεσαι

Να ζητάς άνθρωπο για να φοβάσαι

Να πονας άνθρωπο για να φχαριστιεσαι

Μη ξεχνάς το χέρι βα το φοράς στη μεση και το πόδι στην πλάτη

Ειναι το τωρα άνθρωπε άδειο, πολη του Αυγούστου 

Και το μετα του δύσκολο

Να θυμασαι αυτόν που σου πε άνθρωπε οτι ολα ειν'ενταξει, οτι του ξέφυγε μια φράση

..του'πεσε ενα γιατι

Το "σημερα και τωρα" πέρασαν σε φάση "ολα ή τιποτα"

Ειναι το γιατι που κάποιος φύτεψε σε μια άσφαλτο

Ενα ρημαδι σωθικο δε φτανει

Ειναι η ζωη ωραία άνθρωπε να το θυμασαι, οσο υπάρχει λεμοναδα

..και μια πουτανα λεμονοκουπα να σε πετάξει μακρια