Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

καφοτσιγαρο (το) 69

..κάθεσαι και ακους τυχαία το volcano
Πίσσα-Μαυρο σκοτάδι-Τύμπανα, 
ενα ερωτικο απόσπασμα 
Φέρνεις με το μυαλό σου τον καναπε κατω απ'το κορμί σου,
ενα μπουκάλι βότκα, καπνούς και τσιγάρα να κάνουν έρωτα μαζί σου
Κοιτάς απεναντι ενα ρολόι στιγμής..
Μετράει ανάσες, 
Σπέρνει αναμονές
Θερίζει χωρισμούς
Η γλώσσα σου, πατάκι καθε θελω που σκουπίζει τα πόδια του πριν σφηνωθεί στο μυαλό σου
Βγάζεις ενα χαρτί
Πίνεις μια γουλιά
Θεριευεις, χαιδευεσαι, τραβιέσαι
Σπας τα νεύρα με μια κλωτσιά στο ποτήρι σου
Η τηλεόραση αναβοσβήνει τρομαγμένη
Νιώθεις την έλξη να χώνει νύχια στην πλάτη σου
Δε θες να φύγεις 
Δε θες να ξεφύγεις
Διακτινίζεται η απόσταση σ'ενα κορμί και συ σφίγγεις στην αγκαλιά σου τη ματιά που εχεις στην κορυφή, στον τελειωμό, τον χαμό 
Ανοίγεις..
..την αγκαλιά σου και μαζεύεις σκουπίδια απο τα ματια σου
Δε ξερεις
Που βρίσκεσαι 
Να
Θες μόνο να φτάσεις στα συννεφα
Εχεις νιώσει ποτε τοσο μονος;
Όπως λίγοι..
Ολοι..
Εχεις μυστικά;
Γαμησε τα!
Εχεις όνειρα;
Βίασε τα!
Εχεις ενοχές;
Σκότωσε τες
Κανεις δεν μπορει να ξημερώσει μαζί σου
Κανεις δεν μπορει να κοιμηθεί οσο σε ονειρεύεται 
Στερνή μου..φρίκη, με βρήκες πρώτο
..τωρα πρεπει να με περάσεις 

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

καφοτσιγαρο #68

Τεσσερισήμισι 
Πως πέρασαν ετσι δυόμιση μήνες;
Πολλές φορές ο χρόνος παίζει παιχνίδια με τη παρτη σου, που δεν μπορεις να φανταστείς ούτε στα πιο τρέλα σου όνειρα
Θεσσαλονικη
Δουλεια
Καθε δεκαπέντε αθηνα
Δουλεύω για να μετακινούμαι
Μετακινούμαι για να ζω
Ζω για να πληρώνω
Πληρώνω για να εχω το κεφαλι μου εξω απο το νερο
Πολλές φορές πνίγομαι
Πνίγομαι στις σκέψεις που κάνω
Στο ποσο λίγος εχω καταλήξει, σε ολα αυτά που ειχα, που έχασα, που ξόδεψα, που νοιάστηκα και παλι έχασα
Δυόμισι μήνες και κάμποσα πακέτα μετα, εδω
Μαρεσει..
Τι μαρεσει;
Μαρεσει που ειμαι μακρια απο τη νέμεση
Που ειμαι μονος μου αναμεσα σε τοσο κόσμο
Ζω μακρια απο πειρασμούς, μεσα στην πόλη πειρασμό
Αλλο ενα στοίχημα που εβαλα με μενα και κερδίζω
Δουλεύω δωδεκάωρα
Δεν ξερω νύχτα, τα χέρια μου δεν εχουν αγκαλιάσει το κεφαλι μου σε καμια μπάρα
Καφε δουλεια και ύπνο
Τιποτα αλλο
Αρκετό ομως κατι αλλο
Μου λείπουν πράγματα
Μου λείπουν οι πρίγκηπες
Ξερω
Και μονότονα
Οχι περίπλοκα
Οχι δύσκολα
Οχι υποσχετικές
Οχι ξεπέτες
Αράζω και τα αυγά μου μεγαλώνουν
Περνάω καλα χωρις γουάου
Κανένα τσεκ ιν στο μυαλό μου, πολλά τσεκ αουτ στα παπούτσια μου 
Φλερτάρω με το άγνωστο, με ενα τροπο μονότονο, ξερω οτι μπορω να μη θελω
Δεν μαγαπαω 
Και δω στην άλλη άκρη εχω μισήσει οτι εχω περασει ως τωρα 
Ακροβατώντας αναμεσα στο με μισώ και δεν μαγαπω ίσως καταφέρω κάποια στιγμη να πέσω στο κενο που εχω μεσα μου και να το γεμίσω 
Να συγχωρήσω στον εαυτό μου τη φυγή
Να συγχωρήσω στον εαυτό μου την ντροπή
Να συγχωρήσω στον εαυτό μου το είδωλο που βλεπω στον καθρέφτη
Οποιος βαρέθηκε να σκοτώνει αγαπητικους γεννηθηκε για να ζωντανεύει εφιάλτες
Και εχω ανάγκη ενα τσιγάρο ακομα και μια γουλιά κέφι 
Εχω ανάγκη απο άλλους ήχους απ'αυτους που ζουνε γύρω μου
Γενναίος, θαρραλέος ή αδίστακτος.. όπως και ναχει, ακούγομαι απο μεσα τους
Μια τζούρα με το αριστερό και το φδεξι τυπώνει
Θελω να πιστέψω οτι μια μερα θα πετάξω ολα όσα με σημαδεύουν
Με κάνουν στόχο
Δε ξερω πως γινεται, ίσως φαίνομαι και δεν ειμαι
Ίσως γίνομαι και δε σβήνονται 
Σιγουρα δε γεννήθηκα για να παραπονιέμαι 
Άντεξα και αντέχω
Αγάπησα και δόξασα κάνοντας έρωτα πανω στους σταυρούς που κοιμήθηκα
Αποκοιμήθηκα εκει, και έρχονταν κάποια "για παντα" και άφηναν κορμί και ψυχή δίπλα μου να πάρουν μια ανασα
Να κλέψουν μια ματια, αντε δυο..
Και γω να τα βλεπω ολα αυτά
Περήφανος πιστός καβλαδωρος
Η αρχαιότερη μαύρη εργασία δίπλα στο αρχαιότερο επάγγελμα
Σταματάω εδω..
Για να προχωρήσω στο ίσως ειναι μάταιο.