καφοτσιγαρο #68

Τεσσερισήμισι 

Πως πέρασαν ετσι δυόμιση μήνες;

Πολλές φορές ο χρόνος παίζει παιχνίδια με τη παρτη σου, που δεν μπορεις να φανταστείς ούτε στα πιο τρέλα σου όνειρα

Θεσσαλονικη

Δουλεια

Καθε δεκαπέντε αθηνα

Δουλεύω για να μετακινούμαι

Μετακινούμαι για να ζω

Ζω για να πληρώνω

Πληρώνω για να εχω το κεφαλι μου εξω απο το νερο

Πολλές φορές πνίγομαι

Πνίγομαι στις σκέψεις που κάνω

Στο ποσο λίγος εχω καταλήξει, σε ολα αυτά που ειχα, που έχασα, που ξόδεψα, που νοιάστηκα και παλι έχασα

Δυόμισι μήνες και κάμποσα πακέτα μετα, εδω

Μαρεσει..

Τι μαρεσει;

Μαρεσει που ειμαι μακρια απο τη νέμεση

Που ειμαι μονος μου αναμεσα σε τοσο κόσμο

Ζω μακρια απο πειρασμούς, μεσα στην πόλη πειρασμό

Αλλο ενα στοίχημα που εβαλα με μενα και κερδίζω

Δουλεύω δωδεκάωρα

Δεν ξερω νύχτα, τα χέρια μου δεν εχουν αγκαλιάσει το κεφαλι μου σε καμια μπάρα

Καφε δουλεια και ύπνο

Τιποτα αλλο

Αρκετό ομως κατι αλλο

Μου λείπουν πράγματα

Μου λείπουν οι πρίγκηπες

Ξερω

Και μονότονα

Οχι περίπλοκα

Οχι δύσκολα

Οχι υποσχετικές

Οχι ξεπέτες

Αράζω και τα αυγά μου μεγαλώνουν

Περνάω καλα χωρις γουάου

Κανένα τσεκ ιν στο μυαλό μου, πολλά τσεκ αουτ στα παπούτσια μου 

Φλερτάρω με το άγνωστο, με ενα τροπο μονότονο, ξερω οτι μπορω να μη θελω

Δεν μαγαπαω 

Και δω στην άλλη άκρη εχω μισήσει οτι εχω περασει ως τωρα 

Ακροβατώντας αναμεσα στο με μισώ και δεν μαγαπω ίσως καταφέρω κάποια στιγμη να πέσω στο κενο που εχω μεσα μου και να το γεμίσω 

Να συγχωρήσω στον εαυτό μου τη φυγή

Να συγχωρήσω στον εαυτό μου την ντροπή

Να συγχωρήσω στον εαυτό μου το είδωλο που βλεπω στον καθρέφτη

Οποιος βαρέθηκε να σκοτώνει αγαπητικους γεννηθηκε για να ζωντανεύει εφιάλτες

Και εχω ανάγκη ενα τσιγάρο ακομα και μια γουλιά κέφι 

Εχω ανάγκη απο άλλους ήχους απ'αυτους που ζουνε γύρω μου

Γενναίος, θαρραλέος ή αδίστακτος.. όπως και ναχει, ακούγομαι απο μεσα τους

Μια τζούρα με το αριστερό και το φδεξι τυπώνει

Θελω να πιστέψω οτι μια μερα θα πετάξω ολα όσα με σημαδεύουν

Με κάνουν στόχο

Δε ξερω πως γινεται, ίσως φαίνομαι και δεν ειμαι

Ίσως γίνομαι και δε σβήνονται 

Σιγουρα δε γεννήθηκα για να παραπονιέμαι 

Άντεξα και αντέχω

Αγάπησα και δόξασα κάνοντας έρωτα πανω στους σταυρούς που κοιμήθηκα

Αποκοιμήθηκα εκει, και έρχονταν κάποια "για παντα" και άφηναν κορμί και ψυχή δίπλα μου να πάρουν μια ανασα

Να κλέψουν μια ματια, αντε δυο..

Και γω να τα βλεπω ολα αυτά

Περήφανος πιστός καβλαδωρος

Η αρχαιότερη μαύρη εργασία δίπλα στο αρχαιότερο επάγγελμα

Σταματάω εδω..

Για να προχωρήσω στο ίσως ειναι μάταιο.