καφοτσιγαρο #32

δεν ειμαι κακός.. 

πόσο μάλλον καλός. 

θα έλεγα πολυ σεμνός για τα γούστα σας, 

εχει βέβαια το τίμημα του, 

αλλα τι θα ταν η ζωή χωρίς συνέπειες?

δε τα ξέρω όλα, 

ξέρω οτι παθαίνω, 

και δεν ειναι λίγα, 

αλλα αρκετά για να μάθω να γίνομαι χωρίς γραμμάριο, 

χωρίς το χειροκρότημα των αριθμών.. 

πως μπορείς να κρίνεις μπροστά σε ενα καθρέφτη ποιο ειναι το σωστό, το καλό, το ανάποδο?

παω σε ενα χώρο να φάω, 

χωρις να ξέρω οτι ο σερβιτόρος ειναι η 49η απόχρωση του γκρι, 

αλλα μου αρέσει το φαγητό.. 

παω να ακούσω μουσική, 

χωρις να ξέρω οτι οποίος/α παίζει κοιμάται με κάλτσες πλεγμενες απο γιαγιά, 

με νοιάζει?

αφου εγώ χορεύω.. 

υπάρχουν θεοί υπάρχουν και δαίμονες, 

υπάρχει κριτική υπάρχουν και καθρέφτες.. 

Εχεις μια ζωή, 

και χ τρόπους να τη ζήσεις, 

ψ ανθρώπους να τη γεμίσεις, 

και ω...τελος 

μας ακολουθούν οι πραξεις μας, 

οι σκιες μας 

και η διαφορά των ανθρώπων ειναι οτι οι μισοί βλέπουν τον ήλιο και ξεχνούν και οι άλλοι με πλάτη μουρμουρίζοντας τις μετράνε..

αν εισαι εσυ τέλειος/α, 

εγώ ειμαι μισός. 

αν εσυ εισαι η κοινή γνώμη, 

εχω μια ατομική, 

φυλαγμένη στην τσέπη μου και απαιτεί επαφές τύπου βιζαβι για να την μοιραστώ.. 

τι να εξηγήσω? 

και γιατι? 

και σε ποιον?

πως να εξηγήσεις στο παιδί σου οτι δεν υπάρχει Άι Βασίλης, 

όταν αυτο που κρύβεις μεσα σου ζητά πάντα το παιχνίδι των εντυπώσεων απο μερικές χιλιάδες αιβασιληδες καθημερινά?!

και αν το παράθυρο δεν εχει τη θέα που σου αρέσει, 

δοκίμασε και καμια φορα την πόρτα.. 

..της εξόδου 

καφοτσιγαρο #31

η πρώτη φορα, 

η πρώτη αγαπη, 

η πρώτη τζουρα, 

το πρώτο φιλι, 

πρωτιές στη ζωη σου, 

χωρις να είσαι δεκαθλητης, 

χωρις προγραμμα, 

χωρις σκοπο.. 

θυμάσαι αλλα και ξεχνάς, 

φοβάσαι και όμως προσπερνας, 

αφήνεις το χρονο να δουλέψει για σένα, γίνεσαι αφεντικό του εαυτού σου, εργάτης της εμφάνισης σου, 

απεργος της σκέψης, 

κατα τ'αλλα καλα..

εχει ο θεός μπασταρδα να θρέψει, 

εχεις και συ ερωμενες πτυχές, δουλεύουν στο ίδιο μπουρδελο, 

το κεφαλι σου, 

..κρυφά τις βλεπεις,  

ποτε-ποτε τις βγάζεις και στο φως των εμφανίσεων, 

των κοσμικών, 

των δεν θελων, 

των μη σωστών, 

..βαρέθηκα. 

κουράστηκα και γυρνάω στην πρώτη φορα, 

στο σημερα, 

στη τσατσα που εγινε γραμματέας, 

στο πορνειο που'γινε ιατρείο, 

στον έρωτα που'γινε θεραπεία.. 

στο πτυχίο μια ψυχολογίας που αντικατέστησε τα σεντόνια μισής ώρας..

κανένα κόκκινο φως στον τοίχο, 

μόνο μικρες λάμψεις απο μυαλο.. 

ισως και μερικά γράμματα, 

ενα άρωμα.. 

η βότκα πήρε τη θεση του τζιν, 

και στον καθρέφτη βλέπω το είδωλο του πολ νιουμαν στο κεντρί, 

λιγο αλκοόλ εδω, 

μια μυρωδια απο κει..

το κόλπο στήθηκε, 

ο κόμπος δέθηκε, 

στο κόλπο..

πανω απ'ολα, 

πρώτα απ'ολα, 

..κύριος

μετα απο σας 

καφοτσιγαρο, το πρώτο μετα τα τριάντα προηγούμενα

τσιγάρο στη δουλεια, 

αναρχία, 

η μοναξιά στις τέσσερις το πρωι, 

με πλαστικά λουλούδια, 

καφέδες που περιμένουν να κοιμηθούν μολις τελειώσω μαζι τους,  

και νερά, 

πολλα νερά. 

Βροχη..

κάθομαι και κοιτάζω απο μια καρέκλα, αόριστα-συνεχόμενα πλάνα απο σκιές, 

λέω απο μεσα μου cut, 

και περνάω στην επόμενη σκηνη.. 

Χαρτι και μολύβι, 

μάρμαρο και γυαλι, 

ξύλο και ηλεκτρισμός, 

αφόρητη ζέστη, 

πολυφορεμενη εκφραση, 

οι γνωστοί-άγνωστοι θορυβοι των μασιβ στο ραδιόφωνο δίνουν ρυθμο στο ανεμιστήράκι..

Ιούλιος έξω, 

του δεκατέσσερα, 

μισο, 

ανοίγουν οι πόρτες, 

στον ενλευκο ακούγεται το γνωστο "you're not alone"..

Εχω πάψει να φοβάμαι εδω και καιρο, 

δε θυμαμαι ποσο, 

αλήθεια, 

σε ποιο del mar έχουμε φτάσει; 

Εχω πρόβλημα, 

αρνούμαι να μεγαλωσω, 

και το κανω συνειδητά, 

έτσι βγαίνει..

τα λέω με τον φανταστικό μου φίλο που σημερα κάθεται δεξια μου..

τα ιδια..

ώρες ωρες με τρομάζει, 

κάποιες ειναι αδιάφορος..

δεν πειράζει, 

ισως δε ξέρω τι μου ξημερώνει, 

ούτε τι με ξενερώνει, 

ποσο δε τι με'ξαγριωνει..

δε ξέρω, 

κρατα με μηπως κανω κανα κακο.. 

τέσσερις και δέκα, 

καλώς τον πονοκέφαλο, 

τι θα πάρεις..

πάρε αυτα εδω τα σημάδια, 

πες μου το βλεπεις..

οχι; 

και συ; 

Ασε με.. 

φύγε σου λέω, 

πάρε το πρώτο φως και πετα μακρια..

ωραιο κομμάτι αυτο, 

γαλλικό,. 

Τι έλεγα; 

Που ειχα μείνει; 

Α ναι, 

μπορω σημερα να μην μεγαλωσω...;