πόσο μάλλον καλός.
θα έλεγα πολυ σεμνός για τα γούστα σας,
εχει βέβαια το τίμημα του,
αλλα τι θα ταν η ζωή χωρίς συνέπειες?
δε τα ξέρω όλα,
ξέρω οτι παθαίνω,
και δεν ειναι λίγα,
αλλα αρκετά για να μάθω να γίνομαι χωρίς γραμμάριο,
χωρίς το χειροκρότημα των αριθμών..
πως μπορείς να κρίνεις μπροστά σε ενα καθρέφτη ποιο ειναι το σωστό, το καλό, το ανάποδο?
παω σε ενα χώρο να φάω,
χωρις να ξέρω οτι ο σερβιτόρος ειναι η 49η απόχρωση του γκρι,
αλλα μου αρέσει το φαγητό..
παω να ακούσω μουσική,
χωρις να ξέρω οτι οποίος/α παίζει κοιμάται με κάλτσες πλεγμενες απο γιαγιά,
με νοιάζει?
αφου εγώ χορεύω..
υπάρχουν θεοί υπάρχουν και δαίμονες,
υπάρχει κριτική υπάρχουν και καθρέφτες..
Εχεις μια ζωή,
και χ τρόπους να τη ζήσεις,
ψ ανθρώπους να τη γεμίσεις,
και ω...τελος
μας ακολουθούν οι πραξεις μας,
οι σκιες μας
και η διαφορά των ανθρώπων ειναι οτι οι μισοί βλέπουν τον ήλιο και ξεχνούν και οι άλλοι με πλάτη μουρμουρίζοντας τις μετράνε..
αν εισαι εσυ τέλειος/α,
εγώ ειμαι μισός.
αν εσυ εισαι η κοινή γνώμη,
εχω μια ατομική,
φυλαγμένη στην τσέπη μου και απαιτεί επαφές τύπου βιζαβι για να την μοιραστώ..
τι να εξηγήσω?
και γιατι?
και σε ποιον?
πως να εξηγήσεις στο παιδί σου οτι δεν υπάρχει Άι Βασίλης,
όταν αυτο που κρύβεις μεσα σου ζητά πάντα το παιχνίδι των εντυπώσεων απο μερικές χιλιάδες αιβασιληδες καθημερινά?!
και αν το παράθυρο δεν εχει τη θέα που σου αρέσει,
δοκίμασε και καμια φορα την πόρτα..
..της εξόδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου