καφοτσίγαρο #19

έχω μπερδέψει και έχω μπερδευτεί, 

και τα φωτακια δεν σημαίνουν πια τίποτα για  όσα χρεώνονται να θυμίζουν.. 

έχω αφήσει και έχω αφεθεί, 

και ο καιρός παραμονεύει για φαντάσματα μέσα απο καπνοδοχους που καίνε γλώσσες.. 

έχω ανθρώπους και ειμαι άνθρωπος, μπορει χωρίς κεφαλαιο: 

α της αρχής, 

ω του τέλους, 

ο της ζωης...κύκλος δεν είπαμε ότι ειναι;

απο την άγνοια στην έννοια και απο το γιατι στο έτσι θέλω.. 

μας μαρανε η μεθοδολογία, 

ξεχάσαμε τα ρούχα στη βροχη, ξεχαστηκαμε και μεις μέσα στα γέλια και γίναμε αποκριες.. 

τα καλα της Παρασκευής, 

οι ώρες που γίνονται μέρες, 

η φάση που έγινε και δεν μπορούμε να τη ξανά ζήσουμε, 

όσο και αν τη δούμε..

Μια χαρα ειμαι, απλα γράφω αντι να κουναω το δάκτυλο στον κόσμο..

καφοτσίγαρο #18

Γιορτές αγάπη.. 

και η μέρα τεταρτη, 

γύρω απο τα πεζοδρόμια φυτρώνουν όλο και περισσότερα βήματα, 

γίνονται οι δρόμοι αγροι απο ανθρώπους σταχυα που το πνεύμα φυσάει μέσα τους νοσταλγία.. 

ειναι η εποχη του δώρου και του αντιδωρου, 

οι μέρες που γίνονται διαλείμματα της νύχτας, 

μια στο ποτο 

δυο στο χαμόγελο 

τρεις του κλέφτη 

τέσσερις θεωρείται πάρτυ..

Μπορούμε να νιώσουμε, 

απαγορεύεται να βιωσουμε.. 

Θα περπατησω αυτές τις γιορτές σαν αποκληρος του χαρλεμ, 

ένας κοντινοποινίτης, απο τα φαντάσματα των Χριστουγέννων και μόνο Ευλογημένος. 

Θα δω ανθρώπους να γελούν αλλα φοβάμαι αυτούς που θα φωνάζουν,

 ειμαι ένας ήσυχος τύπος εγω, 

δεν ειμαι απο αυτούς όχι..

Να σταθούμε στη σκοτεινή πλευρά του αστεριου, 

να κάνουμε τους μάγους με την ευλογία του τεσλα να βάλουμε πετρέλαιο στη φάτνη και να γεμίσουμε τη γαλοπουλα με σημαίες και αποκοματα εφημερίδων που διαβάσαμε και μάθαμε..

να φάμε τη γνώση μας, 

μη μας φάει η άγνοια..

Στρίβω άλλο ένα, δε θυμάμαι τίποτα απο αυτα που καπνιζω..

Ίσως επειδή ειμαι απασχολημένος ίσως πάλι επειδη πιστεύω σε μια λέξη με τρία γράμματα..

Όχι δεν υπάρχει θεός, όσο υπάρχει αίμα στη γη..όσο υπάρχει ζωη

καφοτσίγαρο#17

Τρεις καφέδες και μια σοκολάτα μας κανουν τέσσερα τσιγάρα..

Κάπως έτσι ξεκίνησε η μέρα που θα τελειώσει όταν τραγουδήσει η χοντρή ή ότι άλλο φανταστούμε..

..χαιρέτησα και μια εφημερίδα και αυτη μου γύρισε τα ζωδια..

Παρεξηγημένη μέρα γεμάτη κρύο ίσως και λίγο μίσος, αντιλαμβάνεσαι όμως ότι η κλήση, 

η επίκληση στη ζέστη ειναι αδύνατη..

Ήλιος μπλουτουθ..

Αυτο που συμβαίνει με τους δρομους δεν εξηγείται με σκέψεις, ούτε σήματα, αλλα με βήματα, 

με χνωτα που προσθέτουν όγκο στο συννεφακι που έχει πάρει τη θεση του φωτοστεφανου.. 

αηχα φώτα, τι φταίνε και αυτα, προγραμματισμένα μικρα λαμπάκια πάνω σε δέντρα, μπαλκόνια, καναπέδες-γεια σου ρε λιακοπουλε-σε ένα ρυθμό ίσα με καρδιακό μπι πι εμ.. 

ώρες ώρας σκέφτομαι ότι τα λαμπάκια ειναι σήματα του εορταστικου ναυτικού αλλα δεν μπορω να τα αποκρύπτογραφησω..

ίσως κάποιος φαντασμενος παγετός να παίζει με τα νεύρα μας, και ξέρεις ότι αυτα τα παιχνίδια δεν επιστρέφονται..

δεν ανταλλασονται, 

δε δανείζονται, 

δεν παίζονται βρε αδελφε..

απο την ώρα της δημιουργίας, 

μέχρι τη στιγμη της απόλαυσης, 

μέχρι το περίπτερο για μπαταρίες 

Το δεν έχω πει την τελευταία μου λέξη ισοδυναμεί με το δεν έχω αγοράσει το τελευταίο μου παιχνίδι..

καφοτσιγαρο στον αγιο βήτα

..σίγουρα δεν περιμενες να διαβάσεις απο μένα, 

πίστεψε με, 

δεν είχα και τίποτα καλύτερο να κάνω. 

Μαθαίνω τα νεα σου απ'τις πλατείες και τα καταστήματα παιχνιδιών, 

έμαθα εχασες και λίγα κιλα, 

καλο αυτο για την υγεία σου, 

με το τσιγάρο τι έκανες; 

 Δε σου γράφω για να ζητήσω κάτι, 

σου γράφω για να μου δώσεις να καταλάβω, 

τι έχεις σκοπο να κανεις απο δω και πέρα. 

Περνα ο καιρός, 

και μάλλον πρέπει να σκεφτείς σοβαρά το ενδεχόμενο της παραίτησης. 

Δεν υπάρχεις φιλε μου,

Δε βγάζει πουθενα αυτη η δουλεια, 

το ξέρεις. 

Τα παιδια μεγαλώνουν,  

δε λιγοστεύουν, 

η κοκα κοκα ενδιαφέρεται πια για τις Ολυμπιάδες, 

και το κρέας απο το ελάφι έχει φτάσει στα ύψη..

..μην ανησυχείς, 

έχει βγάλει η κυβέρνηση απαγορευτικό για το  κυνήγι...

γιατι δεν πας για ψάρεμα; 

Κανε μου τη χάρη και κοιτα λίγο τη ζωη σου, 

άλλαξε τόπο, 

άλλαξε τροπο, 

άλλαξε  το μύθο, 

ασε ελεύθερα τα ξωτικά να συνδικαλιζονται πάνω σε χαλια απο ζάχαρη, 

δώσε μια ευκαιρία στη βότκα ακούγοντας λίγο Πλαντ, 

και αν έχεις το Θεό σου κρατα τον για ρεβεγιόν.. 

 Μην απορεις και μη τσατιζεσαι, 

και πάνω απ'ολα μη σηκωνεις τους ώμους με αυτα που διαβάζεις...

εμείς δεν έχουμε , 

εσυ δε θες, 

αυτοι δε νοιάζονται 

Εκτός και αν θες να γίνεις santa μούτρα μας..

λέξεις-πλήκτρα

άνοιξα τα ματια, 

απο μια ανατολη,

σε μια δύση άγρια 

δίχως το τώρα, 

με το πριν να θέλει το μετα..

..ασε μας φως 

και πάρε τα ρέστα σε σκιές, 

μιλα μας βρώμικα,  

χωρίς πρέπει 

κάπως έτσι-ποτε αλλιώς, 

μνήμες θερινής ώρας και

αφιερώσεις σε βελονες

που άφησε το ραδιόφωνο,  

ουρλιαζω και μαζεύω στάχτες 

αφήνω τους καπνούς μόνους 

εκει ψηλα,

λοξα κοιτάς, 

πέρα απο τις ταράτσες, 

πάνω απο τους δρομους, 

κατω απο τους ηλιους.. 

και να μη φοβάσαι, 

θα βρέξει,

και να μη λυπασαι, 

θα φεξει, 

και να μη θυμάσαι..

(σύνθημα το καλημέρα) 

..θα δείξει 

καφοτσιγαρο #16

..κάθονται αμεριμνα στο μπαρ και τρώνε δυο τοστ, 

δείγμα της βιασυνης που επικρατεί στο μυαλο και της πείνας που γίνεται μόδα κάτι τέτοιες ώρες. 

Τι καιρο μας κάνει ρε άνθρωπε; 

Νερο.. 

Οξύμωρο αλλα απο το μαρτη μας παει ήλιο, 

σκέψου να χαμε και λεφτα, 

θα πηγαίναμε για ψάρεμα.. 

Κουβέντες στο γραφείο, 

δευτερες κοκορεματα τυπου ποσα ψάρια, 

ποσα κιλα, 

πόση βενζίνη, 

πόσο γαμω... 

Και τότε έρχεται το καλύτερο, 

το γαμωτο. 

Όταν αρχίζεις και σκέφτεσαι όλα αυτα που μπορείς, 

αλλα δε θέλεις, 

όλα αυτα που γίνονται, 

αλλα δεν κανεις, 

όλα αυτα τα σημάδια που προκαλεις, αλλα δε βλεπεις.. 

Έχουμε τη λογικη των τριων τατουάζ στη ζωη μας μόνο που η σοφία του λαού σταματα στο δις εξαμαρτειν και κάπου εκει μπερδεύονται τα πράγματα, γίνονται εύκολα σε δύσκολους καιρούς, έχοντας πάντα κάποιο ανέκδοτο κρεμασμένο απο πάνω..

Σημερα δεν προλαβαίνω να εξηγήσω ποιο ειναι, 

αύριο επίσης θα ειναι τι ίδιο..μάλλον 

Σεξ ημερήσιας διαταξεως μέχρι να φέρουμε τη θάλασσα κοντα μας και τότε θα κάνουμε τη διαφορα..

(καλο μήνα είπαμε;)

καφοτσίγαρο #15

"..δεν επιστρέφω ακόμα γιατι φοβάμαι ότι το σημερα ειναι κάτι που μπορει να μην υπάρχει αύριο"

Φαντασου πόσες ατάκες σαν και αυτη γράφονται κάθε μέρα στο μυαλο ενός ανθρώπου, 

πόσο μάλλον γίνονται αποδεκτές απο τις κοινωνίες στις οποίες καταναλώνονται.. 

Τι θέλει όμως ο καιρός απο μας, 

και εμείς γιατι περνάμε απο μπροστα του σαν σε παζάρι ανατολής; 

Έλα.. 

Θα περπατησω μαζι σου.. 

Πολλές φορές ο δρόμος συναντά την προσαρμογή και την αποδοχή, 

και άλλες τόσες χάνεις το φίδι της στασιμότητας που μένει έτοιμο, καθισμενο στη μέση, 

περιμένοντας εσένα.. 

Οι καιροί μας στέλνουν γράμματα σε εποχές ηλεκτρονικές, 

γράμματα που το νόημα δεν έχει αφή-ήχο-εικόνα, 

παρα μόνο την σιωπηρή αλήθεια, 

μια αλήθεια που την γράφεις με greeglish στα τηλεκοντρολ της τηλεόρασης, 

προσπαθώντας να αποκρύπτογραφησεις την έννοια της.. 

Στην αναζητηση αυτη εκφράσεις και συναισθήματα δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απο ένα γάμο στο νέο δελχι, 

είσαι ο ελέφαντας, θυμάσαι; 

Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα, 

πόσο μάλλον να επιδείξεις το μέγεθος της αυταρεσκειας σου μπροστα στα μικρα δεινά.. 

Η ιστορία σου σε έχει διδάξει πολιτισμό στα χρόνια της χλαμυδας, 

μόνο που τώρα ξέρεις ότι οι καιροί και το κλίμα που ζεις ειναι δύσκολοι για συνθετικά υφάσματα, 

πόσο μάλλον μυαλα.. 

Φαινεσαι πολυ διαφορετικός σε ποσοστό 70% και όμως το υπόλοιπο 30 σε θεωρεί ίδιο, 

όχι όμως ίσο.

Γυρνας το μυαλο σου αντίθετα στο ήλιο όπως σε βολεύει, 

έτσι ώστε η σκιά σου να σχηματίσει μια δεξια ή μια αριστερή πεποίθηση-ψευδαίσθηση του που ανήκεις, 

και τι πιστεύεις ως μονόδρομο.. 

Προχωρα.. 

Σκέψου.. 

Σχεδόν τελείωσε.. 

..έχεις σκεφτεί τι θα κανεις στο τελος; 

καφοτσίγαρο #14

..θαρρείς και ο ήλιος σε ψάχνει μια τέτοια μέρα, και εσυ σκυβεις το βλέμμα χαμηλα, σε έναν έρημο δρομο καμμενο απ την κίνηση. Κλωτσιά κάθε βήμα σου σε σκέψεις άχρηστες που κυλάνε, όπως ο ιδρώτας στο μέτωπο σου, αναρωτιέσαι, ειναι η σκιά μου αρκετή; δυνατή; όαση; Είσαι ένα καραβάνι ιδεών, συναισθημάτων, ένας τουαρεκ του απεραντου γαλάζιου.. ..όμορφη μέρα, σκέφτεσαι, και βάζοντας το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια , αρχίζεις να κουνιέσαι μπρος/πίσω..  υπεροχή σκηνη απο το Παντρε Παντρονε των αδελφών Ταβιάνι..

καφοτσιγαρο #13

(χτύπησαν δημοσιογράφο) 

..αλήτες-ρουφιανοι-δημοσιογράφοι! 

(συνελλαβαν τους φασιστες) 

..μπατσοι-γουρουνια-δολοφόνοι! 

(η ελλαδα ανήκει στους έλληνες) 

..ροκα-παρμεζανα-μπαλσαμικο 

..ο καφές ακόμα κρυος και σκέτος, διαβάζω τα αποτελέσματα του στοιχήματος. 

Μέτα την έκπληξη την χθεσινή, 

μας έριξε στον κουβα το λαιβ μπετ του χοντρού.. 

Μέσα 

..έξω ο τσορι, 

αλλαγές τακτικής που κουράζουν. 

τι καταλάβαμε τη βδομάδα που μας πέρασε; 

Ποσα κανάλια έχει η δικαιοσύνη; 

Παίρνει επίδομα αναπηρίας; 

Λύθηκε το μυστήριο του χρυσου πιθηκου; 

Μπα..δε βλέπω..και αν υπάρχει φως θα ειναι κανένας ξεχασμένος αναπτήρας στα υπόγεια του φακτορυ...

πήρε σύνταξη ο λορεντζο;

καφοτσίγαρο #12

..την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, 

η σκέψη γυρίζει πίσω στο χρονο και προσπαθεί να συλλέξει μνήμες απο το ηρωικό παρόν που ζούμε. 

Γιατι έπρεπε να φτάσουμε ως εδω, χωρίς ερωτηματικό.. 

Γιατι θελουμε σώνει και καλα να πληρώνουμε το αντίτιμο της μιζέριας με σκηνές τηλεοπτικής αρένας, 

τα πλάνα μας-οι σκέψεις μας, 

οι ρολοι μας-τα πρέπει μας, 

οι αξίες μας-τα αναθεματισματα μας, 

..και ο αντιχειρας της δικαιοσύνης δεν ειναι ζυγος, 

αλλα καρκίνος στα ματια μας.. 

Συνεχώς αναρωτιέσαι τι θα φορεσεις, 

την ώρα που παραδοσιακές αξίες όπως ποιος θα δουλέψει και ποιος θα φυλάει το σπίτι χάνονται στο χρονο.. 

Θα μου πείτε ποιος κέρδισε ή έχασα κάτι; 

Ότι αλμοδοβαρικη σκηνη και καταδίωξη έχει μπει στο μυαλο μας γίνεται πράξη, 

η ταινία εξελίσσεται ομαλά, 

η κυκλοφορία απαγορεύεται και όσο αυτη η γλυκια ζέστη μας αγκαλιάζει εμείς θα θεριζουμε κουτόχορτο.. 

παραμένει η ζωη μας μια ώριμη έφηβη, με μέρες, 

με νύχτες, 

με όνειρα και με ένα πατερα-σύστημα αλκοολικο..

..θυμάμαι 

"Κοιτα ο λιμαρης, παει ροδανι η γλώσσα του, στόμα γριάς στην καπνα βουτηγμενης..", 

απο κάποια οδυσσσεια, 

κάποιου Ομήρου, 

κάποιας χώρας που εφηυρε τη δημοκρατία, αλλα δε βρήκε ποτε τον τροπο να την κάνει να δουλέψει..

καφοτσίγαρο #11

Τι βολεύει; 

Τι χρειάζεται; 

Τι μας νοιάζει; 

Ποιος χρειάζεται; 

Πόσο πια; 

Πόσο πλέον; 

Ειναι αρκετό; 

Δεν ειναι επιπλέον;

Τι ειναι αυτο; 

Ποιος το ξέρει; 

Γιατι μιλά; 

Σε τι διαφέρει; 

Τι γράφεις; 

Τι νιώθεις; 

Πως είσαι; 

Αντεχεις; 

..ερωτήματα μικρού μήκους σε ανθρώπους του πλήθους, 

μουσικη για τις μάζες, 

χιονοστιβάδα το Σεπτέμβρη. 

Βγαίνεις απο το μετρο και πεφτεις στο παγόβουνο του τιτανικου.. 

Περνάς μια διάβαση πεζών ή την αφετηρία μιας πορείας διποδων οχημάτων σκέψης; 

πίσω απο τα συνθήματα κάναμε τις μέρες μας, μεγάλες εβδομάδες.. 

οι νεκροί με τους νεκρούς τα βρίσκουν, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς τα χάνουν, 

για κάποιο λόγο που πιστεύαμε εδω και καιρο πεθαμενο.. 

το αρχαίο πνεύμα συρρικνώθηκε, 

η πίστη κάνει το σταυρο της, 

χαλάρωσε ηφαιστίωνα το μυστικό παραμένει στον τάφο σου.. 

Ας πιάσουμε τις απαντήσεις μια μια, προσαγωγή στη ΓΑΔΑ για εξακρίβωση φρονήματος, 

τα περισσότερα δόντια ειναι τραπεζίτες και δεν υπάρχουν αμουστακα παιδια.. 

Μια μέρα αυτη η χώρα θα σε ευχαριστήσει για την κατανάλωση χαρτιού και την εξοικονόμηση ενέργειας, 

θα σου αφιερώσει και τρία μέτρα έκτασης στον νέο κόσμο.. 

Που πάμε; 

Τι σε νοιάζει; 

Μ'αγαπας; 

..μένουμε ελλαδα

καφοτσίγαρο #10

..δηλαδή αν είμασταν μια χώρα ανάπτυξης θα μιλούσαμε για αντίθετες ραπ συμμορίες; 

Ε, δεν είμαστε, 

ούτε θα γίνουμε, 

ούτε ήμασταν φυσικά, 

ολο αυτο ειναι μια διαφήμιση που παραμένει καρφωμενη στο μέρος του μυαλού που γράφει τυρι-ρύζι-γάλα-καμπά.. 

Φαντασου πριν χρόνια τις αντιδράσεις των γηραιων αυτού του τόπου, όταν έφερνε η νεολαία σπίτι την εικόνα του παιδιού που κατουρουσε μέσα στο στέμμα.. 

Ιδιες αντιδράσεις..

Μεγαλύτεροι άνθρωποι.. 

Λιγότερα λεφτα.. 

Περισσότεροι μπράβοι και απο τα μπαλέτα της Ρούλας.. 

Την ώρα που καταδικάζουμε τη βία κάποιοι διαβάζουν δαρβινο.

Την ώρα που οργανώνουμε τον αγώνα κάποιοι στέλνουν για καφε στο γουατσάπ. 

Ένας άνθρωπος ειναι νεκρός και δε διαφέρει απο αυτόν που αύριο θα βάλει τη θηλιά στο λαιμό και θα φύγει.. 

Ο θάνατος ειναι αυτόπτης μάρτυρας αλλα ποιος παει απέναντι να του πάρει κατάθεση; 

.. ζούμε το underworld σαν υπηρέτες των βρυκολακων. 

Κρίμα, γιατι δροσισε..

..τα παιδια ισοπεδώνουν την πόλη

..μετα απο τέσσερα αποτυχημένα τσιγάρα και έναν καφε που ποτε δεν ήπιε, 

το σκηνικο στον καναπε παραμένει το ίδιο. 

Προσπάθεια καθημερινή για πιο ψηλα, για πιο όμορφα, 

για την ελλαδα ρε γαμωτο.. 

Εκπομπές χωρίς γονικη συναίνεση, θίασος μέσα απο γυαλί, 

ξανα και ξανά δε το λες πια βιασμό του νου, 

αλλα παρτουζα-αρπαχτή.. 

Διαδήλωση απο την άκρη του κρεβατιού με ένα ποτήρι αγωνιστή γεμάτο βότκα και ένα σταθμο στο ράδιο που το μυαλο χρησιμοποιει για ανεφοδιασμό.. 

Μου'ρθε μια λέξη στο μυαλο, 

αλλα ποιος ειμαι εγω να σκέφτομαι το θέλω.. 

δε πρέπει να θέλω να τα κάνω όλα μόνος μου, 

..έχω τη δύναμη χιλιάδων μικρών αγοριών σε μια χώρα που τα ένσημα σε κανουν άντρα. 

..έχω τις δικές μου ντιριντάχτα-σκοτούρες 

..δε ξέρω τι να διαλέξω για φαγητο, 

δε μιλάω σε ξένους γιατι οι άνθρωποι δεν ειναι αυτο που φαίνονται, 

δε θυμάμαι τους ήρωες γιατι ζουν για να μου το θυμίζουν, 

δε χρωσταω φιλότιμο γιατι με κυβερνούν συγνώμες, 

δε νιώθω, γιατι βιάζονται..

..και η ραπουνζελ δεν ειναι φυσική ξανθιά..

καφοτσίγαρο #9

Σημερα ειναι μια μέρα διαφορετική, 

Σημερα ειναι η μέρα του αύριο. 

Σημερα ειναι μια ώρα διαφορετική, 

Σημερα ειναι μια ώρα.. 

..που ποτε δεν περίμενα ότι θα έρθει τόσο γρήγορα όπως το ξημέρωμα. 

Χτες ηταν μια μέρα ίδια, 

Χτες ηταν η μέρα του σημερα. 

Χτες ηταν μια ώρα ίδια, 

Χτες ηταν μια στιγμη.. 

..που έγραψε ιστορία δίχως τελος μονάχα αρχη. 

Τι ειναι αρχη, τι τελος; 

Τι ειναι ώρα, τι στιγμη; 

Τι σημασία έχει το σημερα; 

Τι νόημα το χτες; 

οποιος γνωρίζει..

..να σηκώσει τα ματια του

καφοτσίγαρο #8

..η ζωη ειναι μικρη, 

μεγάλη για τα γούστα μας. 

και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όσο  μικραίνει η φυλή μας. 

σε μια χώρα που ζει τον καύσωνα και τον αρρώστια σαν εισβολείς, 

λίγη μαγκιά, 

λίγος τσαμπουκας και λόγοι ειρωνείας μας σώζουν, 

χωρίς να χρειάζεται να υψώσουμε κεφάλι.. 

μένουν άνθρωποι στις μνήμες και τους κάνουμε έξωση επειδη χρωστάνε όνειρα.. 

μιλάνε άνθρωποι με λόγο και εμείς τους τον ζητάμε δανεικό για προσωπική χρήση.. 

για όσους περπατούν δίπλα μας, καθαρίζει η σκιά μας, 

και για όσα μας περιμένουν στη γωνία κάνουμε το σταυρο μας χορογραφία..

τι μας περιμένει; 

τι μας πονά;

τι θα φάμε..ποιον θα φάμε 

..αν όλα ειναι θεμα εμπιστοσύνης τότε ποιος μας εκθέτει; 

..αν για όλα υπάρχει λύση τότε ποιος μας κρατα δεμένους; 

..αν για όλα φταίει η πρώτη λέξη της ερώτησης;

τότε-τώρα και πάντοτε απάντηση θα δώσουμε χωρίς να ζητήσουμε απόδειξη.. 

..έτσι και αλλιώς αχρείαστα ειναι όλα 

                          ?

(..ο θάνατος δεν ειναι εποχικο παιχνίδι)

χαμένο αλερτ..

..κομμένες εξατμίσεις απο μηχανάκια το σαουντρακ της αποψινης βραδιάς,

το τσιγάρο παίρνει τη σκυτάλη απο το ποτο, σε μια κούρσα με δρομείς-σκέψεις .. 

εκτός.. 

σκέφτομαι να ρίξω μια τελευταία ματια στο πνιγμενο απο καπνο φεγγάρι, 

να δω τι έχασα και που χάθηκα και αυτη τη νύχτα.. 

Βοήθεια ρε..

Άδειοι δρόμοι.. 

χάσαμε την μπάλα.. 

Φύγαμε.. 

Ένα ακόμα ποτο..

κανένα μαύρο πουκάμισο..σκέφτομαι, άρα γράφω:

"..κάθομαι σε ένα παγκακι με το Χάρο και χαζευω γάτες. 

- τι κατάλαβες απο τις εφτα ζωές; 

- ασε με 

- δρομε μη μιλάς, 

μια την έχεις και δεν ειναι δανεικη.. 

(το τσιγάρο,καζάνι και η τζουρα, ψυχη) 

- φίλε μου μου έδωσες μια και στη χαρίζω, 

αλλα έφτιαξα μια να σε σκοτώσει και θα κάνω άλλη μια να σε τελειώσει.."

καφοτσίγαρο #6

..ωραία ώρα, 

μια αυθόρμητη σκέψη φάτσα-κάρτα στη θάλασσα. 

ζω το διακοπές σαν ρεπό μαζεμένα και σκέφτομαι να συναντήσω την ξεκούραση πιο αργά.. 

Έχω το μάτι μου στραμμένο σε ένα μικρο σπαιντερμαν καρφωμενο εδω και ώρα στην άμμο, 

sant story..

Είχα γράψει κάποτε ότι οι δεινοσαυροι δεν εξαφανίστηκαν αλλα έγιναν παιχνίδια στα ράφια..

..rip spidey. 

σκέφτομαι να τον υιοθετησω..

κάθε παιχνίδι που βλέπω στην παραλία να το κάνω δικο μου..

..το μοτο της αθανατης ελληνικής οικογένειας θα μιλούσε για λεφτά πεταμένα..

όμως πως θα φαινόταν στον καθένα αν γινόταν ανάδοχος ενός παιχνιδιού;

Έχω απωθημένα παιχνίδια και κολυμπαω τα σαράντα..

Ειναι παιχνίδια αυθόρμητα χωρίς μπαταρίες..

Παιχνίδια που τα έχω παίξει πριν καν τ'αγορασω..

Παιχνίδια που παραμένουν μόνα όσες φορές και αν παίξω μαζι τους..

Παιχνίδια-κουπόνια φαγητού της λογικής..

καφοτσίγαρο #7

Το μικρο παραμύθι του πρίγκιπα, 

και  ο δρακος που άργησε στο ραντεβού με τον μυθο

Μαγικός ο ορίζοντας..

Τρία τα αστέρια στον ουρανο,

και ο ήλιος που περιμένεις να βγει-στερεό νοβα, 

μοτοκουζι-έρχεται. 

Δε φοβάμαι να πω ότι η αρχή του τέλους γράφεται με τα ίδια χρυσοστολιστα γράμματα. 

Δε ξέρω να διαβάζω, 

εικόνες έχω στο μυαλο μου και παίρνω καρέ καρέ να με δω όφ σάιτ 

Τι να πω, 

θα ακούσεις λέξεις. 

Το δικό μου μπλα μπλα και πόσο μάλλον η κατάσταση απόψε διαφέρει απο αδιάφορη. 

Αν αγαπάς κάτι.. 

στον πηγαιμο για την Ιθάκη ακουμε.

Νιωσε

Κοιτα

Δειξε 

(Κρυψε το δάχτυλο δε σε βλέπω)

Ειναι που θα έγραφα για το δράκο...

λυπάμαι αλλα ο λύκος κάνει κατάληψη στη βίλα της σελίδας 

καφοτσίγαρο #5

Τρεις και σημερα..

Η βόλτα στον πρωινο καναπε έχει ξεκινήσει απο τις οκτώ το πρωι, 

Καφές, 

Τσιγάρα, 

Κοντρόλ, 

Τασακι..όλα έτοιμα για επιθεώρηση.

Πρωτοσέλιδα πολιτικών για μια ευρεία άποψη, 

πρωτοσέλιδα αθλητικών-βάλε χρωμα στη ζωη σου.. 

Δυο κλήσεις στο τηλέφωνο απο αυτές που σου φτιάχνουν τον καφε όπως τον πίνεις, 

τρεις τζουρες και το βυθομετρο του καναπε αρχίζει να δίνει ενδείξεις.. 

Έχει ένα αεράκι σημερα που φέρνει φωνές διακοπών, 

άμμο απο τις κοντινές παραλίες και κάνει τον ήλιο φιλικό προς το χρήστη..

Η πόλη-επιφάνεια εργασίας λιγοστεύει επικυνδυνως

..ίσως θα έπρεπε να κρατήσουμε μπακ απ, σκέφτομαι. 

Ειναι δύσκολο εώς απίθανο να ξεχωρίσεις ήχους μέσα στο θόρυβο απο ταξι και φλας που τρώγονται μεταξυ τους..

..βγαίνω στο μπαλκόνι ακούγοντας το Valentine's day, 

ωραίος Bowie, 

τι κάνει άραγε στον Αύγουστο του;

Κοιτάζω ψηλα και χαμηλα, 

κάνω αυτές τις αχαρες ασκήσεις που δίνουν λύσεις στο πρόβλημα της κυκλοφορίας του πνεύματος..

Ανοίγω τα ματια..

Μαύρο.. 

Ασπρο.. 

Τα κλεινω, αφου έχω φωτογραφισει την πόλη στο νουαρ μυαλο μου. 

Λίγο νερό στα λουλούδια μου, 

τα μόνα που μυρίζουν χρωμα..

..καφοτσίγαρο #4

..θυμάμαι ήμουν μικρός, 

γύρω στα εφτα, 

όταν είδα για πρώτη φορα θαύμα στη ζωη μου. 

Παίζοντας, 

φωνάζοντας, 

ζώντας μια ανεμελια έβλεπα τη μάνα μου, 

ζωντανό μπαλκόνι στο λουνα πάρκ του χωριου.. 

Για όλους όσους με ήξεραν, 

ήμουν ένα αγόρι ξανθο με μαγουλα και κοιλια, που κάτι του έλειπε και ποτε δε ζήτησε.. 

Ζώντας το παρών και βλέποντας τις δημοσκοπήσεις σκέφτομαι πόσο ανάποδα γίνονταν τα πράγματα τότε.. 

Δε ρωτούσε ένας άνθρωπος άλλους εκατό τη γνώμη τους, 

αλλα για κάποιο περίεργο λόγο, 

όλοι αυτοι οι εκατό ζητούσαν τη δικη μου...

και εγω απαντούσα:

"αδελφούλα.." 

Γερε Χρόνε φύγε τώρα και φτάσαμε στο σημερα που η αδελφούλα έγινε μανούλα..

τόσο όμορφη, 

όσο γεννήθηκε..

...και η μικρη της ακόμα πιο όμορφη αδελφούλα ( το προτιμω απο το ανιψιά;)

..διάλειμμα στη δουλεια

..η αλητεία ενός τσιγάρου μετριέται σε τζουρες ή σε στάχτες; 

Δε ξέρω.. 

Πέρασε η ώρα και με άφησε μια Παρασκευή να σκέφτομαι τη μοναξιά της πόλης που απλώνεται σα σκοτάδι.. 

και άντε να πείσεις τα άστρα ότι ψυχές δεν γίνονται αλλα γεννιούνται.. 

Τριάντα λεπτα μετα τα μεσάνυχτα και μια κίτρινη γραμμή απο ταξι θυμίζει το πράσινο μίλι που διαβαινεις, περπατώντας στα πεζοδρόμια.. 

Φασαρία δεν γίνεται και αυτο ειναι λογικό..

νταβαδες της νύχτας τα τζιτζικια δεν αφήνουν. 

Πέντε λεπτα μετα την τελευταία παράγραφο, κρατάω σημειώσεις...

"..Πες μου...... 

Να σου πω... 

Σε κοιτουσα χτες και ένιωθα τόσο ήρεμα . 

Τα ματια μου γέμιζαν από την εικόνα σου 

και όσο και αν το σώμα ήθελε να γίνει ένα , 

η σκέψη μου ζούσε την απόλυτη ηδονή . 

Δεν υπάρχουν απαντήσεις που δε ξέρεις , 

γιατί είσαι η απάντηση σε όλα σου τα ερωτήματα 

.....είμαι εδώ

είσαι εκεί...."

καφοτσίγαρο #3

..μια μέρα σαν και αυτη οι πιθανότητες να επιζητούμε το καλύτερο αυξάνονται ολοένα, 

αφου πλέον μπορούμε να αποκαλούμε τους ανθρώπους που έχουν φύγει μακρια απο την κιμωλιοχωρα αουτσάιντερ.. 

Τι ειναι όμως επιτυχία εκτός απο το αντίθετο της δυστυχίας; 

..έχω πιει καφέδες, 

στριψει τσιγάρα, 

άνοιξα ακόμα και Πατάκη, 

καμια λογικη, καμια απάντηση.. 

έχω την εντύπωση της πρώτης καλής πράξης που έκανα, 

αν και δε τη θυμάμαι..

αλλα που και που φωνάζει το όνομα μου υποσυνείδητα..

τι θεωρώ σημαντικό να αφήσω και τι παράλογο να κρατησω;

οι νόμος της ζωης μου εξοργίζει την ηρεμία, αλλα δεν ειναι μόνο αυτο.. 

Ειναι η ανάγκη που έχω να γίνομαι ολοένα και καλύτερος, πιο δυνατός, μια εξελισσόμενη πραγματικότητα..

θέλω να κάνω μια ευχη, παγκόσμια γαλήνη να το πω, δε ξέρω.. 

εξάλλου πόσοι απο μας έχουν κλείσει τον κόσμο τους σε έναν άνθρωπο; 

το τσιγάρο στο χέρι μου κλεψυδρα, έφτασε η καφτρα στο φίλτρο..

μια τελευταία, 

μια ανάποδη, 

για το καλο..

Θα άφηνα το τσιγάρο για έναν μαρκαδορο, 

αλλα δε μπορω να σημειώνω με το αριστερο όσα σκέφτομαι με το δεξι.. 

έχω λοιπόν επιλογές; 

Έχω..

Τριτη λοιπόν στην εδεμ, 

η πόλη ακόμα αιμορραγεί φως, πίσσα,και πορνο.. 

αστα να πανε και όσα έρθουν θα ειναι..μαυρισμα 

24 χαρακτήρες

Αρχή.. 

Βέβαια κανεις δε ξεκινά..

Γιατι κανεις; 

Δεν έχω ιδέα..

Έχω χρονο..

Ζητα μου κάτι..

Η πες μου..

Θέλω ότι αξίζει..

Ίσως και παραπάνω..

Κάθομαι..

Λεπτα..

Μονάδες χρόνου..

Νιφάδες ωροθυελας..

Ξανα..

Όπως πρώτα..

Πάντα μαζι..

Ροές στιγμών..

Σημάδια ζωης..

Τέλεια..

Υστερα μαζι..

Φαγητο, ποτο, καθημερινότητα.. 

Χείλη ενωμένα..

Ψέμα κανένα.. 

Ως το τελος.. 

..καφοτσίγαρο #2

..νομίζω ότι το ένα και ένα κανουν δυο συμβολίζει τα παιδικα μας χρονια, πολυ πριν τα έπιπλα σημάνουν το πέρασμα στην εφηβεία. 

η εποχη του σουηδικου ξύλου σε παιδικο δωμάτιο λουσμενο με αφίσες της σιντι και η χώρα που το απέρριψε στην τελική σαν ξένο μόσχευμα. 

Δομησαμε τα θέλω μας ωστε να ειναι ελκυστικά στο εκάστοτε όνειρο, άσχετα αν κάθε πρωι το φως έκανε τα δικα του.. 

σχέσεις οργής και επιθυμίες, βγαλμενες και οι δυο απο τα απαγορευμένα τραγούδια, 

που το άκουσμα τους ηταν το αποτέλεσμα της αφής και της μεταβολής:

μιας βελονας,

μιας ταινίας, 

μιας κεραίας..

το κατοχικο σύνδρομο έκρινε ενοχα τα περιστατικά μόδας όσο και αν προσπαθήσαμε να στριμωξουμε τον εγωισμό μας σαν πουκάμισο.. 

Ηρθαμε για να μείνουμε χωρίς να σκεφτούμε ποτε ότι θα φύγουμε χωρίς να σταθούμε.. 

αυτο και μόνο μας κάνει να θελουμε μια επανάληψη, 

ένα δεύτερο γύρο, 

ακόμα ένα κανονακι..

παίζοντας με τις λέξεις, καταλάβαμε ότι το να μιλάς ειναι σα να κλεβεις ορθογραφία, 

το να γράφεις σα να ζητάς δανεικά, 

και το να διαβάζεις φυσικός νόμος, αφου η πίεση ισούται με δάκρυ στην εικόνα του αναγνώστη..

κάποιος είπε το ανέκδοτο με τα δύσκολα παιδικα χρόνια την ώρα που πλέον τα ρούχα μας δε σηκώνουν αλλα σκονακια με τόσες ετικέτες πάνω τους.. 

κοιτώντας λοιπόν στους ώμους σου σα να κοιτάς στους καθρέφτες βλέπεις τι έχεις περάσει και τι έρχεται.. 

το θεμα ειναι ότι αν τους σηκώσεις όλα ειναι πιο κοντινά απ'οσο νομίζεις..

..για να μη το ξεχάσω, σε ποια γλώσσα ονειρευόμαστε;

Όχι πως η ώρα παίζει ρόλο..

and..ACTION!

πιάσε έναν καφε και άναψε το να πούμε δυο λογακια μέρα που ειναι.. 

όπως ξεκινάμε κάθε φορα έτσι και σημερα το δελτίο δεν έχει εκπλήξεις. Παίζουμε στάνταρ ζέστη και καντηλια και περιμένουμε την λογικη να κάνει την ανατροπή.. 

περπατούσα το πρωι και σκεφτόμουν πόσο κινηματογραφικό ειναι το σκηνικό που ζούμε, απο την άποψη ότι υπάρχουν σημεία αλλα και τέρατα σε αυτο το νουαρ φιλμ που πρωταγωνιστή έχουμε μια ορθή γωνία ισκιου-ανθρώπου.. 

τη στιγμη λοιπόν που διαδραματίζονται όλες αυτές οι σκέψεις,

 ένας άνθρωπος μπαίνει στο δοκιμαστηριο του ψυχω, 

ένας ταριφας στη σταδίου κάνει ασκήσεις αυτογνωσίας, 

κάποιος ξεχασμένος σε αυτη τη γη στέκεται μπροστα σε ένα καρτοτηλέφωνο για να ισιωσει την καπα του,

ενώ ταυτόχρονα τρία πουλακια κάθονταν υπό την καθοδήγηση του Ζιμερ, συνθέτοντας το σαουντρακ..

..μέσα σε αυτη λοιπόν τη σκοτεινή αίθουσα ο ήλιος προβάλει εικόνες δράσης, 

και η μυρωδια του αντηλιακου σκεπάζει αυτη του ποπκορν.. 

αν η γέννηση μας αποτελεί το εισιτήριο σε αυτη τη φαντασμαγορική πραγματικότητα, 

όταν τελειώσει το έργο  θα έχει μείνει καθόλου αγωνία για τους επόμενους; 

Η απλώς θα τους βάλουμε τα θρι-ντι γυαλια και θα τους πούμε το τελος ως ένδειξη κατανόησης.. 

Κωμωδία ή δραμα, 

περιπέτεια ή αίσθημα, 

ρόλο παίζουν ο διπλανος σου, 

το μαλλι που στέκεται εμπόδιο μπροστα σου, 

ο θόρυβος απο τα σνακς πίσω σου, 

δηλαδή μικροπράγματα.. 

21 χιλιοστα φιλμ ζωης συν 30γραμμαρια υποτιτλους με ΦΠΑ..

και μην κανεις το λάθος να πας για προσωπική σου ανάγκη, 

γιατι μπορει να χάσεις το καλύτερο μέρος..σου

έντ δε σκαι ιζ γκρέι..

..δυο χιλιάδες δεκατρία χρόνια μετα την εφεύρεση του δρόμου γηρασκω αει αδιέξοδος. 

η στιγμη μετρήθηκε, 

η εμπιστοσύνη κλεφτηκε μαζι με το σεβασμο, 

 και τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωη δεν ειναι πράγματα αλλα πρόσωπα..

κάθε φορα που σηκωνεις το τηλέφωνο παίρνεις και μια βαθειά ανάσα, παίζεις το γιατρό μόνος σου.. 

στην τριτη καιγεσαι, 

την πρώτη την περασες με τον μέσο όρο, 

τη δεύτερη χαριστική, 

παιδι δεν ήσουν ποτε..

..όλοι για μένα και εγω για κανένα.

στο δίλημμα αλκοόλ ή ναρκωτικά διαλέγεις τραμπολίνο..

Το μόνο που μεγάλωσε μαζι με σένα ειναι η σκιά σου και αυτη το σκέφτεται σοβαρά να σε αφήσει..

..και ρωτάς το γιατι, 

..και απαντας εγω, το εγω του μαλακα που κοπιασες να αναδειξεις γράφοντας, παίζοντας, μετρώντας στιγμές ηρεμίας σε καταιγιστικους καιρούς.. 

Τι θα κανεις τώρα που βρήκε κατω το μαρσπιέ..;

..ένα οροθετικο φιλι για καληνύχτα

..ειναι στη φύση μας να μιλάμε στον καθρέφτη σε ΠΡΩΤΟ ενικο μπάς και γελάσουμε ή μήπως πρέπει να αυξησω τη δόση της οδοντοκρεμας για να δούμε άσπρη μέρα;

..ώρες ώρες δε φαντάζομαι τι μπορει να φτάσει στο μυαλο μου συστημένα και να μην έχω βγαλει την απάντηση απο την κατάψυξη για να ξεπαγωσει. 

Ίσως η δοσολογια ειναι σωστή, ίσως οροθετικη, ίσως λιγότερο ανθρώπινη απο τα λογικα για την εποχη επίπεδα.. 

Όταν ο πόνος γίνεται μάχη και το πεδίο- παιδικη χαρα για να βγάλει ο κάθε καρεκλαρχης τα απωθημένα του να παίξουν..

Χαιρε Αδωνη 

καφοτσίγαρο..

αφετηρία μιας ωραίας μέρας η ενός ευτυχισμενου επεισοδίου της καθημερινότητας, 

ερωτήσεις για το τι θα φάμε σημερα, μέχρι απαντήσεις που ξεπερνούν τις καλημερες σύμφωνα με την τελευταία απογραφή στη βηθλεεμ. 

πετυχημένη θεωρώ τη μέρα που δε θυμάσαι την προηγούμενη και ας γελάει όσο θέλει που δουλεύεις σαν το σκυλι..

και ζεις μες στο τσιμέντο... 

και την πίσσα..

..που να θαψεις κόκκαλα;

η σημαντικότερη είδηση του σημερα ο θάνατος της πριμαντονας των εξαρχειων, 

την είχα κοροϊδέψει και γω μέχρι που βρέθηκα στο μονόδρομο πηγαίνοντας αντίθετα απο τις ακτίνες του ήλιου..

(μισο να ελεγξω το σύμπαν)

οι υπουργοί σουμπουτεο στη θεση τους, όπως και οι γραβατες στη βουκουρεστιου. 

κοιτάζω το τηλέφωνο με ματια υπαλλήλου ξεχασμένου απο Θεό και απο άδεια..

ώρες ώρες δε καταλαβαίνω και έχουν περάσει χρόνια..

σηκωνω το κινητο, βάζω δέκα νούμερα στην τύχη, τζακ ποτ η προσοχη, ποιο το κέρδος; 

μη φας..

..σημερα εχουμε φλας φοργουορντ

Ⓐ

Βασικα μπορω να γράφω λέξεις που ειναι κενές απο ήχο, 

μπορει να μεγαλώνω και να μην ακούγομαι όπως θέλω, 

μπορει απλα να αφηνομαι στο αεράκι των αριθμών που ορίζουν την παρουσία μου στην κεντρική σκηνή της καθημερινότητας.   

Έχω ψάξει λόγους που τα πρωινά μου έχουν τόσο φως και καταλήγω πάντα κοιτάζοντας τα αστέρια..

εικόνες διαφορετικές που το μυαλο τα λέει λογική, 

ένα έξτρα παρθένο συναίσθημα.. 

Απο την κορυφή ως τα νύχια..

Απο το λουλούδι ως τη ρίζα.. 

και αυτο παει ολοένα και πιο μπροστα, και φτάνει σε μια βάση δεδομένων όπως λέμε τα μικρά κενα πραγματικότητας..

..λοιπόν; Έξω οι βάσεις του θανάτου;

..αντι για καλημέρα

απλα και αποτελεσματικά ..

ειναι ο νέος τρόπος να καβαλησεις το δουρειο ίππο παρα το αχτι σου μια μέρα σαν και αυτη. 

ίσως γίναμε απλοί στα λόγια και ψάχνουμε συνεργεία για τις πράξεις μας, μπορει και το αντίθετο..

δε γίναμε ποτε αυτο που θέλουν γιατι ούτε αυτοι γνωρίζουν ποιο ειναι το σωστο μέσα στο άγνωστο που σε φοβίζει και το ονομαζεις λάθος..

σκεφτόμαστε άρα ξυπναμε κάθε μέρα για χάρη του εκάστοτε λογαριασμού, προς τιμήν της τάδε υποχρέωσης..

μια μέρα ρεπό βρε αδελφε απο το σημερα, κανε μου τη χάρη..

ίσως βρεις σε ένα κομμάτι ήχου τα χαμένα βήματα που δεν έκανες, 

σε μια εικόνα με σχήματα φιγούρες νέους φίλους, 

ίσως καταφέρεις να υπάρξεις απλα μέρος του σταρ συστεμ απλα ως ζωδιο, 

αλλα και πάλι θα ανακατεύεται το παρόν με το μέλλον και θα γελάει το παρελθόν..

δοκιμασίες λοιπόν μικρέ μου περσοναλ..

τελετές επιβεβαίωσης και φόβοι επιβράβευσης..

νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σφιξεις τα χείλη και να δώσεις ένα φιλι..

ανέμελα, 

άφοβα, 

ασυναισθητα, 

χαλαρα, 

δυσκολεύεσαι; 

μπορείς να ξεκινήσεις πάλι απο το σημείο που ξύπνησες σημερα το πρωι..

..και ασε τη βροχη να κάψει τα υπόλοιπα 

ραμ #3421-5

Η κόρη του ήλιου γεννήθηκε μέσα απο δάκρυα χαλκού,

 που ελιωσε πνιγοντας τον κόσμο σε μια ομίχλη σαν αυτη που ταχα μου σκέπαζε την πυθια τη νύχτα, 

κανεις δεν ήξερε να την ονομάσει απλα φανταζόταν την κάθε ηλιαχτιδα γράμμα σύμφωνο, 

φωνηεν αθόρυβο όπως η ματια της στα αγουρα κορομηλα του πεζόδρομου..

πακέτα χαρτομάντηλα-δεσμιδες καλοσυνης, 

επαιτης που απαιτεί.. 

διαίρει και βασίλευε στη μοναξιά του κοσμου των ηχειων μιας καροτσας,  γεματης σκουπίδια-απομεινάρια κατανάλωσης πολιτισμού.. 

η κόρη του ήλιου περιπλάνηση θιάσου στις σκιές τούτης της πόλης, 

βλέπει τα λεωφορεία να περνούν γεμάτα στιγμές, 

ονειρεύεται ταξι με τη σημαία της ευκαιρίας ψηλα..

ελεύθερη..

ήρεμη..

όμορφη..

σκουπιδακι στο μάτι του τερατος που κοιμάται και φυλά το χρυσό των νανων που μεγάλωσαν άνθρωποι-μιζεροι πολεμιστές..

κύλησε ένα δάκρυ και παρέσυρε στο διάβα του το βλέμμα απο πάνω μου..

η κόρη του ήλιου κοιτα ψηλα έχοντας κατα νου το αύριο, ενώ παίζει κρυφτό με τα αστέρια στο φως..

και μετα δώσαμε ότι πήραμε..

ηπιαμε και φαγαμε..

κέφια-ντεφια..

αλλάξαμε τη μοίρα μας σε ορθή γωνία..

επόμενη στάση αυτη της προσοχής 

σκεψη-καφές-μολύβι-χαρτί

μια νύχτα, 

μια γη γυρίζει γύρω απ τις σκέψεις και συ μόνος.. 

Αστέρι χωρίς προορισμό διαβαινεις τη νύχτα-66 σαν αυτοκίνητο. 

ο δρόμος, 

ειναι μακρύς και καμια απόσταση δε φαίνεται να σε νοιάζει..

Σιλβερ-φώτα-αλερτ της πόλης χάνονται το ένα πίσω απο το άλλο. 

οι δείκτες, 

καρφωμενοι στα ματια σου χορεύουν μαζι με αριθμούς..

Η μια ταχύτητα διαδέχεται την άλλη, σε ένα άλλο χορό ζαλογγου. 

η άκρη, 

που θες να σταματήσεις λέγεται γκρεμός..

Δυο οι πόρτες της ζωης, πάλι ανοιξες τη λάθος. 

(υπάρχει γυρισμος, δε θες να προχωρησεις προς τα πίσω)

η ερημιά, 

απλώνεται ενώ εσυ αναζητας την όαση.. 

Αγία η νύχτα που σε γλιτώνει απο τις ξέρες. 

το τσιγάρο, 

αναμενο, βάζεις πρώτη και συνεχίζεις..

Ο δρόμος ειναι ανοιχτός και το σκυλί των Μπασκερβιλ δεμένος-θεός να φυλάει τους εφιάλτες σου

..χειροποίητο

λίγα λόγια..

..νονός του προγράμματος ειναι ο μεγάλος Μότσαρτ. 

Ηταν το 96, όταν γνώρισα για πρώτη φορα το προγραμμα "αμαντεους". 

Νέος, πάνω στον επαγγελματικό σεξουαλικο προσδιορισμό μου αποφάσισα να δουλέψω στο εξωτερικό, σε ένα προγραμμα ανταλλαγής ξενοδοχουπαλληλων. 

Εμείς στα χιονιά, άλπινιστες σερβιτοροι, αντάλλαγμα με θερινούς στρατούς της Καλίση στα ξενοδοχεία των νησιών κάθε καλοκαίρι. 

Ένα μήνα γλώσσα, για τα υπόλοιπα υπάρχει και αυτη του σώματος. 

Και δουλεια, πολυ δουλειά για επαγγελματίες με μισθό μαθητή. 

Δε μιλουσες..

Είχες μια σκεπή, ένα πιάτο φαΐ και τις βόλτες σου..

Βασιλιάς. 

Αλλαξαν πολλα χαρτάκια στα ημερολόγια απο τότε, ο τουρισμός μεταλλαχθηκε, έγινε πιο massive, και οι "μαθητές" απο χώρες της ανατολικής Ευρώπης άρχισαν τις εργασιακές διακοπές σαιζόν στα ξενοδοχεία της χώρας. 

Παροχή υπηρεσιών..

Παροχή και εκμετάλλευση..

Μεταμορφώθηκε ο χάρτης και στο τζι πι ες η διεύθυνση "δικαίωμα" δεν αντιστοιχεί πουθενα... 

Παντού προγράμματα απασχόλησης, πουθενα ο προγραμματιστης..

Ειμαι στο επάγγελμα απο το 91, απο τις "λεγεωνες των ξένων" στα ξενοδοχεία έφυγα το 08..

Και κάποιες φορές η κούραση δεν με αφήνει να κοιμηθώ..

ΜΠΟΥ! μπς..

..προσπαθώ να καταλάβω την αισθητικη στη χώρα που πρώτα ανακάλυψαν οι βικινκς και έπεσε πάνω της ο κολομβος, όχι τυχαία..

Φαντάζομαι κοπελίτσες στα χουτερς κοιτάζοντας η μια την άλλη να σκέφτονται το 85% των πιθανοτητων, ενώ στη λαγουδερα ο Χιού καθυσηχαζει τα πουλεν του, ότι ο πατερουλης-ως άλλος σταλιν-ειναι κοντα τους..

Δυο πράγματα έχουν τιμήσει το στήθος της αντζελινας όσο τίποτε άλλο, το χέρι μας και το κοντρόλ του playstation, γυναίκα-ηρωίδα ηταν να μη σκάσει το χειλακι της..

Βέβαια εδω στην κιμωλιοχώρα του παντός επιδεικτικου, πάλι οι μισοί πήγαμε ομονοια και οι άλλοι μισοί στην κλαθμωνος με το σύλλογο τομπραιντερ..

Δυο στήθη, 

Δυο μέτωπα, 

215 γκει συνελήφθησαν στο κουβειτ, και όχι δε κρατούσαν ρεσω προς συμπαράσταση της πρέσβειρας..

Χρειάστηκαν 8 ώρες για να γίνει η επέμβαση, δε ξέρω αν ξεπέρασε και αυτη του ψινακη..

Αν κρατάω κάτι απο όλο αυτο ειναι η υπόσχεση που έδωσε στα μικρά της. 

Ελπίζω να την κρατήσει, η ζωη της υποσχέθηκε ομερτά ...

ΥΓ: Η σημασία της είδησης δίνει αξία στην άγνοια του αναγνώστη 

νικε..ρόντεο

..στη χώρα του "πρέπει" και του "δεν", έχουν Τρίτη, και όπως κάθε Τριτη μικρά καρτουν προσπαθούν να ζήσουν έξω απο τα όρια. 

Τολμούν, 

Αποφασίζουν, 

Δίνουν και παίρνουν με σκοπο τη συνέχεια του επεισοδίου και τη μεταμόρφωση τους απο ύλη σε συναίσθημα. 

..στη χώρα του "αδιαφορώντας" και του "δεν ξέρω", ένα απο αυτα τα συναισθήματα-ζωντανό σαν κάθε ξημέρωμα-προσπαθεί βα ανατρέψει τα δεδομένα. 

Αγαπά, 

Μισεί, 

Μοιράζει χαρές και λύπες, με σκοπό να ξυπνήσει μέσα στον άβουλο τούτο κόσμο, αυτο που κρατα επίμονα σωστο μέσα του.. 

Άραγε.. 

Άραγε, αν κάποτε το συναίσθημα και το καρτουν βρεθούν μαζι... 

Τι θα γίνει; 

Τι θα κανουν; 

Τίποτα.. 

Τίποτα δε τα συνδέει, 

Τίποτα δε βγάζει νόημα, 

Μονάχα η διάρκεια..

(η σύνδεση δεν ειναι εφικτή)

Reset-Restart-Refresh-Rethink..

.....Ι 

Τίποτα, 

Τίποτα λιγότερο απο το να σε μάθουν να είσαι άνθρωπος και να ξέρεις ν'αγαπας..

ντοτς με θητα

το μήλο, 

η μηλιά, 

τα απαντα, 

ο μιδας, 

η Εύα, 

ο θεός, 

η ψυχη, 

η ανάγκη, 

το θέλω, 

το ειναι, 

το γίνομαι, 

το 3, 

το 2, 

το 1, 

το μπαμ, 

η έκπληξη, 

η συγκίνηση, 

η σύγκρουση, 

η αίσθηση, 

ο καλός, 

ο κακός, 

ο χαμός, 

η ασφάλεια, 

η πόρτα, 

το ξύλο, 

το δέντρο, 

το δάσος, 

το δάχτυλο, 

η κρυψωνα, 

το παιχνίδι, 

η ήττα, 

η νίκη, 

το αποτέλεσμα, 

το εγω, 

το εμεις, 

οι άλλοι, 

το φταίω, 

το πάλι, 

το εγω...

(νομίζω ότι το έχω ξαναπεί και δεν απορώ)

η νύχτα, 

η ώρα, 

η απουσία, 

η παρουσία, 

η αναισθησια, 

η επιρροή, 

η μεγάλη του εγω σχολή,

(σταματα), 

η αρχή, 

το τελος, 

το βέλος, 

η πληγή, 

η αφή, 

ή εσυ, 

ή εγω, 

(καταντας κουραστικος), 

το ίχνος, 

το ύφος, 

η στιγμη, 

η μαγεία, 

η πορεία, 

το μέρος, 

η καρδια, 

η λατρεία, 

η φωνή, 

η μελωδία, 

το τελος, 

η αρχη, 

το α, 

το ω, 

το κενο,

Εγω

....κατέληξα σε επισφαλες συμπέρασμα 

τρας-φόρμες

δεν ειμαι και χρήσιμος σαν άνθρωπος όταν σκέφτομαι ότι η πόλη που ζω ειναι επίπεδη..

προσπαθώ να κινουμαι αμήχανα ώστε να βοηθήσω τα πνευμονια μου να απορροφήσουν όλα αυτα τα πνευματικά συστατικά που θα με κανουν άνθρωπο υγιή του σημερα, αλίμονο τι περιπέτεια ζω. 

Αλλες φορές ξεχνιεμαι αλλα δεν ειμαι και χθεσινός, ντυνομαι Τουτσι πετάω και μια ατάκα του στυλ πα-μαλ και προσπαθώ να ισορροπησω δέκα πόντους πάνω απο το επίπεδο της ασφάλτου. 

νομίζω ότι τα καταφερνω καλα, άλλωστε    έχω δει τον ομπραξ μικρός να το κάνει..

κάτι άνθρωποι δίπλα μου πίνουν sticky coffee, 

προφανώς κολλητοί, αλλα ας μείνουμε στο επίπεδο της αναμνησης μιας μακρινής προχθεσινής παραλίας 

το πουλί

"Σημερον την 21ν Απριλίου..."
για μερικούς ανθρώπους ακούγεται σαν αρχή παραμυθιού εν έτη 2013.
Δεν ειμαι απ'αυτους που το έζησαν, μικρός ρεπόρτερ θυμάμαι μαρτυρίες των γονιών μου ανάμεσα σε σεμέν και ποτήρια με βερμουτ, παντελόνια καμπάνες και acdc..
Ιστορικό γεγονός το λες, καμμενο χαρτί, για μερικούς, χιλιόμετρα ασφάλτου για γιαγιάδες και παππούδες εκει έξω..
Παλαιοντολογοι ψάχνουν ακόμα το φίδι, αν και μαρτυρίες λένε ότι υπάρχει μεταξυ μας η Καλίση με τρία αυγά έτοιμα για ομελετα.
Έχουμε μάθει τίποτα;
Θελουμε;
Μπορούμε;
Τόσα χρόνια μετα η όμορφη γαλατικη κοινωνία μας γυαλιζει τις ασπίδες της δημοκρατίας, μια πυραμίδα με 10000000 ανθρώπους να κρατάνε 300 μοναρχιψ, εγω βασικα λατρεύω το βαρδο, ίσως το περιθώριο μου ταιριάζει καλύτερα, και το αγριογούρουνο με παχαινει..
Η ώρα ειναι περασμένη μια, φωτιές δεν έχουν ανάψει ακόμα, δε βλέπω κανένα φοινικα να πετα στον ουρανό...
Το πουλί έχει μεταμορφωθεί σε μπρελοκ αγροτικού-μερσεντες-τρακτέρ-φορτηγού και περιμένει...
...ας πάρουμε το πόδι μας απο το γκάζι

που πάτε;

..κινούμαστε,
εγω και η ζωντανή σκιά μου.
Ακολουθώ μια διαδρομή, αν και πολλές φορές έχω νοσταλγησει την αντίθετη.
..δεν με πειράζει,
κάποιες φορές μόνος, κάποιες συναντώ κόσμο μπροστα μου.
Κοιτάζω ουρανο-έδαφος-ανθρώπους ταυτόχρονα με ένα χαμόγελο-χαιρετούρα.
..δεν υπολογιζω τίποτα,
τα νούμερα σημερα καθορίζουν την πορεία μας και τα βέλη που βλέπω, δεν έχουν το σημάδι του έρωτα.
ΣΤΟΠ!
Όχι εγω,
Όχι εδω,
Συνεχίζω την πορεία μου,
Ανέβα-κατεβα το μυαλο μου, μια προσμονή να ξεφυγω, όσο και η επιθυμία να κλειστώ όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Μικρές καθημερινές ιστορίες πορείας, ανέγγιχτης απο το χρονο.
Δε νιώθεις την ώρα,
Δε νιώθεις ελευθερία,
Δε νιώθεις αγάπη..
μη με κοιτάς λοξά, δεν έχω φτάσει στο απόγειο της-ειμαι στο μηδέν.
Στο ισόγειο μιας μικρής καθημερινής ιστορίας ονόματι "ασανσέρ".
...και εδω πρέπει να βγω

να ξεχαστούμε..

...μερικές ώρες μετα την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας απο τον ήλιο και ακόμα η τηλεοραση ειναι ανοιχτή.
Όχι κλειστή,
απλα οι ροές των ζωντανών εικόνων φροντίζουν τη διατήρηση της ταχύτητας του REM όσο κοιμόμαστε όρθιοι..
όσο κινούμαστε αντίθετα με τις πάπιες στο λουνα πάρκ.
Όμορφα πουλιά οι πάπιες, απο την εποχη του Ντοναλντ μέχρι τη ξαδελφη της στον Νιλς Χολγκερσον.
Δε θυμάμαι πόσες φορές είχα καθίσει στον κήπο και τις χαζευα, τις θεωρούσα τυχερός, τις εκτιμούσα όσο και οι Γάλλοι..
Και έρχεται η καθημερινότητα να μου τις θυμίσει, γιατι θα μου πεις;
Ισως επειδη με όλα αυτα που μένουν γύρω μου σταθερά στην πορεία τους, εγω παραμένω sitting duck, μια κλασική αμερικανιά
Μας ξεχνούν γιατι είμαστε εύκολοι,
να ξεχαστούμε γιατι είμαστε δύσκολοι

Πέμπτη βράδυ προς Παρασκευή..

Ενωνω τις γραμμές..
Βρίσκω μια ευθεία απο τον κύκλο μας.
Ακολουθώ..
Τρεχεις..
Σταματα-κανε μου έρωτα-τώρα,
μισησε με..και κανε με δικο σου.
Λυπάμαι που στο λέω..
Χαίρομαι που το βλέπεις..
Ειμαι εγω-νιώθεις εσυ.
Χαλάρωσε, ασε με να σε κοιτάξω,
(πρέπει να πετάξω τα σκουπίδια απο τα ματια σου).
Ναι..
Σου έχω πει πόσο σ'αγαπω; Όχι;
ΠΕΣ ΝΑΙ!
ξανα..
Όπως τότε, την πρώτη φορα.
Ελπίζω,
Φοβάμαι,
Καρδια μου χτυπάς τόσο δυνατά..συγνώμη, είχα ξεχάσει τα κλειδιά στην πόρτα.
Έλα μαζι μου..
Φιλα με..
Τραγούδησε κάτι μέχρι να πλύνω τα ματια μου.
Φακοί-είσαι η μονη επαφή.
Κόρες σα νιότη.
Αυγή μου..
ξέχασα να σου πω ότι πανε δυο μέρες που παίρνω ναρκωτικά, χωρίς να με παίρνεις ούτε ένα τηλέφωνο.
Πιεζομαι..
Αφετηρία-Τερματισμός-Οδηγός,
Στίγμα πόνου, και συ θυμάμαι εψαχνες το ταξι γεμάτο ευκαιρίες.
Καρδια μου μη χτυπάς, θα σου ανοίξω.
Βάλε ένα ποτο και ένα για μένα και ένα ξανά οι δυο μας.
Το θέλεις,
Το ξέρω,
Το νιώθω, απλα δεν έχω πινελα μαζι μου να το εκφράσω και η νύχτα απλα δεν μου λέει τίποτα για να με βοηθήσει.
Μπάρμαν! (συγνώμη)
ΥΠΟΒΟΛΕΑ;!...ποια ειναι η επόμενη ατάκα;
Ποιο το επόμενο ποτο;
Ποιο το επόμενο τσιγάρο;
Καιγομαι, αφηνομαι, καπνός και μήνυμα ένα..
Βάλε φίλτρο, ειμαι ένας low-fi άνθρωπος, ένα αφύσικο πλάσμα φαντασίας, που ξεμεινε μακρια απο την πραγματικότητα.
Ειμαι ο δρόμος που περπατάς αλλα ποτε δε θα πατησεις με χέρια απο χρυσάφι..
Σ'αγαπώ και φοβάμαι,
Σε μισώ και φοβάσαι,
Σε φοβάμαι..με φοβάσαι, ναι;
Αγαπιόμαστε τότε..
Ακόμα σε ένα μπαρ απο ξύλο, σχεδία στη θάλασσα απο αλκοόλ που θέλησα να κολυμπησω, και κοίταξα στα ματια σου να βρω μια Σωτηρία-σαν αυτη που τραγουδούσε βαριά λαϊκά- με φωνη βγαλμένη απο μαύρο μπλουζ.
Ναρκωτικά η γη,
Πλανήτης το φεγγάρι,
Πάρτυ η νύχτα..
Ζητάς ένα φιλί ακόμα, μια ζωη ακόμα, αναπνεω, θυμάμαι..
Νιώθω..
Σκέφτομαι..
Σε θέλω..
Σ'αγαπω..
Μου λείπεις..
Έλα-Φύγε-Διψαω-Κανε μου έρωτα..
..τερμάτισα τις φωνητικές εντολές και η Siri πονά απ το βιασμό της.
Αλήθεια, λυπασαι όταν κλαις;
Χαίρεσαι όταν γελας;
Μ'αγαπας όταν σε ρωτάω;
Σήκωσε το τηλέφωνο..πιο ψηλα..δε σε βλέπω.
Μιλά μου..
Κοιτα με..
Τελειωνω..
Τελειώνει και η σελίδα.

..νόουτ

άλλη μια νεα μέρα, απριλης-γεννεθλιος μήνας.
Κάθομαι μετα τη δουλεια και σκέφτομαι το να κάνω αφού τελειώσω άλλο ένα ποτήρι με σκέψεις.
Προγραμματισμός ζωης
Εχουν περάσει μέρες απο τη μέρα που θυμάμαι για πρώτη φορα στη ζωη μου και αμφιβάλλω αν θα ξανά ζήσω το πρωινο της.
Γελας μαζι μου φίλε/φίλη αλλα η αλήθεια ειναι ότι οι αναμνήσεις μου ξεκινάνε με μια πυθια στο παιδικό πάρτυ της βαγγελιως κάπου στη δοξαπατρή
Ανέμελα χρόνια, με ένα μικρο γλαστρακθ απο το λουλουδαδικο της γωνίας και δυο ώρες μετα γονείς μαζεμενοι κατω απο το σπίτι σε ένα δρομο που έμοιαζε περισσότερο με αναμονή μαιευτηριου.
Μεγαλώσαμε και μαζι με μας τα λάθη μας ανδρώθηκαν, έγιναν αιτίες, δικαιολογίες, αφορμές...
...και έρωτες
Πέρασαν απο τα χέρια μας λευκωματα και ψευδονημα και πάντα στο τελος είχες μια γεύση στοργής στο μυαλο σου, αθωότητα μπορει, βλακεία δε τη λες.
Και όταν τα χρόνια γίνανε αντρακια και τα πρώτα μπουγελα άφηναν μια πονηραδα στα χείλη έμαθες το σεβασμό.
Μου'ρθε χτες η ιστορία του μικρού Σπαρτιάτη στο μυαλο, που κράταγε σφιχτα το ζώο μέσα του και δε μιλούσε..
Έτσι ηταν και τότε...
Είτε σου άρεσε, είτε όχι οι σχέσεις ηταν ιερές, μια δοκιμασία υπομονής μιας και το θάρρος ηταν περιττό.
Τι να αποδείξεις;
"Τα'χαμε τότε" δε φασονόμασταν...
Μετα τιμής

σχ-έχεις

..ύπνος,
..μαγεία,
Άνθρωποι που κοιμούνται ούτε λίγο απ'αυτο που φαίνεται ελάχιστο.
Χάνονται και ξανάρχονται και ξανακάνουμε.
Στα δωμάτια τους μυρωδιές καμια όμως σαν αυτη που δίνουν τα κορμια στα όνειρα τους.
Ηχοι απο τραπέζι ως αυτοκίνητο που περνά δεν ακουμπά τη νότα μιας ανάσας.
Ξέχασα τη ματια...το λες έκφραση μόνο;
Αν δούνε μέσα τους αφετηρίες δε θα πούνε τέρμα.
Κρατούν οι άνθρωποι αυτοι το θέλω, και αυτο κρατα πολυ-πολυ πέρα απ'το εγω τους..

frutti di mare όπως σοσιαλ μύδια

..μερικές φορές σκέφτεσαι σαν σημερα το αύριο, και δεν μπορείς παρα να δεις το χτες.
Στιγμές όπως οι σημερινές στα σοσιαλ πεδία της ατομικης μας ζωαρας, σου δίνουν να καταλάβεις αν όχι τη δυναμη του ανθρώπου, τη σημασία να είσαι συνεπής απέναντι σε αριθμούς.
Λίγοι μπορούν να ακολουθήσουν τη ζωη ως το τελος, άλλοι τοσοι δεν μπορούν να βρουν την άκρη της.
Λυπηρό να διδασκεις ήθος την έβδομη μέρα όταν τις υπόλοιπες έξι εφαρμόζεις Ασκητή.
Δεν ειναι λάθος το σωστο για σένα και ούτε σωστο το λάθος το δικό μου..
Σε λίγο δε θα υπάρχουν ζωντανοί να διαβάζουν τα σχόλια για τη ζωη.
Η δύναμη του όχλου μπορεί να σηκώσει βουνά,
Η ζωη να ειναι αποκλειστικά τρία γράμματα..
..όχι όμως μερικές χιλιάδες νούμερα που κρέμονται σα σκουλαρίκια απο μια φωτογραφία σου.
αν το καταλάβατε πείτε καλημέρα

λοστ..

Θαρρείς και ο ήλιος σε ψάχνει μια τέτοια μέρα, και εσυ σκυβεις το βλέμμα χαμηλα σε έναν έρημο δρομο καμμενο απ την κίνηση.
Κλωτσιά κάθε βήμα σου σε σκέψεις άχρηστες που κυλάνε όπως ο ιδρώτας στο μέτωπο σου, αναρωτιέσαι,
ειναι η σκιά μου αρκετή;
δυνατή;
όαση;
Είσαι ένα καραβάνι ιδεών,
συναισθημάτων,
ένας τουαρεκ του απεραντου γαλάζιου..
..όμορφη μέρα, σκέφτεσαι, και βάζοντας το κεφάλι ανάμεσα στα μεριά,
αρχίζεις να κουνιέσαι μπρος/πίσω, υπεροχή σκηνη απο το Παντρε Παντρονε, των αδελφών Ταβιάνι

αμάν πια..

Ωραία μέρα σκέφτηκα και φορεσα ότι καλύτερο είχα για να διωξω κάθε υποψία μουντρουχας απο πάνω μου.
Εδω και λίγες μέρες άνοιξε ένας κύκλος εξερευνησεων απο ανθρώπους με μεράκι για ανθρώπους με γούστο ..
Τη σκέψη μου τη διέκοψαν δυο κοπέλες με χαμόγελο..και προγραμμα διακοπών σε ηπείρους και χώρες που ο οίκος της μουνταμαρας δεν έχει μπει στον κόπο να βγάλει απο την τουαλέτα
Με το μυαλο μου έχω ταξιδέψει ως εκει που παίρνει το μάτι μου, η σκέψη μου ακόμα παραπέρα..
μπα, δε το κουναω
δεν πάω πουθενα
Έχω αρετές που πρέπει να πληρώσω και υποχρεώσεις που θέλω να αναδειξω, και όσο σκέφτομαι ότι κάποια ταξίδια έγιναν με μηδενική βαρύτητα για λόγους προπαγάνδας, θα λέω ότι εμείς έχουμε στείλει τον Κανακη στην Αφρική.
Αλλωστε ο ιδρώτας στο τισερτ δεν αποτελεί προϊόν μοντάζ..

Μπίο..

Είσαι ο δρόμος μου,
Αυτο που γνώρισα μέσα απο σένα,
μέσα απ' το βήμα σου.
Το βλέμμα σου στους ώμους μου
στάζει γράμματα,
μαυρόασπρες γραμμές που αιωρούνται,
δενοντας με σφιχτα.
Τώρα λειπω
Λείπω Αφόρητα..
Περπατώ μέσα σου,
στα μέσα της πόλης
Αγκαλιαζω το δρομο,
χανομαι..
..ξέρω τα θαύματα που κρύβει το σκοτάδι του,
Τ'αγαπώ
Όλα ξανά ξεκινούν και εγω τραβαω την κατηφόρα,
χωρίς να σταματώ να θυμάμαι,
χωρίς να θέλω να ξέρω,
που θα με βγάλεις δρομε

Ιντρο..

Σε αλλα νεα χαίρομαι που χαίρεσαι και ας μη με βλέπεις αυτη τη στιγμη.
Είναι σημαντικό για μένα ο άνθρωπος στο πλευρό μου να είναι ανησυχα χαρούμενος. Θέλω αυτο που είδες απόψε να το δεις σαν κόσμο.
Μια σφαίρα με σένα ήλιο και μένα ατλαντα αν μπορώ να το πω.
Πίσω απ αυτο το αξυριστο πρόσωπο κρύβεται ένα παιδι που λέει μπράβο.
Στη τελική δικα μου τα ζάρια δική σου η ζαριά και απο ότι φαίνεται κερδίζουμε...