η σκέψη γυρίζει πίσω στο χρονο και προσπαθεί να συλλέξει μνήμες απο το ηρωικό παρόν που ζούμε.
Γιατι έπρεπε να φτάσουμε ως εδω, χωρίς ερωτηματικό..
Γιατι θελουμε σώνει και καλα να πληρώνουμε το αντίτιμο της μιζέριας με σκηνές τηλεοπτικής αρένας,
τα πλάνα μας-οι σκέψεις μας,
οι ρολοι μας-τα πρέπει μας,
οι αξίες μας-τα αναθεματισματα μας,
..και ο αντιχειρας της δικαιοσύνης δεν ειναι ζυγος,
αλλα καρκίνος στα ματια μας..
Συνεχώς αναρωτιέσαι τι θα φορεσεις,
την ώρα που παραδοσιακές αξίες όπως ποιος θα δουλέψει και ποιος θα φυλάει το σπίτι χάνονται στο χρονο..
Θα μου πείτε ποιος κέρδισε ή έχασα κάτι;
Ότι αλμοδοβαρικη σκηνη και καταδίωξη έχει μπει στο μυαλο μας γίνεται πράξη,
η ταινία εξελίσσεται ομαλά,
η κυκλοφορία απαγορεύεται και όσο αυτη η γλυκια ζέστη μας αγκαλιάζει εμείς θα θεριζουμε κουτόχορτο..
παραμένει η ζωη μας μια ώριμη έφηβη, με μέρες,
με νύχτες,
με όνειρα και με ένα πατερα-σύστημα αλκοολικο..
..θυμάμαι
"Κοιτα ο λιμαρης, παει ροδανι η γλώσσα του, στόμα γριάς στην καπνα βουτηγμενης..",
απο κάποια οδυσσσεια,
κάποιου Ομήρου,
κάποιας χώρας που εφηυρε τη δημοκρατία, αλλα δε βρήκε ποτε τον τροπο να την κάνει να δουλέψει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου