Ε, δεν είμαστε,
ούτε θα γίνουμε,
ούτε ήμασταν φυσικά,
ολο αυτο ειναι μια διαφήμιση που παραμένει καρφωμενη στο μέρος του μυαλού που γράφει τυρι-ρύζι-γάλα-καμπά..
Φαντασου πριν χρόνια τις αντιδράσεις των γηραιων αυτού του τόπου, όταν έφερνε η νεολαία σπίτι την εικόνα του παιδιού που κατουρουσε μέσα στο στέμμα..
Ιδιες αντιδράσεις..
Μεγαλύτεροι άνθρωποι..
Λιγότερα λεφτα..
Περισσότεροι μπράβοι και απο τα μπαλέτα της Ρούλας..
Την ώρα που καταδικάζουμε τη βία κάποιοι διαβάζουν δαρβινο.
Την ώρα που οργανώνουμε τον αγώνα κάποιοι στέλνουν για καφε στο γουατσάπ.
Ένας άνθρωπος ειναι νεκρός και δε διαφέρει απο αυτόν που αύριο θα βάλει τη θηλιά στο λαιμό και θα φύγει..
Ο θάνατος ειναι αυτόπτης μάρτυρας αλλα ποιος παει απέναντι να του πάρει κατάθεση;
.. ζούμε το underworld σαν υπηρέτες των βρυκολακων.
Κρίμα, γιατι δροσισε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου