λοστ..

Θαρρείς και ο ήλιος σε ψάχνει μια τέτοια μέρα, και εσυ σκυβεις το βλέμμα χαμηλα σε έναν έρημο δρομο καμμενο απ την κίνηση.
Κλωτσιά κάθε βήμα σου σε σκέψεις άχρηστες που κυλάνε όπως ο ιδρώτας στο μέτωπο σου, αναρωτιέσαι,
ειναι η σκιά μου αρκετή;
δυνατή;
όαση;
Είσαι ένα καραβάνι ιδεών,
συναισθημάτων,
ένας τουαρεκ του απεραντου γαλάζιου..
..όμορφη μέρα, σκέφτεσαι, και βάζοντας το κεφάλι ανάμεσα στα μεριά,
αρχίζεις να κουνιέσαι μπρος/πίσω, υπεροχή σκηνη απο το Παντρε Παντρονε, των αδελφών Ταβιάνι