καφοτσίγαρο #15

"..δεν επιστρέφω ακόμα γιατι φοβάμαι ότι το σημερα ειναι κάτι που μπορει να μην υπάρχει αύριο"

Φαντασου πόσες ατάκες σαν και αυτη γράφονται κάθε μέρα στο μυαλο ενός ανθρώπου, 

πόσο μάλλον γίνονται αποδεκτές απο τις κοινωνίες στις οποίες καταναλώνονται.. 

Τι θέλει όμως ο καιρός απο μας, 

και εμείς γιατι περνάμε απο μπροστα του σαν σε παζάρι ανατολής; 

Έλα.. 

Θα περπατησω μαζι σου.. 

Πολλές φορές ο δρόμος συναντά την προσαρμογή και την αποδοχή, 

και άλλες τόσες χάνεις το φίδι της στασιμότητας που μένει έτοιμο, καθισμενο στη μέση, 

περιμένοντας εσένα.. 

Οι καιροί μας στέλνουν γράμματα σε εποχές ηλεκτρονικές, 

γράμματα που το νόημα δεν έχει αφή-ήχο-εικόνα, 

παρα μόνο την σιωπηρή αλήθεια, 

μια αλήθεια που την γράφεις με greeglish στα τηλεκοντρολ της τηλεόρασης, 

προσπαθώντας να αποκρύπτογραφησεις την έννοια της.. 

Στην αναζητηση αυτη εκφράσεις και συναισθήματα δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απο ένα γάμο στο νέο δελχι, 

είσαι ο ελέφαντας, θυμάσαι; 

Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα, 

πόσο μάλλον να επιδείξεις το μέγεθος της αυταρεσκειας σου μπροστα στα μικρα δεινά.. 

Η ιστορία σου σε έχει διδάξει πολιτισμό στα χρόνια της χλαμυδας, 

μόνο που τώρα ξέρεις ότι οι καιροί και το κλίμα που ζεις ειναι δύσκολοι για συνθετικά υφάσματα, 

πόσο μάλλον μυαλα.. 

Φαινεσαι πολυ διαφορετικός σε ποσοστό 70% και όμως το υπόλοιπο 30 σε θεωρεί ίδιο, 

όχι όμως ίσο.

Γυρνας το μυαλο σου αντίθετα στο ήλιο όπως σε βολεύει, 

έτσι ώστε η σκιά σου να σχηματίσει μια δεξια ή μια αριστερή πεποίθηση-ψευδαίσθηση του που ανήκεις, 

και τι πιστεύεις ως μονόδρομο.. 

Προχωρα.. 

Σκέψου.. 

Σχεδόν τελείωσε.. 

..έχεις σκεφτεί τι θα κανεις στο τελος;