και τα φωτακια δεν σημαίνουν πια τίποτα για όσα χρεώνονται να θυμίζουν.. 
έχω αφήσει και έχω αφεθεί,
και ο καιρός παραμονεύει για φαντάσματα μέσα απο καπνοδοχους που καίνε γλώσσες..
έχω ανθρώπους και ειμαι άνθρωπος, μπορει χωρίς κεφαλαιο:
α της αρχής,
ω του τέλους,
ο της ζωης...κύκλος δεν είπαμε ότι ειναι;
απο την άγνοια στην έννοια και απο το γιατι στο έτσι θέλω..
μας μαρανε η μεθοδολογία,
ξεχάσαμε τα ρούχα στη βροχη, ξεχαστηκαμε και μεις μέσα στα γέλια και γίναμε αποκριες..
τα καλα της Παρασκευής,
οι ώρες που γίνονται μέρες,
η φάση που έγινε και δεν μπορούμε να τη ξανά ζήσουμε,
όσο και αν τη δούμε..
Μια χαρα ειμαι, απλα γράφω αντι να κουναω το δάκτυλο στον κόσμο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου