πρώτη ώρα στη δουλειά,
χαμένος στο ταγκό της σκουπας και του αλλοδαπού παρτενέρ της..
κάτι γκι ξεχασμένα με σημάδια απο κραγιόν,
αναμνήσεις απο φιλιά με ευχές και ποτήρια με φυσαλιδες που αρνούνται πεισματικα να σπάσουν..
το ηχητικό άνθος της κίνησης πάνω στο δρομο μάρτυρας ζωης,
που και που χαζευεις και καμια βιτρίνα, προχωρας αλλα δεν κινείται τίποτα
Στριμωγμένοι σε ένα απόγειο χαρμολυπης,
φτιαγμένοι να περιμένουμε,
έτοιμοι να φύγουμε,
πλασμενοι ο ένας για τον πόνο του αλλου, σε διάφορες γεύσεις,
πιάνουμε αυτη τη μέρα απο τα μαλλια και τη φιλαμε σαν εραστές που ποτε δεν συναντήθηκαν στο φως παρα μόνο για τσιγάρο..
κάθε σαββατο ειναι το εικοσιτετράωρο του μεινε μέχρι να ξημερώσει το ποτέ..
γυρνάμε την έννοια μας ένα κέφι πίσω, διασκεδαστική ώρα,
παράξενη,
τυπική αλλα απροσωπη,
κυνική και αβάσταχτη,
μοναχική και τελος..
το θέσαμε λάθος,
η ουσία όμως παραμένει χαοτική,
μαύρη τρύπα στο πίσω μέρος του μυαλού που συνωμοτεί και ενίοτε πετυχαίνει το στοχο φτιαγμένο απο παλαμάκια..
χτυπάς τη δυνατότητα να πετύχεις και βρίσκεις κέντρο..
κοιτάς τι πετυχες και βρίσκεις κούραση..
δεν έκατσε σε κανένα κύκλο,
στον κύκλο σου,
δε γίνεται να μη θυμάσαι,
δε μπορείς παρα να ξεχνάς..
..δε τελείωσε ακόμα το σαββατο,
ούτε καν ξεκίνησε,
πάρε ανάσα και κανε το πρωτο βήμα,
αν τα ποτήρια που θα περπατησεις ειναι μισογεματα,
τότε θα μιλάμε για θαύμα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου