μεγάλη για τα γούστα μας.
και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όσο μικραίνει η φυλή μας.
σε μια χώρα που ζει τον καύσωνα και τον αρρώστια σαν εισβολείς,
λίγη μαγκιά,
λίγος τσαμπουκας και λόγοι ειρωνείας μας σώζουν,
χωρίς να χρειάζεται να υψώσουμε κεφάλι..
μένουν άνθρωποι στις μνήμες και τους κάνουμε έξωση επειδη χρωστάνε όνειρα..
μιλάνε άνθρωποι με λόγο και εμείς τους τον ζητάμε δανεικό για προσωπική χρήση..
για όσους περπατούν δίπλα μας, καθαρίζει η σκιά μας,
και για όσα μας περιμένουν στη γωνία κάνουμε το σταυρο μας χορογραφία..
τι μας περιμένει;
τι μας πονά;
τι θα φάμε..ποιον θα φάμε
..αν όλα ειναι θεμα εμπιστοσύνης τότε ποιος μας εκθέτει;
..αν για όλα υπάρχει λύση τότε ποιος μας κρατα δεμένους;
..αν για όλα φταίει η πρώτη λέξη της ερώτησης;
τότε-τώρα και πάντοτε απάντηση θα δώσουμε χωρίς να ζητήσουμε απόδειξη..
..έτσι και αλλιώς αχρείαστα ειναι όλα
?
(..ο θάνατος δεν ειναι εποχικο παιχνίδι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου