έντ δε σκαι ιζ γκρέι..

..δυο χιλιάδες δεκατρία χρόνια μετα την εφεύρεση του δρόμου γηρασκω αει αδιέξοδος. 

η στιγμη μετρήθηκε, 

η εμπιστοσύνη κλεφτηκε μαζι με το σεβασμο, 

 και τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωη δεν ειναι πράγματα αλλα πρόσωπα..

κάθε φορα που σηκωνεις το τηλέφωνο παίρνεις και μια βαθειά ανάσα, παίζεις το γιατρό μόνος σου.. 

στην τριτη καιγεσαι, 

την πρώτη την περασες με τον μέσο όρο, 

τη δεύτερη χαριστική, 

παιδι δεν ήσουν ποτε..

..όλοι για μένα και εγω για κανένα.

στο δίλημμα αλκοόλ ή ναρκωτικά διαλέγεις τραμπολίνο..

Το μόνο που μεγάλωσε μαζι με σένα ειναι η σκιά σου και αυτη το σκέφτεται σοβαρά να σε αφήσει..

..και ρωτάς το γιατι, 

..και απαντας εγω, το εγω του μαλακα που κοπιασες να αναδειξεις γράφοντας, παίζοντας, μετρώντας στιγμές ηρεμίας σε καταιγιστικους καιρούς.. 

Τι θα κανεις τώρα που βρήκε κατω το μαρσπιέ..;