..νόουτ

άλλη μια νεα μέρα, απριλης-γεννεθλιος μήνας.
Κάθομαι μετα τη δουλεια και σκέφτομαι το να κάνω αφού τελειώσω άλλο ένα ποτήρι με σκέψεις.
Προγραμματισμός ζωης
Εχουν περάσει μέρες απο τη μέρα που θυμάμαι για πρώτη φορα στη ζωη μου και αμφιβάλλω αν θα ξανά ζήσω το πρωινο της.
Γελας μαζι μου φίλε/φίλη αλλα η αλήθεια ειναι ότι οι αναμνήσεις μου ξεκινάνε με μια πυθια στο παιδικό πάρτυ της βαγγελιως κάπου στη δοξαπατρή
Ανέμελα χρόνια, με ένα μικρο γλαστρακθ απο το λουλουδαδικο της γωνίας και δυο ώρες μετα γονείς μαζεμενοι κατω απο το σπίτι σε ένα δρομο που έμοιαζε περισσότερο με αναμονή μαιευτηριου.
Μεγαλώσαμε και μαζι με μας τα λάθη μας ανδρώθηκαν, έγιναν αιτίες, δικαιολογίες, αφορμές...
...και έρωτες
Πέρασαν απο τα χέρια μας λευκωματα και ψευδονημα και πάντα στο τελος είχες μια γεύση στοργής στο μυαλο σου, αθωότητα μπορει, βλακεία δε τη λες.
Και όταν τα χρόνια γίνανε αντρακια και τα πρώτα μπουγελα άφηναν μια πονηραδα στα χείλη έμαθες το σεβασμό.
Μου'ρθε χτες η ιστορία του μικρού Σπαρτιάτη στο μυαλο, που κράταγε σφιχτα το ζώο μέσα του και δε μιλούσε..
Έτσι ηταν και τότε...
Είτε σου άρεσε, είτε όχι οι σχέσεις ηταν ιερές, μια δοκιμασία υπομονής μιας και το θάρρος ηταν περιττό.
Τι να αποδείξεις;
"Τα'χαμε τότε" δε φασονόμασταν...
Μετα τιμής