που πάτε;

..κινούμαστε,
εγω και η ζωντανή σκιά μου.
Ακολουθώ μια διαδρομή, αν και πολλές φορές έχω νοσταλγησει την αντίθετη.
..δεν με πειράζει,
κάποιες φορές μόνος, κάποιες συναντώ κόσμο μπροστα μου.
Κοιτάζω ουρανο-έδαφος-ανθρώπους ταυτόχρονα με ένα χαμόγελο-χαιρετούρα.
..δεν υπολογιζω τίποτα,
τα νούμερα σημερα καθορίζουν την πορεία μας και τα βέλη που βλέπω, δεν έχουν το σημάδι του έρωτα.
ΣΤΟΠ!
Όχι εγω,
Όχι εδω,
Συνεχίζω την πορεία μου,
Ανέβα-κατεβα το μυαλο μου, μια προσμονή να ξεφυγω, όσο και η επιθυμία να κλειστώ όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Μικρές καθημερινές ιστορίες πορείας, ανέγγιχτης απο το χρονο.
Δε νιώθεις την ώρα,
Δε νιώθεις ελευθερία,
Δε νιώθεις αγάπη..
μη με κοιτάς λοξά, δεν έχω φτάσει στο απόγειο της-ειμαι στο μηδέν.
Στο ισόγειο μιας μικρής καθημερινής ιστορίας ονόματι "ασανσέρ".
...και εδω πρέπει να βγω