προσπαθώ να κινουμαι αμήχανα ώστε να βοηθήσω τα πνευμονια μου να απορροφήσουν όλα αυτα τα πνευματικά συστατικά που θα με κανουν άνθρωπο υγιή του σημερα, αλίμονο τι περιπέτεια ζω.
Αλλες φορές ξεχνιεμαι αλλα δεν ειμαι και χθεσινός, ντυνομαι Τουτσι πετάω και μια ατάκα του στυλ πα-μαλ και προσπαθώ να ισορροπησω δέκα πόντους πάνω απο το επίπεδο της ασφάλτου.
νομίζω ότι τα καταφερνω καλα, άλλωστε έχω δει τον ομπραξ μικρός να το κάνει..
κάτι άνθρωποι δίπλα μου πίνουν sticky coffee,
προφανώς κολλητοί, αλλα ας μείνουμε στο επίπεδο της αναμνησης μιας μακρινής προχθεσινής παραλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου