απο μια ανατολη,
σε μια δύση άγρια
δίχως το τώρα,
με το πριν να θέλει το μετα..
..ασε μας φως
και πάρε τα ρέστα σε σκιές,
μιλα μας βρώμικα,
χωρίς πρέπει
κάπως έτσι-ποτε αλλιώς,
μνήμες θερινής ώρας και
αφιερώσεις σε βελονες
που άφησε το ραδιόφωνο,
ουρλιαζω και μαζεύω στάχτες
αφήνω τους καπνούς μόνους
εκει ψηλα,
λοξα κοιτάς,
πέρα απο τις ταράτσες,
πάνω απο τους δρομους,
κατω απο τους ηλιους..
και να μη φοβάσαι,
θα βρέξει,
και να μη λυπασαι,
θα φεξει,
και να μη θυμάσαι..
(σύνθημα το καλημέρα)
..θα δείξει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου