οταν οι λέξεις ειναι άγνωστες, εμεις γελάμε
Γιατι ζητάμε και δε θυμαμαι
οταν οι πράξεις ειναι δρόμοι του που παμε
Να μιλας άνθρωπε για να θυμασαι
Να ακούς άνθρωπε για να ξεχνιεσαι
Να ζητάς άνθρωπο για να φοβάσαι
Να πονας άνθρωπο για να φχαριστιεσαι
Μη ξεχνάς το χέρι βα το φοράς στη μεση και το πόδι στην πλάτη
Ειναι το τωρα άνθρωπε άδειο, πολη του Αυγούστου
Και το μετα του δύσκολο
Να θυμασαι αυτόν που σου πε άνθρωπε οτι ολα ειν'ενταξει, οτι του ξέφυγε μια φράση
..του'πεσε ενα γιατι
Το "σημερα και τωρα" πέρασαν σε φάση "ολα ή τιποτα"
Ειναι το γιατι που κάποιος φύτεψε σε μια άσφαλτο
Ενα ρημαδι σωθικο δε φτανει
Ειναι η ζωη ωραία άνθρωπε να το θυμασαι, οσο υπάρχει λεμοναδα
..και μια πουτανα λεμονοκουπα να σε πετάξει μακρια 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου