#75

"Η αλήθεια και η ελευθερία είναι απαιτητικές ερωμένες, γι’ αυτό και έχουν λίγους εραστές"

Αυτο έγραψε ο Καμύ πριν χρονια και τρεις γουλιές βαλπολιτσελα μετα, 

βάζω  με το μυαλό μου την ελευθερία σαν ερημιά και την αλήθεια, βροχή να τη σκεπάσει

Δε ξερω γιατι, 

ούτε με νοιάζει

Το μόνο που σκέφτομαι ειναι οτι οσο και να βρεχει, 

όλη αυτη η ερημιά μαζευει μεσα σου και γινεται ίσκιος 

Ενας ίσκιος ορατός, 

μικρος στο μαύρο, 

τεράστιος στο άσπρο της χαράς

Λιγοστεύει η αλήθεια, οσο κι αν η ελευθερία περισσεύει..

Σταματάω λιγο, και κοιταζω το τετράδιο μου

/"..ειπώθηκε μια καλημερα στο πάτημα μιας σκιάς κι ενα συγνώμη δε το θελα προς απάντηση της πισω στο δρομο/

/Ειναι λογικό ή μου φαίνεται, οτι στον παράδεισο που ζουμε δεν υπάρχουν μηλιές να πέσει κατω η αμαρτία../

/μόνο ωραίες γυψοσανίδες που αποτυπώνουν τον πειρασμό στο βλέμμα μας"/

Το ξερω, 

ειναι παράλογο το κενο που άφησα αναμεσα στη σκέψη του Καμύ και το δικό μου κάψιμο..

μπορει ομως αυτη η σκιά να δέσει βροχές και ερήμους με μια γραμμή;

Να εχει δυο ερωμένες;

Δύσκολο για τον καθε εραστή της σκιας, 

σχεδόν ανυπόφορο

Τοσο οσο και το ερώτημα

_Πως μπορεις να βρεχεις ερήμους οσο η σκιά σου κοιμάται στο δρομο;_