ολο αυτο που ποτε δε πεθαίνει,
ολο αυτο το γκλάμουρ της πάλαι ποτε ρωσικής αρκούδας ,
ντυμένο με ολυμπιακό λευκο και κόκκινο ρέζους.
βγήκε το δρεπάνι στο σφυρί,
όλα άλλαξαν,
όλα έγιναν όμορφα..
Νοσταλγοί του χτες,
ξεχασμένες στη Μόσχα αδελφές, μπαμπουσκες που έμειναν κενές, κομμουνιστές στα κανάλια του ενμπισι κάνοντας καριέρα ηθοποιού..
Χιλιάδες προφίλ στο ινστα σε κανουν να χαζευεις το προϊόν της μαφίας, πετροδολαρα στα ποδια της μπάλας,
και φυσικό αέριο ικανό να κάνει τη γη να χορεύει σαν κοζακος γύρω απο τον ηλιο..
Ρεκορ πλασιμπο αθλητών,
κουτελα με τατουάζ την μεταρρύθμιση, ενας πρόεδρος βα νταμ,
και βότκα...
..ισως το μεγαλύτερο δώρο του Σοβιέτ στην ανθρωπότητα.
πέρασαν χρονια,
πέρασε και η Ευρώπη απέξω και ειπε να χτυπήσει,
και χτύπησε δυνατα
η κοπέλα που άρπαξε ο Δίας παίρνει το αιμα της πίσω,
τα θέλει όλα δικα της
με οποιο τίμημα,
με οποιο συμφέρον,
με οποιο μέσο,
τα μακντοναντς δεν ηταν αρκετα δυνατα για να αντισταθούν,
και πανω απο το κιεβο το φως της ελπίδας δίνει το αστέρι της μερσεντες..
η αρκούδα την πάτησε απο τη νάρκη που είχε πέσει και τα παιδια κλεισμένα στο μιρ κάπου στο διαστημα τραγουδάνε "..και μένα τι με νοιάζει, εδω εχει παντα ηλιο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου