καφοτσιγαρο #27

μικρες σοκ παθήσεις απο την απότομη αλλαγη στο εορτολόγιο, 

διπλές αποκριες χωρις βροχές, 

και μάσκες που ακόμα να ωριμάσουν.. 

κάποια βδομάδα, 

κάποια μερα, 

κάποια ωρα, 

και οσο η παραλία κατω απο τα ποδια μας κρατα τα κάστρα καλα κρυμμένα, εμεις οι λύκοι δεν έχουμε δρακους να φοβόμαστε... 

ισως βρήκαμε την υγεια μας, 

ισως γίναμε το ανέκδοτο που παντα γελούσαμε αλλα ποτε δεν καταλάβαμε, οχι απο άγνοια αλλα απο συνήθεια.. 

ποιος ο λόγος να σκέφτεσαι αφου γελας, 

ποιος ο λόγος να γελας χωρις να σκέφτεσαι...

το ρυθμο δίνει το παιδι, 

το δικο μου, 

το δικο σου, 

το εγω σου, 

το αλάθητο του κοσμου που παντα θα ειναι μικρός πριγκηπας στα ματια σου.. ..στα ματια του στον καθρέφτη, 

εκει που όλα φαίνονται μπροστα, 

πίσω στο βάθος, 

εκει που γραφεις τα συνθήματα που γεννιουνται απο νερο και κορμια, 

εκει που βλεπεις τα παντα, 

και τα παντα είσαι εσυ πολλές φορές χωρις τίποτα.. 

παμε να φύγουμε, 

παμε και ξαναγυρναμε, 

έτσι και αλλιώς τι θα ηταν η πραγματικότητα χωρις την καθημερινότητα.. 

..ενα θαύμα