βασικα σκέφτομαι,
πολλα πραγματα,
περισσότερα και απο τα ντουμανια της πυθιας..
ισως εξαντλώ την οποια ευφυία σε ενοχές,
ισως χαραμίζω την οποια ηρεμία σε σκέψεις,
το σίγουρο ειναι οτι αν δεν γραψω,
δε θα τα πω πουθενα..
..πίσω στο τηλεκοντρολ υπάρχουν μπαταρίες,
ενέργεια καταδικασμένη,
κλεισμένη σε ενα μαύρο πλαίσιο,
καλα κρυμμένο πίσω απο πολύχρωμα νούμερα και σύμβολα..
ειναι μια εικόνα που τα γράμματα δε φτάνουν τα χίλια,
οι χαρακτήρες δεν αγγίζουν το όριο του ιδεατου εκατόνσαράντα..
θα αρχίσω να πατάω ενα ενα τα κουμπιά,
χωρις να λογαριάζω τα συναισθήματα που αναμιγνύω,
ενα ζαπινκ ανάμεσα στα άκρα που καθε μερα έρχονται ζεστά απο το φούρνο της γειτονιάς στο πίσω μέρος του κεφαλιού, στο πιάτο σύλληψης σημάτων..
Ενα κουμπί μπροστα,
Δυο πίσω,
Πάγωμα,
Ένταση,
Φωτεινοτητα,
Επικεντροτητα στα σημεία,
Αδιαφορία για τα άκρα,
Βιβερεπερικολοζαμεντισμος του καναπε,
Αντίρρηση στο σκηνικο,
Γροθιά στην ερμηνεία,
Θυμαμαι έγραφα..
"..μετα το θάνατο του σπαθαρη, φοβάμαι να κοιτάξω πίσω απο την τηλεοραση"
Μια απότομη κίνηση του ματιού,
ενα τεντωμένο ποδι απο αγανάκτηση και ο κοσμος χάνεται..
μια παντοφλα,
κατοικιδιο που λουφαζει απο φόβο κατω απο τον καναπε..
Γελαω,
ναι γελαω,
γιατι ειναι το δεύτερο καλύτερο πράγμα που μπορεις να κανεις με τη σκεψη,
σε ενα κοσμο που δεν παίρνει απο λόγια..
..μέχρι να ανάψω το επόμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου