σαν αυτές που γίνονται απο λέξεις,
και να δώσουμε στον κοσμο να καταλάβει,
οτι το εμεις,
ειναι για την παρτυ μας και μόνο,
ενώ το εσείς ειναι φανταστικό..
κάπως έτσι όλοι αυτοι που κάποτε θα γυρίσουν να μας κοιτάξουν,
θα δουν οτι δύναμη δεν ειναι να σηκωνεις μόνο το αλφα ψηλα,
αλλα να κρατάς στις πλάτες σου το ωμεγα
ο χρόνος και ο τόπος θα μας υπομένουν οσο και αν αυξήσουν το νοίκι στον αέρα, και οσο εμεις θα φεύγουμε μακρια απο τη λογικη,
τοσο το δέντρο θα γίνεται δάσος
ισως φερθηκαμε αργα,
ισως μοιραστήκαμε ενα τιποτα,
ισως παλι να γίναμε καρφιά με κατεβασμένο το κεφαλι στον τοίχο
στρίβω νταής ,
περνάω απαρατήρητος σα τζουρα απο μελάνι ,
λέω οτι μπορω μα κανω οτι θέλω,
και ας σκέφτομαι με Μ κεφάλαιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου