Και αυτο γιατι τα πραγματα εναλλάσσονται γρηγορότερα και απο το ριπλέι της σκοτουρας.
Σαββατο
Απο το γραφείο ξημερώνει πιο αργα η μερα που στο σπίτι ειναι νύχτα.
Κάθομαι στην καρέκλα και χαϊδεύω το κινητο μου σε καθε σημείο του ορίζοντα,
Προσπαθώντας να το κανω να με παει εκει που θέλω.
Δύσκολο,
γιατι οι επιλογές δεν ειναι τέσσερις,
αλλα πολύχρωμες και με άπειρες δυνατότητες.
Σκέφτομαι οτι αν το κινητο ηταν μια ασπρόμαυρη οθόνη,
θα ηταν πιο απλα τα πραγματα,
αλλα οπως ειπε και ενας αδελφός εψες..
το ασπρόμαυρο ειναι safe
Μεγάλωσα μπροστα σε ασπρόμαυρες οθόνες με δυο επιλογές,
και οταν ανακάλυψα τα χρώματα,
αντι να βρω τη λεπτομέρεια,
χάθηκα στην παλέτα.
Αγαπω το άσπρο,
Λατρεύω το μαύρο,
Στέκομαι προσοχη στο χρωμα..
..ισως μόνο έτσι μπορέσω να καταλάβω, γιατι όλοι οι πίνακες αυτής της πόλης με τα πορτρέτα μας πανω τους,
δεν έχουν πουληθει ακομα στον μεγαλύτερο συλλέκτη.
τον διάολο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου