την ωρα που με παρακαλά ενα μικρο κομμάτι χαρτι,
διψασμένο για μελάνι..
ερωτας στα χρονια της αφής,
οπως και να το δεις 
Τι να γραψω,
θα μπορούσα να φανταστώ μια σειρα απο γεγονότα ή να διηγηθώ ενα απο κείνα τα όνειρα που βλεπεις καθώς σβήνεις τα νούμερα του τζοκερ..
τα χανω,
κερδίζω ομως χρονο για την επόμενη στιγμη..
έλεος με αυτη τη συνήθεια,
με αυτη τη λαιμαργία για κατι νέο, δυνατο,
ή κατι παλιο απο τα κρυμμένα κατω απ'τό μαξιλάρι της φυγής.
Βλεπω οτι το χερι μου παει στα όνειρα, οι λέξεις μια μια,
καρέ καρέ απο καποια νυχτερινή διαδρομή,
..και έτσι οι χαρακτήρες παιρνουν στίξη και σειρα:
Εβλεπα οτι πετούσαν γύρω μου αλήθειες,
μα εγω στα ψέματα καθομουν,
χάζευα το μια φορα και ας μην ειχα καιρο..
Το πιο όμορφο
απο τα γλυκολογα που πληρώνεις
στης νύχτας τα παράξενα ταξι,
αυτα τα κίτρινα απο αλκοόλ και καπνο τσιγάρου σκεπασμενα
Λόγια,
λόγια,
λέξεις,
πράξεις,
Κενά..
το κρεβατι διπλα σου,
το πανω ράφι στο ψυγείο,
το κουταλάκι του χαμου,
μια πλαστική σακκουλα,
που μεσα της φανταζεσαι τον κοσμο
..στέκεσαι και την κοιτάς,
χαϊδεύεις το κενο της,
λησμονας τη μοναξιά σου στο πλευρο της..
εξω ολα ειναι κλειστα,
παγωμένα,
καθισμένος στην άκρη του κρεβατιού ενός χαλεπά,
στου δρομου το βουβό νεκροταφείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου