στεγνό απο αδρεναλίνη.
ενα μετα-εφηβικό τζανκι
σκέφτομαι άρα φανταζομαι
ολα εκείνα τα υψωμενα μεσαία δάχτυλα στον κοσμο,
απασχολημένα με τις τσιμπλες ανάμεσα στα ματια...
δεν μ'αρεσει,
αλλάζω δρομο και σχηματίζω μια πορεία στο μυαλο,
οδηγός τα ψιλα στην τσέπη,
μ'αρεσουν,
μου δίνουν επιλογές..
οχι τα χοντρά,
δε θέλω διλήμματα.
όση ωρα προχωρώ τόση χορταίνω,
τρώγοντας την άσκοπα,
οι θεοί του δρόμου μου σπρώχνουν το βλέμμα πανω σε ανηφόρες με εκπτώσεις
βαριεμαι να ξοδεύομαι,
παγιδεύω-παιδευω-παζαρεύω
ρίχνω την τιμη,
και ανεβάζω τον πήχη ψηλα,
να βλέπει γαλάζιο..
να ξεκινα απο το ωραίος είσαι,
ως το ωραίος ειναι.
όρια τα λες,
ομορφιές που έρχονται σε μας τους δυνατούς,
και σας,
έτσι σας θέλω,
δυνατούς,
ψαγμένους..
..βελονες σε αχυρανθρωπους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου