τι έκαναν οι 07:35 της τρίτης και παει λέγοντας..
Ξημερώνει λοιπόν τεταρτη,
μετα τη δευτερα,
και τη δεύτερη σκεψη της..
Ολα ειναι όμορφα,
μα κατι παλι λειπει,
ισως να το ξέχασα,
ισως να φωνάζει,
η βουή ομως του δρόμου,
κανει τα πραγματα πιο δύσκολα..
Περπατώντας απο το σπίτι στη δουλεια, αναζητείται ψίχουλο στο δρομο,
σαν έξοδος της αττικης οδού,
να σε πετάξει αλλου..
και οσο δε το βρισκεις,
άλλο τοσο προσγειωνεσαι σε χειμώνες. Τους αντεχεις ή μη,
εποχη ειναι,
συνώνυμο της μόδας,
σελίδα απο το παλιο βιβλίο των εποχών..
ενα μυαλο δοκιμασμένο απο τα λάθη του,
τις καθυστερήσεις του,
τον ταραχο του,
το ασπρόμαυρο μπρίκι του καφε του.. Και ομως,
να'σαι παλι μεσα στο δρομο..
περπατας την κόκκινη γραμμη μεταξυ σωστού και λάθους,
και οταν αυτη παρει το ξεθωριασμένο της ροζ,
τη λες πάθος..
η ανάγκη σου ειναι η μοναδική σου γνώση,
η εκπλήρωση της ευτυχώς ακομα δεν σε αφορά..
Οσο ψηλα ανεβαινουμε σαν άνθρωποι, δίνουμε τροφή στους πυροσβέστες..
κλείνοντας δίνεις μια στη ρουλέτα της μέρας,
ελπίζοντας το "χι" να κάτσει στο τελος και οχι στην αρχη,
του αγαπημένου σου "αυτα",
οταν κανεις τον απολογισμό σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου