ξημερώματα,
πίνεις μια θάλασσα καφε,
χαζευεις σίδερα και τσιμέντα,
ακούς καμπάνες,
ρόδες,
πλοία,
το λεωφορείο της γραμμής,
τον καπνό απ'την ανάσα σου..
ξημερώματα,
νιώθεις αέρας,
εισαι αέρας,
μονόλογος-διάλογος με σένα,
εξηγώντας όνειρα,
κρυμμένα στην πίσω πλευρά,
ενός γραμματόσημου..
ξημερώματα,
μας έπιασαν ξαφνικα,
να βλέπουμε την αλήθεια,
μεσα στην απομόνωση,
ακινητοι,
ξυπνιοι,
βαθιά νυχτωμένοι..
ξημερώματα..τέτοιοι ειμαστε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου