αλφαδι..

τι ξημερώνει για μας αύριο και ποια μνήμη θα αναβιώσει παλι στην οθόνη μας λιγο πολυ ξέρουμε..

θα δούμε εικόνες, 

θα ακούσουμε τραγουδια, 

σημαίες θα κουνησουμε, 

και χίλια περιστέρια θα μας περάσουν χειροπέδες με σκοπο την ομαλότητα,  και την περιφρούρηση της τάξης. 

Ωραιο το χωράφι μας, 

αλλα το αμπέλι μας καλύτερο.. 

Πέρασαν χρονια απο την μαύρη εκείνη νύχτα, 

και ακομα σκεφτόμαστε πως μπόρεσαν μια χούφτα νεα παιδια να σταματούν τα τρόλεϊ, 

και να ζωγραφίζουν ιστορίες, 

να φωνάζουν ελλαδα πιο δυνατα και απ'τους έλληνες..

ολα άλλαξαν σε μια βραδια, 

και στο όνομα της αλλάζουμε τα φώτα της..

ποιος ειπε οτι ειναι δημοκράτης, 

που ειναι ο χουντικος, 

ρε πως μεγάλωσε η γενια, 

τα λαμπρά μυαλα εκείνης της εποχής, που η ιστορία τους ήθελε πρωταγωνιστες, 

στον τρίτο κύκλο της σειράς 

"η δημοκρατία με το Σιδηρούν προσωπείο"

Αλίμονο, 

η πατρίδα ξεχρέωσε αυτα τα μυαλα με θέσεις στο πάνθεον της ιστορίας, 

τις βρώμικες καμπάνες μερικων με οικολογικές λιμουζίνες, 

και έβαλε στον παράνομο ραδιοφωνικό σταθμο διαφημίσεις, 

για το κατιτις..

ομως να μη ξεχνιέται ο έλληνας,

να θυμαται, 

να αφήνει ενα λουλούδι στη μνήμη όσων κοίταξαν το άρμα στα ματια, 

το λιγότερο ειναι, 

αφου το περισσότερο, 

κακα τα ψέματα, 

απαιτεί μια δεύτερη χούντα.. 

να γίνουν ενα οι πράσινες με τις κόκκινες πλατείες, 

τα μπλε καφε με τα ριζοσπαστικά ζεϊμπέκικα, 

να πάψει να ειναι η πρεσβεία του γιανκη ο προορισμός, 

μια χαρα μου κάθεται και η βουλη..

να μπορέσει το μαρμάρινο κεφαλι να αναπαυθεί, 

πριν κλείσουν τα ρολλα, 

της οποιας τιμής μας εχει μείνει..

απο τον μαρτη και τον οκτωβρη, προτιμω τον νοεμβρη, 

γιατι το να πολεμήσεις τον μπαμπούλα της ντουλάπας σου, 

ειναι πραγματική επανάσταση.. 

και ας μην ειναι χρυσα τα γράμματα τούτης της ιστορίας, 

ούτως η άλλως το κόκκινο ειναι ζωη.. 

Κλεινω..

τι μας έμαθε ολο αυτο το ασπρόμαυρο ντοκουμέντο..

οτι η ελευθερία ποτε δε θα παρει την μορφή της γυναίκας που όλοι επιθυμούν, η ελευθερία ειναι Χίμαιρα, 

έτσι μεγάλωσε μεσα μας, 

έτσι περιμένουμε καθε τεσσερα χρονια την κλήρωση του βελλεροφοντη. 

Αυτη ειναι η δημοκρατία που θέλαμε, εμεις ειμαστε τα σημεία, 

αυτοι ειναι τα τέρατα και αν θυμαμαι καλα την ωρα που το άρμα έριχνε την πύλη, 

κανενας απο όσους βρίσκονταν πίσω της δε φορούσε κουκούλα.. 

Αδέλφια ζείτε, εμεις καπου το χασαμε