σκέφτομαι άρα υπάρχω σαν άνθρωπος για μενα,
οχι για τους άλλους,
εμείς όμως με ποιους ειμαστε;
Με μας ή με τους άλλους;
Οι άλλοι παντα θα ειμαστε καθρέφτες,
εμείς παντα θα ειμαστε είδωλα,
οχι χρυσά,
οχι μεγάλα
Απλά,
μιας χρήσης,
μιας ευχής,
μιας συνάντησης,
ενα βίαιο βλέμμα,
ενα τράβηγμα του γιακά,
μια κουβέντα στα γρήγορα,
μια συννεφιά που ενίοτε κλαίει και βρέχει δάκρυα..
Σκέφτομαι όλους αυτούς που βρίσκονται πίσω απο τις ζωές τους για να μη τους βλέπω,
σκέφτομαι άρα μένω μονος μου,
φανερός,
οσο οι άλλοι κρύβονται
Αγαπημένο παιχνίδι,
στο τελος τα φτύνεις,
τους φτύνεις και ολοι ειναι ελεύθεροι..
Επειδή εσυ έτρεξες,
Εσυ κρύφτηκες,
Εσυ ελευθερωσες,
Εσυ θα μάθεις να τα φυλάς..
Σκέφτομαι όλους αυτούς που στάζουν χολή στο πέρασμα μου,
καλουπωνοντας τα βήματα μου και τα στέλνουν όπου υπάρχουν ακομα δρόμοι..
σκέφτομαι,
άρα γίνομαι εμπόδιο στο διαβα τους,
άνθρωποι τη μην και του δεν,
ηλίθια αστεία χωρις ήχο
Μια λούπα-λουμπα και μέσα της να χωθούν..
Σκέφτομαι αυτούς που σκέφτονται οτι δε σκέφτηκα ποτε μου,
σκέφτομαι..
Κοιτάζω τον καθρέφτη..
αισθάνομαι..
Εγω εδω, εγω κι εκει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου