Πως πέρασαν οι μερες..

Πρώτο τσιγάρο, οχι πρώτος καφές, 

πρώτη μπυρα

Όρθιος απο τις έξι, 

καθιστός εδω και δεκα λεπτά, 

ξύπνιος εδω κα μια πρωτοχρονιά, 

πρώτο φλουρί στο παραπέντε, δεύτερο ακριβώς στη μέση. 

Το φλουρί μοιράστηκε και μοίρασε..

Πως πέρασα;

Τι να σας πω..

πέταξα, 

χόρεψα, 

γυρισα και ολα αυτά σε λιγότερο απο οτι έκανε ο φογκ.. 

Η διαφορά μου με το ταξίδι του ειναι οτι αυτός κέρδισε το στοίχημα, 

εγω δεν εβαλα. 

Αυτός ερωτεύτηκε, εγω λατρεύω να φτιάχνω τσιζκεικ στις οχτώ το πρωί.. 

Αυτος ειχε εμμονή να προλάβει το χρονο, 

έγω τον άφησα να περάσει και του βάλα μια τρικλοποδιά..

Ειμαι καλα, 

μετα απο καιρό, 

βοήθησαν οι βόλτες ακούγοντας τρικη, 

το κρύο που τσιμπαγε τα μάγουλα και μου λεγε πίστεψε το, 

τα ξύλα που καιγόταν 

και ενας καναπές μισος που με ταξίδευε, 

τυλιγμένο σε μια μαύρη πετσέτα, 

γυμνό μέσα σε γνωστές μυρωδιές και γεύσεις..

Ειδα χαμόγελα, 

και ένιωσα καλα, 

ειδα ανθρώπους μετα απο καιρό και ένιωσα καλυτερα, 

μοιράστηκα πράγματα και ρουτινιάρικα έγερνα το κεφαλι μου καθε βράδυ να κοιτα τη ζωη. Τοσο απλά..

Τοσο όμορφα..

Τοσο απίστευτα, 

χωρις ατάκες, 

χωρις γαματοσυνη, 

χωρις τουπέ, 

χωρις χτυπητή (δεν ήξερε η Μαρία), 

χωρις παντσετες (κύριε διευθυντά μου), 

χωρις άγχος (ναγιασει το χερι σου ζουζου), 

χωρις κόμπλεξ (ψηλός ο κουμπάρος) 

και με ενα μεγάλο καλώς ήρθες στην παρεα (απο τους αδελφούς κοεν)

Το οτι μιλάω με κώδικες, 

δεν με κανει πονηρό, δεν εχω τα ματια παντού και δε νιωθω τιποτα απο τη μελαγχολία των εορτών, οχι..

θα έλεγα όμως οτι μοιάζω με λεχώνα, 

που γέννησε κάτι όμορφο και την εχει πιάσει αυτη,  

η κάτι σαν κατάθλιψη..

Πήγα-έζησα-γιόρτασα..ήρθα-ειδα-και αποειδα που λεν και στο χωριο μου

Μολις μαζέψω πέντε φράγκα, 

θα αγοράσω μια καινούργια πρωτοχρονιά..

σπιτι